Gothenburg?

Verder wel redelijk eens met je omschrijving hoewel voor mij het eindoordeel wat positiever is.

Ik kan me absoluut in de meeste van je standpunten vinden hoor. Zeker als je hem naast Storm legt en dan tot op het bot ontleedt blijft er weinig van over, want dat is nu eenmaal een van de meest legendarische Zweedse albums van de jaren negentig.

Maar ik blijf het gewoon een ontzettend fijn album vinden. Júist dat kale, gestripte, misschien zelfs simpele geluid werkt voor mij heel goed. Door dat gestripte geluid staan Jons vocalen op de voorgrond, en dat is nu juist het sterkste punt van het album. Toegegeven, er staan ook zeker wat mindere nummers op, maar met name de eerste helft van het album draai ik nog zeker maandelijks.

En - nog belangrijker - daarnaast is Reinkaos voor mij veel meer dan de muziek zelf. Telkens als ik hem beluister droom ik in gedachten weg en stel ik me voor hoe Jon daar in de gevangenis op primitieve wijze uiting probeert te geven aan zijn inspiratie. En ik denk dat de primitieve sound van het album ook zeker met opzet zo gedaan is.

Maar zoals gezegd kan ik me ook vinden in jouw beschrijving. Het is een andere manier van luisteren.

Ps. Ondanks zijn tekortkomingen hoor ik dit véél liever dan dat Jon had geprobeerd een rechtstreeks vervolg op Storm te maken. Want dat was toch nooit gelukt. Dat kan ook niet na zo'n lange afwezigheid.

Vertel dat maar eens aan Varg Vikernes.

Hehehe, ik moest ook al aan varg denken, ja.

En wegdromen tijdens het luisteren van het laatste dissection album en denken aan de man die in de gevangenis inspiratie opdoet. Ik weet het niet, hoor, maar daar kan ik me iig helemaal niets bij voorstellen. Maar misschien ben ik wel raar.

quote:

---

Op 18 juli 2010 14:55 schreef RudiEngel het volgende:
Ik kan me absoluut in de meeste van je standpunten vinden hoor. Zeker als je hem naast Storm legt en dan tot op het bot ontleedt blijft er weinig van over, want dat is nu eenmaal een van de meest legendarische Zweedse albums van de jaren negentig.

Maar ik blijf het gewoon een ontzettend fijn album vinden. Júist dat kale, gestripte, misschien zelfs simpele geluid werkt voor mij heel goed. Door dat gestripte geluid staan Jons vocalen op de voorgrond, en dat is nu juist het sterkste punt van het album. Toegegeven, er staan ook zeker wat mindere nummers op, maar met name de eerste helft van het album draai ik nog zeker maandelijks.

En - nog belangrijker - daarnaast is Reinkaos voor mij veel meer dan de muziek zelf. Telkens als ik hem beluister droom ik in gedachten weg en stel ik me voor hoe Jon daar in de gevangenis op primitieve wijze uiting probeert te geven aan zijn inspiratie. En ik denk dat de primitieve sound van het album ook zeker met opzet zo gedaan is.

Maar zoals gezegd kan ik me ook vinden in jouw beschrijving. Het is een andere manier van luisteren.

---

Ok, meer emotionele beleving dan analytisch dus.

Mijn emotionele beleving van die plaat is dat ze het wat mij betreft hadden mogen uitbrengen onder de bandnaam: Disception.

Wat betreft muziek die een beeld in de gevangenis oproept..misschien een rare 'soap on a rope' gedachtensprong, maar het doet me denken aan het optreden op Wacken, wat een hoog 'I used to rape people like Jon Nodveid in prison' gehalte had. Met dank aan Black Jew overigens.

Ik hoop ook dat dat optreden eens op DVD uitkomt; het was zeer amusant om te zien hoe ze werden bekogeld met een berg kleine knuffelbeertjes en hoe ze daar getergd op reageerden. Prima gespeeld concert overigens.

quote:

---

Op 18 juli 2010 16:39 schreef Mutilator het volgende:
Ok, meer emotionele beleving dan analytisch dus.

---

Klopt. Vandaar dat ik ook zeg dat ik kan begrijpen dat ieders mening weer anders is. Ik ben niet zo van het tot op het bot ontleden van de muziek maar ga inderdaad meer op de emoties af die het bij me oproept.

Vandaar dat ik bijvoorbeeld ook helemaal niets kan met steriele, technisch begaafde bands als Dream Theater en Rush, maar laten we die discussie hier nu maar niet gaan voeren.

Reinkaos legt de heavy roots van Dissection bloot zoals de laatste platen van Darkthrone hun punkroots blootleggen

Ik vind alle platen van Dissection vet, je moet voor de eerste 2 en de laatste (Reinkaos) wel in een heel andere stemming verkeren.

Ik heb alle 3 de platen de afgelopen 17 jaar heel veel gedraaid. Steken kop en schouder boven heeeel veel platen uit.

Smaken verschillen.
Stemmingen, personen, omstandigheden ook.

Over kunst valt niet te twisten

Gister de 2-cd special edition van Storm of the Light's Bane binnen gekregen. Op de 2e cd staat een alternatieve mix van de plaat, en ik moet zeggen dat ik die veel vetter vind dan de originele mix, mede door de galm die weg is op de drums. Iemand het hier met me over eens?

Even een kijk/vergelijk.

Alternatieve mix:



Originele mix:



[Dit bericht is gewijzigd door ColdheartMinor op 15-01-2014 16:47]

quote:

---

Op 18 juli 2010 16:39 schreef Mutilator het volgende:
'I used to rape people like Jon Nodveid in prison'

---

Lees dit voor het eerst



[Dit bericht is gewijzigd door Black Jew op 15-01-2014 16:50]

Storm of the Light's Bane

Voor Ghostwriter: vind de knuffelpoppetjes:





https://www.flickr.com/photos/bighairydave/33561726/in/album-734252/

[Dit bericht is gewijzigd door Mutilator op 11-04-2019 20:53]

quote:

---

Op 6 maart 2021 0:50 schreef Sadistic Sinner het volgende:

---

Gaaf

Nu het topic weer omhooggehaald is, lees ik weer wat reakties t.o.v. Reinkaos....

Ik heb deze plaat vorig jaar pas eens in huis gehaald. Waarom ik hem niet eerder had ? Ik weet het eigenlijk niet, volgens mij omdat zoveel mensen zeiden dat hij slecht was, ofzo. En omdat ik ook gewoon niet zo'n behoefte had aan een terugkeer van Dissection. Soms kan je het verleden gewoon beter in al z'n glorie laten (zouden meer bands moeten doen).

Maar ik had hem vorig jaar dus aangeschaft....

En ook ik moest wel even wennen, maar, waar ik wel vrij snel aan moest denken, was Heartwork van Carcass. Ook snelheid ingeruild voor strakheid, maar, vooral het perfecte gitaarwerk. Alle noten zijn zo verschrikkelijk goed gespeeld, het deed me gewoon echt aan het gitaarwerk van Bill Steer denken. Maar dan op z'n Nodtveidts. En als je het zo bekijkt, dan is Reinkaos eigenlijk een heel logisch vervolg.

Dus, ja, ik vind het eigenlijk een steengoede plaat. Ik hoor deze liever dan Heartwork van Carcass. Maar Somberlain en Storm zijn en blijven de ultieme Dissection albums. imho.


[Dit bericht is gewijzigd door Lampje op 08-03-2021 22:43]

Even mierenneuken, maar op heartwork staan ook nog snelle nummers. Op Reinkaos niet?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik die laatste Dissection plaat volgens mij echt maar een keer toen geluisterd heb. Een keer her luisteren kan misschien geen kwaad, werkelijk geen idee meer. Behalve dat ik het toen niet zo vond.

Nodtveidt vond ik trouwens ook een geweldige gitarist. Een keer live met Dissection gezien in de Baroeg, ooit. Vlak voor hem gestaan in het publiek om te loeren wat hij deed, hehe.

Dank hiervoor, ben hem nu ook voor het eerst (!!) serieus aan het luisteren. Mildheid komt met de jaren.

Ik weet nog dat ik dat nummer “Maha Kali” niet kon uitstaan. Eens kijken of dat nog steeds zo is, laatste nr van de plaat, het eerste kwartier trek ik goed.

Reinkaos vond ik destijds al niet eens zo slecht. In de loop der jaren ben ik de plaat eigenlijk alleen maar meer gaan apprecieren. Er staan hier een kleine 10 000 platen in de kast, maar Reinkaos leg ik toch een paar keer per maand op. Dat wil wat zeggen in mijn geval.

quote:

---

Op 8 maart 2021 22:41 schreef Lampje het volgende:
Nu het topic weer omhooggehaald is, lees ik weer wat reakties t.o.v. Reinkaos....

Ik heb deze plaat vorig jaar pas eens in huis gehaald. Waarom ik hem niet eerder had ? Ik weet het eigenlijk niet, volgens mij omdat zoveel mensen zeiden dat hij slecht was, ofzo. En omdat ik ook gewoon niet zo'n behoefte had aan een terugkeer van Dissection. Soms kan je het verleden gewoon beter in al z'n glorie laten (zouden meer bands moeten doen).

Maar ik had hem vorig jaar dus aangeschaft....

En ook ik moest wel even wennen, maar, waar ik wel vrij snel aan moest denken, was Heartwork van Carcass. Ook snelheid ingeruild voor strakheid, maar, vooral het perfecte gitaarwerk. Alle noten zijn zo verschrikkelijk goed gespeeld, het deed me gewoon echt aan het gitaarwerk van Bill Steer denken. Maar dan op z'n Nodtveidts. En als je het zo bekijkt, dan is Reinkaos eigenlijk een heel logisch vervolg.

Dus, ja, ik vind het eigenlijk een steengoede plaat. Ik hoor deze liever dan Heartwork van Carcass. Maar Somberlain en Storm zijn en blijven de ultieme Dissection albums. imho.

---

Maakt mij geen hol uit hoe goed de noten wel niet gespeeld zijn, de plaat doet mij werkelijk niets. Heel af en toe komt er een melodietje voorbij dat hint naar dat glorieuze en tegelijke melancholische gevoel van de eerste albums (Xepe-I-Set als beste voorbeeld), maar in zijn geheel is het album gewoon mak en saai imho...

Het nummer Heartwork alleen al heeft meer dynamiek en beklijvende momenten dan Reinkaos in zijn totaliteit

Dissection, da's voor mij Unhallowed, Where Dead Angels Lie en Retribution - Storm of the Light's Bane op repeat. Ik kan verder niks met deze band, stom he?

quote:

---

Op 9 maart 2021 16:11 schreef Ravnajuv het volgende:
stom he?

---

quote:

---

Op 9 maart 2021 9:38 schreef M. het volgende:
Dank hiervoor, ben hem nu ook voor het eerst (!!) serieus aan het luisteren. Mildheid komt met de jaren.

---

Dat is het misschien wel, misschien ben ik gewoon wat milder geworden!

quote:

---

Op 8 maart 2021 23:33 schreef F.Jacobse het volgende:
Even mierenneuken, maar op heartwork staan ook nog snelle nummers. Op Reinkaos niet?

---

Op Heartwork staan zeker wel wat snellere dingen, maar het blijft altijd netjes en strak. Als ze die stukken 10bpm sneller hadden gemaakt, dan had het waarschijnlijker wat, tja, 'gevaarlijker' ofzo geklonken. Ofzo. Neem nou dat eerste snelle stuk van Reek op Symphonies Of Sickness, dat nodigt echt uit tot een allesvernietigende tornado. Dat gevoel krijg ik nergens op de Heartwork plaat. En bij Reinkaos lijkt ook alles wel ingespeeld te zijn op de voor de gitaar het meest prettige tempo.

quote:

---

Op 9 maart 2021 10:09 schreef mikkasscar het volgende:
Maakt mij geen hol uit hoe goed de noten wel niet gespeeld zijn, de plaat doet mij werkelijk niets.

---

Hahaha, mooi omschreven! En het is jouw goed recht hoor Smaken verschillen immers. Ik vond Reinkaos zelf toch wel een meevaller, ook al had het wel even een paar draaibeurten nodig. En ja, ik speel zelf ook een beetje gitaar, misschien dat ik daarom toch ook wel deze plaat anders benader dan als ik geen gitaar zou spelen. Het drumwerk is iig bepaald niet boeiend, voornamelijk ondersteunend, maar dat heb ik met Heartwork ook wel een beetje (maar niet zo erg dan op deze plaat).

quote:

---

Op 9 maart 2021 10:09 schreef mikkasscar het volgende:
Het nummer Heartwork alleen al heeft meer dynamiek en beklijvende momenten dan Reinkaos in zijn totaliteit

---

Daar zou je best wel eens letterlijk gelijk in kunnen hebben. En je moet mijn opmerking mbt Heartwork ook wel met een korreltje zout nemen : Ik heb de plaat zó veel gedraaid dat ik hem gewoon behoorlijk beu ben. Gitaarwerk en met name de gitaarsound vind ik nog steeds erg tof, maar de nummers doen me gewoon nog maar heel weinig. En zoals ik hierboven al zei, de ongecontroleerde agressie in de snellere stukken mis ik gewoon, maar ja, daar hebben we Symphonies Of Sickness dan gewoon voor als remedie