Pfrt.
Publiek gaat los op solide Oasis
Intercity Groningen, 23:42. Weer naar huis. Pakweg tweeënhalf uur eerder doven de lichten in de Heineken Music Hall. Wat daar tussenin ligt? Zweet, bier, hitte, springen, duwen, juichen, zingen, brullen, scanderen, klappen, gooien en smijten. Middelpunt van dit pandemonium is de onveranderlijke verzameling zoutzakken op het podium. Na acht jaar is Oasis weer in Nederland. De zaal is wat kleiner dan toen, maar de sfeer is er niet minder om. De dagen dat de band hordes mensen trok die alleen voor Wonderwall kwamen, zijn voorbij. Wat overblijft is een standvastige groep fans die ieder nummer kent en dat ook graag laat merken door alles van de eerste tot de laatste noot mee te zingen.
Liam Gallagher
Daarin schuilt de kracht van Oasis: hun liedjes zijn eenvoudig en gaan over universele thema’s. Zo wordt elk nummer door het publiek tot volkslied verheven. Daar maakt de band dankbaar gebruik van. Na jaren van ruzies, gevechten, overmatig drank- en drugsgebruik en een komen en gaan van bandleden, is er nu eindelijk stabiliteit. Zanger Liam Gallagher is zijn wilde haren kwijt, broer Noel loopt tegen de veertig en vindt het allemaal wel prima zo. Het resultaat is een geoliede machine die avond aan avond kan doen waar zij goed in is: een groep mensen een fantastische tijd bezorgen.
Eerder dit jaar kwam Oasis met de cd Don’t Believe The Truth, die, na een aantal tegenvallende releases, weer positief werd ontvangen. Het spreekt dus voor zich dat het grootste deel van dit album vanavond wordt gespeeld. Nummers als Lyla en Mucky Fingers worden net zo hard meegebruld als de rest van de set, die uit louter publieksfavorieten bestaat. Megahits Wonderwall en Don’t Look Back In Anger ontbreken natuurlijk nooit, maar het is ook leuk om Bring It On Down en The Masterplan weer eens te horen. Afsluiter van de reguliere set is een denderend Rock ‘n’ Roll Star, waarin Zak Starkey laat zien dat hij de beste drummer is die ooit op de drumkruk van Oasis heeft plaatsgenomen.
Noel Gallagher
Maar al dit moois ten spijt, er ontbreekt wel iets. De professionaliteit die de band door de jaren heen heeft opgebouwd gaat ten koste van de toewijding. Daar waar de pose van Liam vroeger ‘cool’ was en zijn sporadische opmerkingen tussendoor scherp en oprecht, komt het nu over als routinewerk. Pas in de eerste twee nummers van de toegift, niet toevallig beide van de hand van Liam, spat er nog wat passie het podium. De zanger steekt duidelijk meer energie in zijn eigen schrijfsels.Vooral The Meaning Of Soul laat nog even een glimp zien van de jeugd van de band: branie en arrogantie ten top. Maar die jeugd ligt overduidelijk achter hen. Toch ontneemt dit Oasis niet het recht om tot in lengte van dagen dit soort optredens te blijven doen. Net als bij Paul McCartney en de Rolling Stones zal het publiek hun songs, die rotsvast in de popgeschiedenis liggen verankerd, willen blijven horen. En daar is niets mis mee.
Setlist:
Fuckin' In The Bushes (intro)
Turn Up The Sun
Lyla
Bring It On Down
Morning Glory
Cigarettes & Alcohol
The Importance Of Being Idle
The Masterplan
Songbird
A Bell Will Ring
Acquiesce
Live Forever
Mucky Fingers
Wonderwall
Champagne Supernova
Rock 'n' Roll Star
---
Guess God Thinks I'm Abel
The Meaning Of Soul
Don't Look Back In Anger
My Generation
[Dit bericht is gewijzigd door Oud Vuil op 03-11-2005 13:34]
) nog een goede oasis-titel als aanrader hebben voor een mogelijke, beginnende oasis-liefhebber dan kan ik die eens uitsjekken.
)
