Nog een oude lap tekst over een of ander bizar Ambient-project.

Na een paar keer luisteren is het album relatief goed tot me doorgedrongen, waarna ik een review goed geschreven kan worden. Voor een review is wel de nodige informatie nodig, dus middels mijn grote vriend die de naam Google draagt, ben ik op zoek gegaan. Bedroevend weinig heb ik kunnen vinden, toch heb ik de nodige informatie bijeen kunnen schrapen een enigszins relevante review te schrijven.

Ik heb kunnen uitvinden dat Death Ambient bij het label Tzadik zit. Een Amerikaans label waar ik zelf nog nooit van gehoord had, maar aldus de website een label is voor experimentele & Avant-garde muziek.

Wat Google mij verder nog kon vertellen is dat het uit 1999 afkomstige album waar ik het over heb, het tweede album is van drie heren. Vermoedelijk tevens uit Amerika, gezien de afkomst van het label, maar dat is niet met zekerheid te zeggen. De namen van de projectmembers geven geenszins zekerheid, daar ze Ikue Mori, Kato Hideki en Fred Frith heten.

Goed, dan waar het om draait: de muziek zelf.
Dit album is 13 zeer krachtige nummers rijk, die op het eerste gezicht achtergrondnummers lijken. Echter is niets minder waar. Daar het begin van het album erg rustig is, en neigt naar meditatiemuziek, wordt er naarmate het album vordert meer gespeeld met andere, vreemde instrumenten. Het is een album waarop zowel een akoestische gitaar, alsook elektronische geluiden en andere instrumenten te horen zijn.

Om even terug te komen op het “meditatiemuziek” waar ik het zojuist over had: zo zou het wel kunnen fungeren. Feit is alleen, dat bij het beter bestuderen van de muziek je tot hele andere conclusies komt. Her en der hoor ik wat Neptune Towers, wat voor velen een reden is het niet uit te proberen. Het is alleen zo dat de nummers geenszins met elkander te vergelijken zijn. In de meeste gevallen is dit een zeer groot minpunt, omdat de samenhang dan ver te zoeken is. Deze drie mannen hebben er toch voor gezorgd een goed geheel te vormen, door niet tussen (bijvoorbeeld) nummer 3 en 4 abrupt van stijl te veranderen. Nee, langzaam worden er nieuwe invloeden toegevoegd, of oude laten vallen.

Je hoort zo af en toe ook wat Noise in de muziek, wat dan vooral blijkt uit de wat chaotische achtergrondgeluidjes. De productie is zoals het een goed Ambient-project betaamt perfect, daar is niets op aan te merken. Heel weinig minpunten heb ik gevonden wat dit album betreft, misschien dat nummers als The Deep af en toe net iets te lang duren. In dat nummer worden veel natuurgeluiden gebruikt, hetgeen op ten duur iets gaat vervelen.

Er zijn mijns inziens niet echt nummers die er heel sterk uitspringen, zie het als een prachtig geheel. Zeker geen geval van 'met de hakken over de sloot nét een 6je'. Nee, de muziek zit dermate goed in elkaar, dat dit van mij met een 9 een gouden plak in ontvangst mag nemen. Uniek in haar genre, een aanrader voor hij die open-minded is. Niet verwachtend dat dit iets is voor de doorsnee Metalhead, maar zeker het uitchecken waard.