Na wat Ruud en M. erover gemeld hebben is mijn interesse in 'Equilibrium' iig flink gewekt!

Overigens was de invloed van 1984 mij ook opgevallen in de camera cultuur (op straat big brother/real life tv etc.)

quote:

---

Op 12 oktober 2005 15:42 schreef Pitganger het volgende:
Nightwatch

Vaag Russisch horrorprodukt. Is wel geinig, maar echt eng ........

---

Heb hem gisterenavond ook gezien. Viel me beetje tegen, slecht te volgen verhaal. Wel leuk eens een andere benadering van het genre te zien.

Hoorde dat onze voorstelling de allerlaatste was. Wegens slechte opkomst na een week al uit de bios gehaald..

quote:

---

Op 13 oktober 2005 10:10 schreef Mutilator het volgende:
Na wat Ruud en M. erover gemeld hebben is mijn interesse in 'Equilibrium' iig flink gewekt!

Overigens was de invloed van 1984 mij ook opgevallen in de camera cultuur (op straat big brother/real life tv etc.)

---

Dus u heeft hem in de download gezet??

die heb ik ook wel te leen voor jullie

quote:

---

Op 13 oktober 2005 12:06 schreef Smoochy het volgende:
die heb ik ook wel te leen voor jullie

---

Kom maar even brengen dan NU.
Of ga vanaaf even mee wat drinken

ik moet vanaaf zowiezo naar groningen janneke ophalen van het station maar dat is tegen 8 uur ofzo. Hoelaat hadden jullie in gedachten dan?

"The Creeping Terror"
Jaren '60 horror film met een monster dat eruit ziet alsof er wat tapijten over een stel mensen gegooid zijn. Ook grappig dat het 'monster' tergend langzaam loopt (jaja 'creeping'), dat zijn slachtoffers hem allemaal ver vantervoren zien aankomen, maar dat ze toch blijven staan om te schreeuwen en opgegeten te worden. Maar het lolligste van de film is eigenlijk nog dit stukje info:

quote:

---

Director Art Nelson convinced several investors that he was making a big budget horror film and appeased them by offering them small parts for the price of a few hundred dollars each, in exchange for a share in the profits. (This explains why so many people are eaten by the creature to allow the investors their moment of glory.) Just before the film's release, Nelson vanished with a few lawsuits hanging over him, and he hasn't been heard from since.

---

quote:

---

Op 13 oktober 2005 0:12 schreef M. het volgende:
Nou, '1984' en 'Brave New World' zijn toch wel de twee werken die het literaire (sub)genre dat draait om 'dystopia' gedefinieerd hebben. '1984' is van George Orwell, 'Brave New World' van Aldous Huxley.
Zoals je ongetwijfeld zult weten draait het bij dystopische romans (een dystopie is het tegengestelde van een utopie) om het idee van een toekomst waarin de mensheid door een dictatoriaal regime wordt beheerst en waarin het individualisme met geweld eruit geslagen is.
Nu ik aan de film 'Equilibrium' terugdenk, doet de plot qua scenario-elementen me nog meer denken aan Ray Bradbury's 'Fahrenheit 451' (ook een aanbevelenswaardig boekje trouwens -- boekje, want hij is erg dun en je hebt hem zo uit).

Dystopische romans zijn vaak geadopteerd door politieke organisaties van divers pluimage, altijd leuk natuurlijk. Zo heb ik op school geleerd dat George Orwell's 1984 een aanklacht is tegen het communisme, dat terwijl tegenstanders van G.W. Bush ook lopen te schermen met citaten uit '1984'. Die ambiguiteit komt mijns inziens echter het beste naar voren in 'Brave New World'; op school wordt je geleerd dat de door Huxley geschetste toekomst afschuwelijk en moreel verwerpelijk is, maar dat blijkt nergens uit het boek zelf. Het idee van Brave New World is trouwens rechtstreeks geadopteerd in de film 'The Matrix'

---

Met eveneens het accent gelegd op het 'moreel verwerpelijke'? Dat idee draagt de film naar mijn idee tenminste uit. Een coole hacker (!) die redelijk meekomt in de maatschappij, maar toch met een dubbel gevoel leeft. Hij krijgt de mogelijkheid te kiezen tussen voortgang van zijn huidige bestaan of... openbaring. De keuze -welke pil- is aan hem. Hij kiest voor openbaring, en komt terecht bij een groep alternatievelingen (niet geheel toevallig een Aziaat en een negroïde vrouw) en krijgt besef van de 'geregelde orde' - het 'dwangmatige' bestaan. De regulatoren zijn -ook weer niet geheel toevallig- blanke, zakenman-achtige types, die luisteren naar de naam Smith (deze veelvoorkomende naam zou een gebrek aan identiteit moeten illustreren (?)). Het scenario is net als bij Equilibrium 'pretty obvious', en de 'diepte' is eenduidig.

Ik ben zeer benieuwd naar Brave New World.

quote:

---

De dystopische roman heeft diepe sporen nagelaten in de hedendaagse populaire cultuur.

---

Bedoel je dit als ware de dystopische roman een contrast met 'vrijheid' of 'vrije wil'? Het zou wel begrijpelijk zijn. Van totalitaire systemen heeft men een nare smaak in de mond, en een positieve belichting ervan zien ze als mosterd na de maaltijd - het heeft geen zin, want het falen ervan heeft zich reeds meerdere malen voltrokken (hierbij denkt men wellicht aan het Communisme en het Nationaal Socialisme). Als gevolg hiervan manifesteert de vrij wil zich in absolute leegte, en kijkt men vanuit de woonkamer naar andere mensen in een woonkamer met Big Brother. Omdat het er ís, en omdat ze het kúnnen. Het is hun baken van vrijheid.

Zeer bedankt voor de drie boektips. Bij deze zijn ze toegevoegd aan mijn boekqueue.

quote:

---

Op 13 oktober 2005 10:02 schreef 0Tolerence het volgende:
jezus ruud, get a life. Het is een film en elke keer is het weer hetzelfde. De film is weer niet intelectueel genoeg.
Je moet een film op waarde schatten en vervolgens je oordeel vellen. Het pretendeerd niet serieus en de werkelijkheid te verschaffen, het is maar een aanzet tot geweld van Bale en de rest is het decor. Simple as that

---

Je spreekt over 'een film' in zijn algemeenheid, maar weidt uit over Equilibrium. Dat Equiblibrium draait om de actiescenes ben ik me bewust, mijn berichten over die film zijn ook meer als kanttekeningen (reactie op...) bedoeld.
De film is redelijk geslaagd - ik vel dat oordeel niet a.d.h.v. het geheel, maar, inderdaad, de actie. Maar dan ben ik in feite wel aan het vergoeilijken, juist door bepaalde aspecten niet mee te nemen in mijn overweging. Bij bepaalde andere films, ik noem een "2001: A Space Odyssey" of een "Once upon a Time in the West", is zo'n afweging niet nodig; de films staan als geheel. De films hebben serieuze pretenties, en maken deze, naar mijn idee, ook waar. 'Op waarde schatten' wil niet zeggen dat je een oogje dicht moet knijpen, maar het accent op de juiste plaats moeten weten te plaatsen. Equilibrium heeft maar één 'plaats', en dat is de actie. Als dan een woord als 'filosofisch' valt, dan misstaat het niet de plaatsing van dat ene accent toe te lichten; er is geen filosofie.

quote:

---

Op 11 oktober 2005 16:46 schreef soepkoeltoer het volgende:
Pride and Prejudice

---

Heb ik ook gezien, en ik vond 'm leuk!

quote:

---

Op 13 oktober 2005 15:16 schreef Chantalie het volgende:
Heb ik ook gezien, en ik vond 'm leuk!

---

Same here!

ik had m'n vriend bij me, en die vond 't een mutsenfilm.

quote:

---

Op 13 oktober 2005 0:12 schreef M. het volgende:
Nou, '1984' en 'Brave New World' zijn toch wel de twee werken die het literaire (sub)genre dat draait om 'dystopia' gedefinieerd hebben. '1984' is van George Orwell, 'Brave New World' van Aldous Huxley.
Zoals je ongetwijfeld zult weten draait het bij dystopische romans (een dystopie is het tegengestelde van een utopie) om het idee van een toekomst waarin de mensheid door een dictatoriaal regime wordt beheerst en waarin het individualisme met geweld eruit geslagen is.
Nu ik aan de film 'Equilibrium' terugdenk, doet de plot qua scenario-elementen me nog meer denken aan Ray Bradbury's 'Fahrenheit 451' (ook een aanbevelenswaardig boekje trouwens -- boekje, want hij is erg dun en je hebt hem zo uit).

Dystopische romans zijn vaak geadopteerd door politieke organisaties van divers pluimage, altijd leuk natuurlijk. Zo heb ik op school geleerd dat George Orwell's 1984 een aanklacht is tegen het communisme, dat terwijl tegenstanders van G.W. Bush ook lopen te schermen met citaten uit '1984'. Die ambiguiteit komt mijns inziens echter het beste naar voren in 'Brave New World'; op school wordt je geleerd dat de door Huxley geschetste toekomst afschuwelijk en moreel verwerpelijk is, maar dat blijkt nergens uit het boek zelf. Het idee van Brave New World is trouwens rechtstreeks geadopteerd in de film 'The Matrix'; ook een schrijver als Houellebecq is schatplichtig aan Huxley en Orwell. De dystopische roman heeft diepe sporen nagelaten in de hedendaagse populaire cultuur.

---

Fijn om te lezen dat er meer liefhebbers van de apocalyptische producten van dystopische kunstenaars en visionairen zijn. Zoals je terecht aangeeft is een dystopie het tegenovergestelde van een utopie. Ik meen dat een of andere Engelse politicus dat woord voor het eerst gebruikte ergens in de XIXe eeuw. 1984 en BNW zijn echter niet de oorspronkelijke werken binnen dit genre al zijn ze zeker twee van de meest invloedrijke.

Een van de eerste werken die als dystopisch bestempeld zouden kunnen worden is 'The Begum's Fortune' (1879) van Jules Verne. Vlak daarna volgt de post-apocalyptische 'After London' van Richard Jeffries en de werken van H.G.Wells; 'War of the Worlds', 'The Story of the Days To Come' en 'When the Sleeper Wakes'. Met name de laatste twee zijn ideologische nachtmerries in de lijn van Orwell en Huxley. Het concept van androïden en robots en hun mogelijke gevaren wordt vlak hierna door Karel Capek geïntroduceerd. In 1924 komt 'We' van Yevgeny Zamiatin uit. Dit is een van de eerste totalitaire dystopieën en een van de eerste en meest bekende kritieken op de Sovjets. Dit boek vormde een duidelijke inspiratie voor Huxley en Orwell.

1925 en 1926 zien de IMHO twee grootste meesterwerken uit dit genre het licht. 'Der Prozess' van Franz Kafka en Fritz Lang's 'Metropolis'. Die behoeven denk ik geen uitleg, hun invloed reikt nog tot vandaag en iedereen hoort met deze werken bekend te zijn.

En dan pas, in 1932 komt 'Brave New World' uit. Geweldig boek. Punt. Een ander werkje uit ongeveer dezelfde tijd is het onderbelichte en ondergewaardeerde korte verhaal 'The Final War' van Carl Spohr.....de wereld wordt tussen twee supermachten verdeeld en die gaan elkaar in toom houden met nucleaire wapens....hehe. Waar hebben we dat eerder gehoord? Sowieso is een van de drijvende krachten achter dit genre een voorspellende gave. Nieuwe werken gaan vaak gepaard met bijzondere omwentelingen in de technologie, geschiedenis, politiek, natuur etc. Soms zijn de voorspellingen treffend en soms wat minder; degene die wel treffend zijn, zijn echter bijna beangstigend. Daarom is het niet vreemd dat de Nazi regime vlak na hun machtsovername onder andere ook 'Das Testament des Dr.Mabuse' (aan Valorian is deze film zeker besteed!) van Fritz Lang verboden heeft. Het beschrijft een machtsgreep van een criminele organisatie d.m.v. terruer en geweld. Tsja....

Voor de liefhebbers is de Nazi tijdperk wel vruchtbaar geweest. De schitterende en innovative beelden die in Riefenstahl's docu 'Triumf des Willens' gebruikt werden, zijn de inspiratie voor vele filmmakers tot in de verre toekomst geweest. Uit dezelfde periode komen de klassiekers 'The Maltese Falcon' en 'Citizen Kane'.

In 1949 komt de rode kanker aan de macht in China dankzij een bloederige machtsgreep die door de jaren heen miljoenen levens heeft geëist. Dat jaar valt mooi samen met de publicatiedatum van Orwell's '1984'. Zoals M. al reeds opmerkte is dit een van de onbetwiste klassiekers van dit genre en is het een schitterende kritiek op de gruwels van een totalitair communistisch stelsel. Wel frappant is dat Orwell aan de kant van de Commies streed tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Verstand komt met de jaren zullen we maar zeggen.


Ik zou nog uren kunnen doorgaan aangezien dit genre ontegenzeggelijk een van mijn favorieten is. Ik zal volstaan met enkele aanbevelingen die aan iedereen bekend zouden moeten zijn:

Ray Bradbury - Fahrenheit 451 (1953)
Robert Heinlein - Starship Troopers (1959) [ja...dezelfde als die van Verhoeven]
Harry Harrison - Make Room, Make Room (1966) [later verfilmd als Soylent Green met Charlton Heston]
D.F. Jones- Colossus (1966)
Stanley Kubrick/Arthur C Clark's 2001: A Space Odyssey
Stanley Kubrick - A Clockwork Orange (1971) [boek van Anthony Burgess]
Ridley Scott - Alien (1979)
Terry Gilliam - Brazil (1985)
Marc Caro/Jean-Pierre Jeunet - City Of Lost Children (1995)

Terminator, Robocop, BladeRunner, Matrix, Avalon, Mad Max..........etc. etc.

Zo dan. Dit was mijn bijdrage voor vandaag. Het leuke aan dit genre dat het zich niet alleen in de literatuur en filmkunst manifesteert. Denk aan de Bauhaus stijl van architektuur, denk aan (post)apocalyptische(neo)folk, sommige BM, bepaalde stromingen in de schilderkunst etc. etc. Een fijne, brede genre dus.

Ja ik had even een uurtje niks te doen.

edit: Equilibirum heb ik nog niet gezien. Ik ga het zeker doen.

[Dit bericht is gewijzigd door Chelman op 13-10-2005 16:31]

Gisteren "The Astronaut's Wife" op Talpa. Spannend, mooie vrouw, tergend langzame opbouw, einde was om te janken. Keek verder wel lekker weg...

quote:

---

Op 13 oktober 2005 15:23 schreef Chantalie het volgende:
ik had m'n vriend bij me, en die vond 't een mutsenfilm.

---

Dat is het ook.

quote:

---

Op 13 oktober 2005 16:31 schreef Chelman het volgende:
Ik zal volstaan met enkele aanbevelingen die aan iedereen bekend zouden moeten zijn:

Ray Bradbury - Fahrenheit 451 (1953)
Robert Heinlein - Starship Troopers (1959) [ja...dezelfde als die van Verhoeven]
Harry Harrison - Make Room, Make Room (1966) [later verfilmd als Soylent Green met Charlton Heston]
D.F. Jones- Colossus (1966)
Stanley Kubrick/Arthur C Clark's 2001: A Space Odyssey
Stanley Kubrick - A Clockwork Orange (1971) [boek van Anthony Burgess]
Ridley Scott - Alien (1979)
Terry Gilliam - Brazil (1985)
Marc Caro/Jean-Pierre Jeunet - City Of Lost Children (1995)

Terminator, Robocop, BladeRunner, Matrix, Avalon, Mad Max..........etc. etc.

---

Als we dan toch bezig zijn:

Bruce Pittman - Harrison Bergeron


En nog een boek dat in de lijn ligt van o.a. 1984, This Perfect Day van Ira Levin.

[Dit bericht is gewijzigd door Mark op 13-10-2005 16:59]

quote:

---

Op 13 oktober 2005 14:57 schreef Ruud het volgende:
Bedoel je dit als ware de dystopische roman een contrast met 'vrijheid' of 'vrije wil'? Het zou wel begrijpelijk zijn. Van totalitaire systemen heeft men een nare smaak in de mond, en een positieve belichting ervan zien ze als mosterd na de maaltijd - het heeft geen zin, want het falen ervan heeft zich reeds meerdere malen voltrokken (hierbij denkt men wellicht aan het Communisme en het Nationaal Socialisme). Als gevolg hiervan manifesteert de vrij wil zich in absolute leegte, en kijkt men vanuit de woonkamer naar andere mensen in een woonkamer met Big Brother. Omdat het er ís, en omdat ze het kúnnen. Het is hun baken van vrijheid.

---

Hij bedoelde daar denk ik dat het gewoon een vrij uitgebreide en invloedrijke genre geworden is.

Wat jij schetst zou een aspect van een dystopie kunnen zijn. Een film die dat goed illustreert is 'The Truman Show'. Volgens mij 'EDTv' ook maar die heb ik nooit gezien. De vragen m.b.t. vrijheid, vrije wil, foute regimes etc. komen weldegelijk aan bod in veel werken uit de genre. Het zijn echter niet de enige vraagstukken die aan bod komen. Voortschrijdende technologie, macht, geld, rijkdom, armoede, milieu, realiteitsbesef, tijdsbesef etc. etc. zijn allemaal dingen die in verschillende werken naar voren komen. In feite is de dystopische roman een dwarsdoorsnede die bepaalde (negatieve)aspecten van het leven tot in de bizarre uitvergroot om ze zo aan de kaak te stellen. Sommige werken raken meerdere aspecten maar geen enkele put ze allemaal uit. Sommige zijn uitgesproken politiek gekleurd, andere weer fervent apolitiek.

Het meest kenmerkende aan die werken is het feit dat ze nagenoeg allemaal extreem gerelateerd zijn aan de historische omstandigheden ten tijde van het schrijven/filmen. Ze stellen dingen aan de kaak die op dat moment in de collectieve belangstelling staan en waarvoor men op dat moment angst voelt. Een ander gemeen element is een soort angst voor de gevolgen van bepaalde handelingen/ontwikkelingen op de lange termijn (cybernetica, kernenergie, VR etc. etc.).

quote:

---

Op 13 oktober 2005 16:58 schreef Mark het volgende:
Als we dan toch bezig zijn:

Bruce Pittman - Harrison Bergeron

---

Naar het verhaal van Kurt Vonnegut, die inderdaad veel boeken en verhalen schreef die mooi in dit genre passen.

Ik heb de film niet gezien maar heb het verhaal thuisstaan. Een typische 'equality of outcome' horror dat door de zgn. sociaal democratische stromingen nagestreefd wordt.

Gisteren Saw gezien.
Ontzettend gaaf!

quote:

---

Op 13 oktober 2005 17:02 schreef Chelman het volgende:
Ik heb de film niet gezien maar heb het verhaal thuisstaan.

---

Een absolute aanrader, naar mijn mening. Als je hem kunt vinden tenmiste, want ik heb hem ooit op TV gezien en later nog wel eens proberen te vinden in de videotheek maar zonder succes. Volgens mij een Australische produktie, met Sean Astin in zijn begindagen (speelt o.a. Sam in LOTR).

quote:

---

Op 13 oktober 2005 17:17 schreef Mark het volgende:
Een absolute aanrader, naar mijn mening. Als je hem kunt vinden tenmiste, want ik heb hem ooit op TV gezien en later nog wel eens proberen te vinden in de videotheek maar zonder succes. Volgens mij een Australische produktie, met Sean Astin in zijn begindagen (speelt o.a. Sam in LOTR).

---

Volgens IMDB is het een TV-film, hij is alleen op VHS verkrijgbaar; wat zijn afwezigheid in de videotheek zou verklaren.

Ach. Toch zonde wel, ik zou hier de DVD zo van aanschaffen. Nou ja, voel ik me in elk geval nog een beetje KVLT...

quote:

---

Op 13 oktober 2005 14:57 schreef Ruud het volgende:
Met eveneens het accent gelegd op het 'moreel verwerpelijke'? Dat idee draagt de film naar mijn idee tenminste uit. Een coole hacker (!) die redelijk meekomt in de maatschappij, maar toch met een dubbel gevoel leeft. Hij krijgt de mogelijkheid te kiezen tussen voortgang van zijn huidige bestaan of... openbaring. De keuze -welke pil- is aan hem. Hij kiest voor openbaring, en komt terecht bij een groep alternatievelingen (niet geheel toevallig een Aziaat en een negroïde vrouw) en krijgt besef van de 'geregelde orde' - het 'dwangmatige' bestaan. De regulatoren zijn -ook weer niet geheel toevallig- blanke, zakenman-achtige types, die luisteren naar de naam Smith (deze veelvoorkomende naam zou een gebrek aan identiteit moeten illustreren (?)). Het scenario is net als bij Equilibrium 'pretty obvious', en de 'diepte' is eenduidig.

---

Je analyse is IMO accuraat, maar betreft niet hetgeen ik bedoelde in het boek Brave New World is iedereen gelukkig vanwege twee zaken:
1. Iedereen is feitelijk "opgekweekt" en ingedeeld in een soort van kastensysteem. Je kaste bepaalt het werk dat je gaat doen en je plaats in de maatschappij. Er is dus een functie en een reden voor je bestaan. Je hoeft je nooit af te vragen wat je later zult doen. Alles is geregeld.
2. Elke existentiële twijfel en elk sluimerend gevoel van onvrede kan worden weggenomen door een drug, genaamd "soma", wat een gelukzalig gevoel geeft en het zicht op de "werkelijkheid" ontneemt.

Als zodanig kan je je dus afvragen wat voor "werkelijkheid" dat dan is; de werkelijkheid voor de mensen in Brave New World is een hele simpele, waarin alles zijn plek heeft en het eeuwige geluk er is. Feitelijk net als in "The Matrix", maar dan met wat modernere beeldspraken. Iets wat culmineert in het vraagstuk van de pil. De blauwe pil (of was het nou de rode? ) doet Neo terugkeren naar die "nep"-werkelijkheid, waarin alles geregeld is.
Dit raakt overigens ook heel erg aan Plato's grotvergelijking, zeg maar daar waar de meeste inleidende filosofievakken beginnen . Door het feit dat de film niet verder gaat dan dat én door het feit dat de film politiek gekleurd is (politiek extreem correcte rebelfiguren enzo) vind ik het een behoorlijke kutfilm. Typisch zo'n film waarbij ik echt het knopje om moet draaien en alleen maar naar de ontploffingen moet kijken. Anders is het toch maar slecht voor mijn bloeddruk, haha.

quote:

---

Bedoel je dit als ware de dystopische roman een contrast met 'vrijheid' of 'vrije wil'? Het zou wel begrijpelijk zijn. Van totalitaire systemen heeft men een nare smaak in de mond, en een positieve belichting ervan zien ze als mosterd na de maaltijd - het heeft geen zin, want het falen ervan heeft zich reeds meerdere malen voltrokken (hierbij denkt men wellicht aan het Communisme en het Nationaal Socialisme). Als gevolg hiervan manifesteert de vrij wil zich in absolute leegte, en kijkt men vanuit de woonkamer naar andere mensen in een woonkamer met Big Brother. Omdat het er ís, en omdat ze het kúnnen. Het is hun baken van vrijheid.

---

Ik denk zelf dat Big Brother en dergelijke zo'n succes hebben omdat mensen zichzelf terugzien. Mensen zoeken zichzelf eigenlijk op; datgene waar men zich in kan vinden, krijgt het predikaat "waar" of "goed". Daarnaast is er een enorme drang tot expressie; mensen willen graag dat anderen luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Kijk naar de enorme blogging-wereld of, wat dat aangaat, de drukte op fora. Het succes van myspace en cu2. Dat soort dingen appelleert aan een fundamentele drang. Big Brother, Expeditie Robinson etc. appelleert ook daaraan. Je ziet het al aan het oeverloze gepsychologiseer waaraan die deelnemers zich schuldig maken.

Wat dat betreft is Bradbury's "Fahrenheit 451" echt griezelig scherp, je krijgt het er bijna koud van. Het gaat over een "fireman", iemand die boeken moet verbranden (boeken zijn nl. in de maatschappij van "Fahrenheit 451" verboden). Zijn vrouw is huisvrouw, maar dankzij de gemakken van de moderne tijd heeft ze geen reet te doen. Ze kijkt de hele dag naar soaps. De "TV" is een soort hok van ietse van twee bij twee meter, en op alle vier de wanden wordt, groter-dan-groot, de soap afgespeeld, helemaal om haar heen dus. Het geluid is om en nabij de 120 decibel, oorverdovend, en de dialogen (Bradbury beschrijft er een paar) zijn in de trant van "Dit is Betty. Zij ging vandaag naar de bakker. Dat was leuk."


Fascinerend

quote:

---

Op 13 oktober 2005 16:31 schreef Chelman het volgende:
*verhaal*

---

Ik kán je post niet negeren. Dank voor de tips

Houellebecq al gelezen? Ik ben erg benieuwd naar z'n laatste.

Butch Cassidy and the Sundance Kid