Wat zijn de opties als je in een depressie zou kunnen terechtkomen?

En iemand enig idee hoe de hell ik een depressieve vriendin die veel voor me betekent kan helpen, ik ben echt einde raad.

Luisteren en niet te betrokken worden.

quote:

---

Op 15 oktober 2006 1:25 schreef Psychonaut het volgende:
Luisteren en niet te betrokken worden.

---

idd. en zorgen dat ze bij de huisarts beland en eventueel wat pillen gaat nemen.

HUISARTS idd! Die kan haar helpen als in, waar kan ik heen?

Pillen zou ik juist nooit iemand aanraden.

Ja, onverschilligheid is waarschijnlijk de beste remedie. Het slikken van pillen kan de kwaal meestal alleen onderdrukken in plaats van oplossen.
Het dik/schuin gedrukte in het onderstaande stukje van Arnon Grunberg (overgens niet een van m'n favorieten welteverstaan) is hierop wel aardig van toepassing:

Laat het nu toch tijd zijn voor een nieuwe politieke beweging. Hoewel de woorden 'nieuw' en 'politiek' als in elke context ook hier relatief zijn.
U hebt een mening, wellicht. Waarom zou u die kenbaar maken? Het is als in de toeristenklasse van het vliegtuig, wanneer de stewardess komt vragen, 'chicken or beef?'
Waarom deze quasi-keuze niet beantwoorden met: wat voor u het makkelijkst is.
Voor zover u dat niet al jaren gedaan hebt, doe niet mee an het democratisch proces.
Zeker, er zijn kwaadaardiger systemen denkbaar, maar waarom legitimatie verlenen aan iets wat zo gecorrumpeerd en onesthetisch is als de parlementaire democratie?
Wees beleefd, maar laat voor zover mogelijk anderen voor u kiezen.
Maak op geen enkele wijze uw politeke mening kenbaar.
Mocht het onbeleefd zijn uw mening niet kenbaar te maken, laat het toeval beslissen, bijvoorbeeld met behulp van een muntje.
Met een gerust hart kunt u blinden over straat helpen, of bedelende bejaarden tien euro toewerpen. Het is onprettig anderen te zien lijden. Het is prettig in de illusie te verkeren het lijden van anderen te verlichten.
De staat is per definitie kwaadaardig, maar desondanks, uitzonderingen daargelaten, de moeite van het bestrijden niet waard.
Negeer de staat zoveel mogelijk.
Mocht u door volksvertegenwoordigers op straat worden aangesproken, sta ze vriendelijk te woord, zoals u jehova's getuigen te woord zou staan.
Het is niet nodig de belasting met meer geestdrift te ontduiken dan uw idealistisch ingestelde buurman dat doet.
Waar u ook komt, u bent een graag geziene gast. Al was het maar doordat u altijd vrijwel ongemerkt uw gesprekspartner in zijn of haar standpunten steunt.
Als u ziet hoe een eenling op straat wordt aangevallen door een groep opgeschoten jongeren kunt u de eenling te hulp schieten. Als gezegd, het is onprettig anderen te zien lijden.
Ook mensen die u diep veracht, moeten kunnen rekenen op een vriendelijk woordje.
Uw volksvertegenwoordiger is een crimineel, maar criminelen hebben recht op een plekje onder de zon.
Ga geen gevechten aan die u niet kunt winnen.
Maak geen gebruik van uw vrijheid van meningsuiting.
U kunt alleen begrepen worden door te zwijgen.

(...grappig dat Arnon hier dezelfde mening heeft als ik)

Ik kwam ook nog een stukje tegen over psychopaten, autisten, homoflikkers en de diagnostische criteria (DSM)...

Is autism a "disorder"? Is psychopathy a "disease"?
Are people with autism disfunctional? Are psychopaths genetically adapted to survive by exploiting the rest of us?

CBC's Quirks and Quarks, my favorite science radio program, has run a couple of pieces recently about the idea that some of what we think of as "disorders" in human behavior can be more usefully treated as speciation -- a different kind of human.

Psychopaths: Quirks talks to research psychologists about the biological basis for psychopathy -- and the fact that psychopaths are sexually profligate and have lots of kids. Psychopathic rapists target fertile women -- not children or old women.

Dr. Marnie Rice is a psychologist with the Mental Health Centre Penetanguishene, in Penetanguishene, Ontario. She studies criminal psychopaths who are incarcerated there. She views psychopathic behaviour as an evolved survival strategy. She says that there’s not a lot of evidence to suggest that psychopaths are mentally ill but there’s good reason to believe that their disturbing behaviour is an evolved trait. She says psychopaths have evolved to capitalize in a particular environmental niche -- namely preying on the rest of society.

Autism: A noted cognitive nueroscientist and one of his patients (who has autism) team up to advance the hypothesis that autism isn't a disorder, but simply a different kind of person. They say that arguing that autism makes you "good at numbers" but "bad at socializing" is like taking a dog and saying that it's a special kind of cat that's "bad at climbing" but "good at fetching slippers." Autism makes you a different kind of person, most usefully compared to other people with autism.

The two researchers make an unlikely team. One is Dr. Laurent Mottron, a psychiatrist and cognitive neuroscientist at the Riviere-des-Prairies Hospital. He has been studying autism for 25 years. The other is Michelle Dawson, who is autistic. Ms. Dawson has never been to university, but is working at the level of someone with a PhD. For the last couple of years, these two have been collaborating on research into autism. They argue that autism should be recognized as a different way of being human, rather than as a disease or series of defects to be eradicated.

I realize that these are uneasy bedfellows. Autism isn't psychopathy. The question is, are there many "disorders" that are really "adaptations"? Homosexuality once appeared in the Diagnostic and Statistical Manual as a disorder -- now, it's considered just part of the spectrum of human behavior, considered best as "a thing that a person does and is," not "a way that a person is broken." What else lurks in the DSM, waiting to be redefined?

interessante materie Barabas, zeker. DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)is voor sommigen een bijbel.

quote:

---

citing that most cases are due to psychological and physical causes mistaken for possession. Real cases of possession are very rare and the faithful are warned to watch out for exorcists who encourage a diagnosis of possession too quickly, as they may merely be seeking profit.

---

Wat ik ook zo vaag vind is dat iedereen (correct me if I'm wrong) die aan medicatie mag vanwege ADHD verschijnselen als eerste aan de Ritalin gaat ipv 'de verschillende typen medicatie stuk voor stuk proberen en kijken wat het best werkt'.

Zou het kunnen omdat het wordt opgelegd door de farmaceutische industrie? persoonlijk denk ik van wel...

Ik ben trouwens wel van plan om hem te bestellen, die DSM, als ik weer eens geld heb. Als ik hem heb laat ik 'm scannen en zet ik hem op internet

Er is in de psychologie ook een evolutionaire verklaring voor Autisme. Namelijk dat het inderdaad gewoon een aanpassing is, want autisten hebben eigenlijk gewoon een extreem mannelijk brein (goed in systemisatie processen en erg slecht in socialiteit), en dit zou voor sommige dingen zoals jagen en dergelijke erg nuttig zijn geweest. Deze verklaring gaat trouwens wel voornamelijk over hoger functionerende autisten, dus autisten met een gemiddelde of bovengemiddelde intelligentie. Er zijn er meer met een lagere intelligentie. Onder de hoger functionerende autisten vallen bijvoorbeeld de mensen met het syndroom van Asperger.

Deze verklaring neemt echter niet weg dat het als een afwijking gezien kan worden. Een 'disorder' zoals die in de DSM beschreven wordt heeft altijd als kenmerk dat de persoon zelf of personen om hem heen er significant last van hebben. Het feit dat autisten niet goed mee kunnen komen op school, een achtergesteld sociaal leven hebben en in heel veel gevallen nooit zullen trouwen en dat ze zich daar vaak niet prettig bij voelen (waarom zoek je anders professionele hulp?) geeft aan dat het toch wel degelijk een afwijking is. Er zijn ook duidelijk biologische eigenschappen die anders zijn bij autisten, bepaalde hormoonhuishoudingen en het gebrek aan theory of mind (het kunnen begrijpen en lezen van iemand anders zijn gedachten) geven een kenmerkend verschil aan.
Dit is ook de reden dat homosexuelen niet meer in de DSM staan vermeld onder de noemer 'disorders', zij kunnen namelijk met hun homosexuele gevoelens nog steeds een normaal sociaal leven lijden zonder dat anderen daar last van hebben. Ook al is er dus aangetoond dat er wel degelijk verschillen in het brein van een homo en van een 'normaal functionerend persoon' zijn valt dit normaal gesproken niet onder afwijkingen.

quote:

---

Op 16 oktober 2006 13:57 schreef BARABAS het volgende:
Wat ik ook zo vaag vind is dat iedereen (correct me if I'm wrong) die aan medicatie mag vanwege ADHD verschijnselen als eerste aan de Ritalin gaat ipv 'de verschillende typen medicatie stuk voor stuk proberen en kijken wat het best werkt'.

Zou het kunnen omdat het wordt opgelegd door de farmaceutische industrie? persoonlijk denk ik van wel...

Ik ben trouwens wel van plan om hem te bestellen, die DSM, als ik weer eens geld heb. Als ik hem heb laat ik 'm scannen en zet ik hem op internet

---

Coca-Cola™, Coca-Cola light™, Coca-Cola vanilla™, Sprite™, Fanta™, Aquarius™, Chaudfontaine™, Kinley™, Minute Maid™, Aquana™, Nestea™, Ipsei™ en Evian™ hebben op een bepaalde manier ook een markt positie, net als ritalin dat nu heeft. Dus als je een bepaalde positie hebt, kun je meer invloed uitoefenen.

Seroxat een SSRI, heeft wat dat betreft ook een mooie positie verworven. Dat spul is verslavend, dat is bewezen. Als je dat spul in America ophaalt, staat er in de bijsluiter dat het verslavend kan zijn. In europa is dat niet het geval. Waarom? Erzijn hier andere en misschien wel, minder rechtzaken aangaande dit soort dingen. En mensen gaan er van uit dat ze "ziek" zijn en daarom hoor je er veel minder van. Als in, ik ben ziek, niemand gelooft mij.


En ik heb nog niet echt op die manier online gekeken. Gek eigenlijk dat het niet online staat. Ik heb het al wel vaak ingezien.(dsm)

NP deicide

[Dit bericht is gewijzigd door skullfuck op 17-10-2006 13:54]

Hmmm, dat is eigenlijk wel heel interessant barabas, dankjewel voor deze informatie.

In verband met het zien van autisme, psychopathisch gedrag/denken als een afwijking; hoe anders zou de volgende stap in de evolutie gezien worden door zij die er in minder opzichtige mate deel aan hebben, en nog steeds het grote lichaam van "normaliteit" representeren?

Wellicht wordt op een dag datgene wat nu als de afwijking wordt beschouwd de gangbare norm, en worden de mensen die té weinig autistisch of psychopathisch zijn rijp gezien voor behandeling en opname.

Als in deze tijd de claims van de eugenetica-beweging nog veel voeten in de aarde hadden, en men onder het mom van "evolutionaire bevordering" de afwijkenden zou steriliseren of voorgoed afzonderen van de rest van de samenleving, zou men misschien zelfs de volgende natuurlijke stap van de evolutie verhinderen of vertragen...

Voor wie een interessant kort verhaal wil lezen over een plotselinge evolutie, is misschien wel gebaat bij het lezen van Childhood's End van Arthur c. Clarke.




[Dit bericht is gewijzigd door Phriar op 17-10-2006 12:31]

Psychiatrie en antipsychiatrie zijn soms maar weinig genuanceerd.


EN,........DIT TOPIC HEEFT NOG GEEN YOUTUBE LINK!

http://www.youtube.com/watch?v=3E-QFljl7nY&mode=related&search=

dsm een bijbel? lol

mah, k had er ooit eens in gekeken en ik voldoe aan een depressieve stoornis, add, asperger, ontwijkende persoonlijkheids stoornis, schizoide persoonlijkheidsstoornis, resttype schizofrenie, depersonalisatie stoornis. lachen.

en autisme is een stoornis en psychopaten zijn gestoord. maak geen illusies.

ten eerste is er de werkelijke autisme, die soms zo erg zijn, dat ze niet eens communiceren of misschien niet eens bewust zijn van hun eigen bestaan.
en ofschoon asperger zijn merrits kan hebben, het geeft bijna uitsluitend behoorlijke sociale problemen. ze hebben zelf vaak de voorkeur zichzelf eerder als uniek en alternatief begaaft te zijn, en hun problemen ontstaan voor het grote deel door hoe de "buitenwereld" met hen omgaat, en wanneer omgeven door mede aspergers levert t allemaal veel minder problemen op, en ik beschouw het als een verrijking van de menselijke scala. toch is het daadwerkelijk een stoornis. acceptatie en compensatie betekend nog niet dat het geen misfunctioneren van de hersenen is.
grappig is trouwens, dat in science fiction asperger achtige mensen vaak voorkomen waarbij t ook echt functie heeft, doorgaands emotionaliteit vervangen door extreme logica en rationaliteit. mentats en ruimte-navigatoren in duin. exborgs of vulcans in startrek.
misschien gaan apsergers en HFA'ers in de toekomst behoorlijk gewaardeerd worden hmm:/

en psychopaten kunnen nooit goed meedraaien in de sociale wereld der mensen. we zijn nou eenmaal sociale groeps species. psychopaten zouden hooguit zwervende rovers kunnen zijn, outcasts. als een soort chaotic evil ofzo. t zou nooit echt een gezonde sociale structuur kunnen hebben, dus verwacht geen goeie teamplay. neej ik denk niet dat psychopathies zijn gewoon een andere manier is om je genen beter voort te spreiden. tis een misfunctioneren alright. en dat ze alleen vrouwen van vruchtbare leeftijd verkrachten zegt niets. de drang tot het verkrachten of misbruiken van kinderen heeft hele andere oorzaken, die denk ik temaken hebben met onzekerheid, waar ik niet denk dat psychopathen last van hebben.


[Dit bericht is gewijzigd door lygophile op 03-11-2006 23:21]

wat ik stom vind is de overdaad aan resttypes. schizofrenie heeft er gewoon drie (restype, ongedifferentieerd, en niet anderzijds omschreven), die dan weer net anders zijn.
ik vind het hele begrip maar achterlijk, ik bedoel, maak er gewoon een werkelijke stoornis van inclusief criteria, of aanvaard gewoon dat die groep niet voldoet aan de stoornissen bekend in die stoornis-groep, maar het begrip criterialoze stoornis....slaat t dan nog wel ergens op?

iemand anders hier een mening over?

quote:

---

Op 3 november 2006 23:34 schreef lygophile het volgende:
wat ik stom vind is de overdaad aan resttypes. schizofrenie heeft er gewoon drie (restype, ongedifferentieerd, en niet anderzijds omschreven), die dan weer net anders zijn.
ik vind het hele begrip maar achterlijk, ik bedoel, maak er gewoon een werkelijke stoornis van inclusief criteria, of aanvaard gewoon dat die groep niet voldoet aan de stoornissen bekend in die stoornis-groep, maar het begrip criterialoze stoornis....slaat t dan nog wel ergens op?

iemand anders hier een mening over?

---

Idd nogal lastig. Vooral voor de mensen met persoonlijkheidsstoornis NAO die naar een praatgroep willen. Naja, die zijn er dus mooi niet voor PS NAO.

Het klopt wel wat je zegt in je 1 na laatste post. Als men gaat zoeken is op werkelijk iedereen wel een bepaalde stoornis te betrekken. Echter zolang de persoon in kwestie er geen last van heeft alsmede de omgeving is het geen 'stoornis'.

En verder, eigenlijk zijn er evenveel verschillende diagnoses als dat er patienten zijn. Het is altijd net even anders als in het foldertje...

Linkje richting autisme en aanverwant.. topic.
http://forum.zwaremetalen.com/forum_topic/315853

quote:

---

Op 15 oktober 2006 15:52 schreef BARABAS het volgende:
homoflikkers

---

Beetje dubbelop?

maar er zijn toch ook praatgroepen voor persoonlijkheidsstoornissen in het algemeen?
toen ik in deeltijd zat waren er twee groepen, die andere groep was voor persoonlijkheidsstoornissen (de meeste hadden borderline though)

ik heb een vriend met ps nao, naast een waslijst andere stoornissen die hij weigerd te onthouden welke dat zijn

zelf heb ik pdd nos. tenminste officieel dan, op het moment:/. maar als ik dan ga zoeken wat dat dan betekend vind ik helemaal niets. behalve sommige bronnen die een poging doen, maar uitsluitend die dingen noemen, die ik juist niet heb. het betekend serieus helemaal niets. wat moet je er dan mee?
en dan word ik vervolgens geclassificeerd by de aspergers/autisten, want het is tenslotten een autisme spectrum stoornis, maar dat ben ik gewoon niet. zie er wel wat overeenkomsten mee, maar minder dan een aantal andere groepen.

quote:

---

En verder, eigenlijk zijn er evenveel verschillende diagnoses als dat er patienten zijn. Het is altijd net even anders als in het foldertje...

---

en dat is net wat ze bij de riagg altijd vergeten. echt als je nog geen 20 ben, zoek t dan bij triversum oid. jeugdriagg zuigt, als een fluffer bij een gang bang in hel. zij gaan uit van wat zij verwachten en gewend zijn, ipv van jou en jou persoonlijke situatie. alleen als je een textbook voorbeeld ben van 1 specifice en populaire stoornis en verder geen probleem heb, of als je super dom bent en alleen iemand nodig heb die weet hoe die problematieke domme figuren wijs moet maken wat elk ander persoon zelf al zou hebben bedacht is riagg wel ok.

quote:

---

Op 5 november 2006 0:07 schreef lygophile het volgende:
ik heb een vriend met ps nao, naast een waslijst andere stoornissen die hij weigerd te onthouden welke dat zijn

---

Hmz, ben ik dat niet?

quote:

---

en dat is net wat ze bij de riagg altijd vergeten. echt als je nog geen 20 ben, zoek t dan bij triversum oid. jeugdriagg zuigt, als een fluffer bij een gang bang in hel. zij gaan uit van wat zij verwachten en gewend zijn, ipv van jou en jou persoonlijke situatie. alleen als je een textbook voorbeeld ben van 1 specifice en populaire stoornis en verder geen probleem heb, of als je super dom bent en alleen iemand nodig heb die weet hoe die problematieke domme figuren wijs moet maken wat elk ander persoon zelf al zou hebben bedacht is riagg wel ok.

---

Dat doet niet alleen het RIAGG jammergenoegd. Een diagnose kan handig zijn om het voor familie/omgeving wat 'duidelijker' te maken. Voor jezelf is het vaak alleen maar verwarrend, idd vanwege dat 'textbook' gedoe wat jij noemt. Ik had er ooit een [diagnose]. Die is inmiddels tientallen malen bijgesteld. Maar sinds ik niet meer bij het GGZ kom niet meer....

in mijn ervaring is triversum wel goed daarin. die houden niet zo van labels. ik was zelf ook na eerst de riagg bij wat toen nog tulpenburg heetten geweest. tot me 12de hadden ze wel mogelijke theorieen ed, geopperde stoornissen als dysthiem, maar ze gingen nergens vanuit, behalve van mij. het ging om mij. toen heeft me moeder, omdat tulpenburg minder door haar te beinvloeden was, en ze haar wel doorhadden denk ik, en ze eraan dachten dat hoe ik opgevoed werd er mee te maken kon hebben (wilden me zelfs een keer uit huis plaatsen).....mij daar weggehaalt en bij het beinvloedbaardere riagg teruggezet. en plots communiceren ze nauwelijks meer met mij, heb ik binnen een jaar me eerste label zonder dat ze daar een woord met mij over spreken, gaan ze alleen nog maar uit van dat huidige label, terwijl ik elk jaar een nieuw vervangend label krijg. fuck t jeugdriagg. en ik hoor van mensen die opgenomen zijn geweest door triversum (ik blijf ze maar tegenkomen:/) alleen maar goeie dingen erover, en over het riagg voornamelijk slechte dingen.
trivo werkt vanuit de patienten, riagg vanuit de boeken.

en als ik het goed heb komt ps nao eigenlijk nooit alleen.

[Dit bericht is gewijzigd door lygophile op 05-11-2006 23:55]

Is het überhaupt wel nodig om een diagnose te stellen? Lijkt me nogal een extra last die je dan meedraagt, omdat het dan lastiger wordt om je aan zo'n label te onttrekken.

het kan het makkelijker maken. dan kunnen ze getargetere aandacht geven, omdat het sommige dingen kan verduidelijken. je kan sommige dingen voor jezelf dan ook beter begrijpen. het moet alleen wel gerelativeerd worden. en dat gebeurt te weinig. en voor sommige mensen, (slechtheid duidelijk oa), tja die zijn gewoon teveel een fusion genre om daar werkelijk specifieke labels op toe te passen.
ikzelf gein wel is dat ik een psychische stoornis NAO heb.
dat schijnt het beste op me te passen

Gaaf! Nog een phile!

quote:

---

Op 6 november 2006 0:04 schreef lygophile het volgende:
het kan het makkelijker maken. dan kunnen ze getargetere aandacht geven, omdat het sommige dingen kan verduidelijken. je kan sommige dingen voor jezelf dan ook beter begrijpen. het moet alleen wel gerelativeerd worden. en dat gebeurt te weinig. en voor sommige mensen, (slechtheid duidelijk oa), tja die zijn gewoon teveel een fusion genre om daar werkelijk specifieke labels op toe te passen.
ikzelf gein wel is dat ik een psychische stoornis NAO heb.
dat schijnt het beste op me te passen

---

In de eerste instantie zal het best prettig zijn als je erkenning krijgt voor je problemen, maar die labels zijn volgens mij vaak gebrekkig, teveel een verzamelnaam en bovendien stigmatiserend: burn-out, depressie, borderline; die dingen lijken zoveel op elkaar en welke leek kent nou het verschil? Misschien ga je je ook wel gedragen naar het label dat je op wordt geplakt, zeker als je makkelijk beinvloedbaar bent in een bepaalde geestestoestand.
Ik vind dat je die dingen wel serieus moet nemen, maar in bepaalde omstandigheden is het volstrekt normaal om je depressief (oid) te voelen en dat moet je dan gewoon doorleven, hoe klote dat ook is. Ik zie bij mensen om mij heen dat ze een lage tolerantiegrens hebben voor de gewone 'dagelijkse' ellende in het leven en liever meteen naar de pillen grijpen of therapeutisch gaan uithuilen (nou is dat misschien nog tot daar aan toe). Maar het komt er vind ik wel op neer dat men zich wat al te gemakkelijk vaak wat aan laat praten en het er voor de rest maar bij laat zitten om echt iets bij zichzelf te veranderen. Natuurlijk zijn er (gelukkig) ook genoeg uitzonderingen en mensen die gewoon pillen nodig hebben.
Maar ik geloof dat we echt doorgedraafd zijn in het 'diagnostiseren' en proberen in te grijpen op onze geestestoestand in plaats van gewoon troost te zoeken bij de juiste mensen en een beetje zelfacceptatie. Gewoon....

yup, mee eens. neemt alleen niet weg dat buiten al die onzin die erdoor onstaan is het wel een functie heeft. maar die onzin is wel kwalijk.