De nieuwe inmiddels een paar keer aandachtig beluisterd. Alweer geen topper, maar ook geen gedrocht. Iets meer slagkracht dan de vorige, maar het is vooral de gemakzuchtige manier van componeren die het album weer de das omdoen. Het klinkt allemaal groots en imposant, maar in essentie is het nogal simpeltjes en weinig creatief.

Die eerste single ("Interdimensional Summit") is gelukkig echt het zwakste van de hele plaat. Die ga ik vaak skippen.

Uitschieters voor mij:


"Council of Wolves and Snakes" is gaan groeien bij mij (vooral de tweede helft). Inmiddels voor mij één van de hoogtepunten (ondanks de uiterst knullige overgang op ca. 2:20).

"The Empyrium Phoenix" springt er wat uit omdat er vooral op ritmisch vlak leuke dingen gebeuren.

Meest old school nummer is "Alpha Aeon Omega". Simpel melodietje met old school keyboard sound. Dit had zo op hun derde of vierde plaat kunnen staan. Meteen ook mijn favoriet eigenlijk.

Ook afsluiter "Rite Of Passage" vind ik wel geslaagd. Meer een outro dan een echte song, maar heel sfeervol.

[Dit bericht is gewijzigd door Count Usher op 03-05-2018 14:55]

Ik heb hem precies één keer gedraaid en ik denk dat het daar ook bij blijft. Wat een ellende zeg.

Sympho muzak inspired by black metal

Er schijnen blastbeats op te staan!

Hi-la-risch.
Inmiddels wat luisterbeurten verder en behalve mijn eerder genoemde hoogtepunten, hoor ik voor de rest vooral overgeproduceerde doch simpele deuntjes. Over een maand gaat die waarschijnlijk definitief de kast in. Overigens bij bol besteld en twee exemplaren gekregen. Dat dan weer wel.

quote:

---

Op 4 mei 2018 11:23 schreef Ravnajuv het volgende:
Er schijnen blastbeats op te staan!

---

Ik moest er echt naar zoeken. Wat een saaie eenheidsworst allemaal zeg. Jammer.

Eerder deze week kreeg ik ineens trek om die nieuwe toch nog een kansje te gunnen en verdomd, ik trok 'm ineens een heel stuk beter. Misschien dat ik er de eerste keer geen bui voor had of zo, maar er staan toch best wat leuke dingen op. Naast de songs die Count Usher noemt bevalt ook Ætheric me opperbest.

Er is bijna 3 jaar niks meer over Dimmu besproken hier op het forum totdat er iemand wakker werd. Triest.

Triest? Volledig terecht!

Infantiele zaadband.

quote:

---

Op 24 juni 2021 7:18 schreef Slegthyd het volgende:
Triest? Volledig terecht!

Infantiele zaadband.

---

Ja dat is ook weer waar.

Uit zijn mond denk ik altijd dat het juist een aanbeveling is

Ik mis kwelgeest gewoon.

Er komt een remaster uit van Puritanical Euphoric Misanthropia. Normaal ben ik niet vaak een voorstander van remasters (vooral metal), maar dit voorproefje maakt me benieuwd naar de rest. Dit klinkt fantastisch.

Woah, dat klinkt vet. Meestal zijn die remasters inderdaad heel kut (Gorgoroth bijvoorbeeld lol). Verschil is dat Dimmu Borgir wel een muzikale evolutie heeft doorgemaakt, en daadwerkelijk een betere band is geworden.

zeer nice

Zin in een hamburger

quote:

---

Op 30 juli 2022 21:44 schreef Dypfrys het volgende:
Woah, dat klinkt vet. Meestal zijn die remasters inderdaad heel kut (Gorgoroth bijvoorbeeld lol). Verschil is dat Dimmu Borgir wel een muzikale evolutie heeft doorgemaakt, en daadwerkelijk een betere band is geworden.

---

Dat ze een betere band geworden zijn kan, maar een remaster heeft daar weinig mee te maken. Da’s niets meer dan de eindmix opnieuw bewerken, er verandert niets aan de opnames.

Vond dit overigens niet echt een album dat dat nodig had. Ik hou wel van die bombastische, maar toch klinische sound.

De drums klinken veel beter nu

Ik zat dus laatst naar de oude versie van EDT te luisteren, en vervolgens naar Eonian. Echt ongelofelijk wat een verschil in mix/mastering. Bij EDT is het allemaal vlak, niet lelijk, maar wel simpel, en bij Eonian zitten er echt zoveel meer accenten en sporen in. Oude Tagtgren vs nieuwe Jens Bogren. Maar ik neem even aan dat de band er zelf ook zijn zegje over doet.

Over mixing/mastering gesproken, blijkbaar komt Puritanical Euphoric Misanthropia in een mix/master uit. Nu waren de drums op het origineel wel altijd érg ratelend in de mix, maar in de nieuwe versie klinkt het vooral minder helder en mist het daardoor wat pit lijkt het.

Ik heb toch een beetje het gevoel dat ik ook bij de nieuwe versies van Grand Declaration of War en Cruelty and the Beast had. Ik hoor de manco's van de originele versies, maar ben daar tegelijkertijd zo aan gewend, dat de nieuwe mixen juist een beetje anoniem klinken.

Wel een iets minder lelijke hoes op de nieuwe versie.