Oh ja!
"Islamisering van Europese jodenhaat
De belangrijkste verandering in het traditionele islamitische beeld van de jood als machteloze en vernederde vijand, is zonder twijfel de islamisering van het Europese antisemitisme. Het was natuurlijk al lang vóór de oprichting van de staat Israël in het Midden-Oosten bekend, maar het bleef beperkt tot minderheden van christenen in Palestina, Syrië, Egypte en Jordanië, die ook in die landen door de geestelijke leiders van de kerken werden onderwezen in De catechese der verguizing (Jules Isaac). Vooral zendelingen en missionarissen uit Frankrijk, Engeland en later Rusland (die met de kolonisten meereisden) speelden sinds de 19de eeuw hierin een niet onbelangrijke rol. “De eerste expliciet antisemitische uitingen in het Midden-Oosten kom je tegen bij christelijke minderheden en ze zijn meestal direct te herleiden tot Europese voorbeelden” (Bernard Lewis). Toch hadden antisemitische uitingen maar een zeer beperkte invloed. Dat bleek vooral uit de reacties in het Midden-Oosten op de Dreyfus-affaire in Frankrijk, toen een joodse officier ten onrechte werd beschuldigd en veroordeeld door een vijandige rechtbank: de moslims kozen in het algemeen de kant van de vervolgde jood tegen zijn christelijke vervolgers. “Maar het gif bleef zich verspreiden en vanaf 1933 deden nazi-Duitsland en zijn verschillende vertegenwoordigers een gezamenlijke en in het algemeen opmerkelijke succesvolle poging om het Europese antisemitisme in de Arabische wereld te promoten en verspreiden” (Bernard Lewis). Pas na de oprichting van de staat Israel in 1948 werd het Europese antisemitisme door de islam in het Midden-Oosten overgenomen. Dat gebeurde in twee fasen. In de eerste fase werden antisemitische traktaten gewoon gekopieerd en vertaald (zoals de Talmudjude van prof. August Röhling[13] en De Protocollen van de wijzen van Sion, zonder dat er veranderingen werden aangebracht. In de tweede fase werden de themata geassimileerd en vooral geactualiseerd, zoals vooral blijkt uit de overname van de Westerse mythe van de joodse samenzwering (De Protocollen van de Wijzen van Sion, het meest antisemitische geschrift aller tijden).
De mythe van een joodse samenzwering om van alle christenen slaven te maken of hen te verdelgen ontstond in de Middeleeuwen. Joden zouden bronnen vergiftigen om christenen uit te roeien. Allerlei verhalen waarin het spookbeeld van zo'n samenzwering werd opgeroepen deden de ronde. Vanaf de Renaissance werd vooral in Spanje deze mythe voor politieke doeleinden gebruikt, en na de Franse Revolutie ook in Frankrijk en Duitsland. In 1639 schreef Francisco de Quevedo zijn La Isla de los Monopantos, waarin de joden als levensgevaarlijke samenzweerders werden afgeschilderd. Toen in 1807 Napoleon het "Groot Sanhedrin" ‑ een vergadering van rabbijnen en joodse geleerden - bijeenriep, werden de joden door tegenstanders van de revolutie ervan beschuldigd de traditionele christelijke orde omver te willen werpen. In de tweede helft van de negentiende eeuw schreven reactionaire Franse katholieken, zoals Barruel en Baily, dat joden en vrijmetselaars samenzwoeren om christenen te verdelgen. Barruel schreef zijn Memoire pour servir à l'histoire du jacobinisme om de katholieken in zijn land te waarschuwen voor deze samenzwering. In Duitsland werd vanaf 1868 de Rede der Grossrabbiner auf dem Judenfriedhof zu Prag van de romanschrijver Hermann Goedsche op grote schaal verspreid. In deze rede doet de opperrabbijn op de joodse begraafplaats te Praag zogenaamd een oproep aan alle joden in de wereld om door middel van oorlog en revolutie naar de wereldheerschappij te streven. In het laatste decennium van de negentiende eeuw schreef een onbekende schrijver, die in Parijs voor de Russische geheime politie (Ochrana) werkte, de zogenaamde Protocollen van de Wijzen van Zion om de politiek van de tsaar Nicolaas II met betrekking tot de joden te beïnvloeden[14]. De schrijver ontleende zijn materiaal aan het boek van de Franse journalist Maurice Joly, Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu, ou la politique au XIXe siècle uit 1864, waarin overigens geen enkele zinspeling op het jodendom en de joden is te vinden. Joly schreef zijn politieke pamflet tegen Napoleon III die hij zag als iemand die de hele wereld aan zich wilde onderwerpen. Deze verzonnen "Dialoog" tussen Machiavelli en Montesquieu vervalste de schrijver van de Protocollen als notulen van een bijeenkomst die rabbijnen zouden hebben belegd om de weg naar een naar joodse wereldheerschappij uit te stippelen. In de Protocollen lezen we onder meer: "Wij moeten hen - die overheden- dus onschadelijk maken, wanneer wij in staat zijn hen te vervangen door anderen die onze bedoelingen beter bevorderen. Wij beheersen het geld, maar wij moeten het nog meer, wij moeten het uitsluitend en geheel beheersen. Laten wij daarom mild zijn in onze uitgaven voor een passende pers, een theater dat met onze geest overeenstemt, een literatuur en wetenschap die onze gedachten verspreidt, opdat wij de hele bedrijfsleiding en de wetgeving onder onze invloed brengen. Laten wij het genotzuchtige volk aansporen tot die ondeugden die in de mens het meest de ideale krachten afbreken en de belangstelling voor het geestelijke ondermijnen. Wij moeten het hele maatschappelijke leven vermaterialiseren. Geldhonger, materialistische twijfel en wilde genotzucht moeten de beheersende drijfveren worden van de samenleving, opdat de ene klasse zich vreselijk ergert aan de andere, en zij vervuld worden van een diepe haat tegen elkaar. Dan zal er wereldwijd een chaos ontstaan, waarin de christelijke wijsheid geen uitweg meer vindt".
Toen tsaar Nicolaas II het geschrift uit Parijs in 1905 onder ogen kreeg, raakte hij hier diep van onder de indruk. Hij twijfelde niet aan de echtheid ervan en schreef in de marge: "Men neemt hier de sturende en destructieve hand van het Jodendom waar." Toen nader onderzoek echter ondubbelzinnig uitwees dat het om een vervalsing ging, verbood hij verdere verspreiding met als argumentatie "Men kan een zuivere zaak niet met onzuivere methoden verdedigen." Toch werden in hetzelfde revolutiejaar 1905 de Protocollen als aanhangsel opgenomen in de tweede editie van het boek van de Russische geestelijke Sergij Nilus, De oprukkende Antichrist en het rijk van de duivel op aarde. Nilus schreef zijn werk om de strijd tegen de Russische joden aan te binden. Tijdens de Russische Revolutie in 1917 werden de Protocollen op grote schaal verspreid om het volk tegen de "Joodse revolutie" op te stoken. De pogroms die tussen 1918 en 1920 vooral in het zuiden van Rusland plaatsvonden werden gerechtvaardigd met een beroep op de Protocollen.
Ondanks het feit dat de Engelse journalist Philip Graves in 1921 heel precies had aangegeven dat de onbekende Russische schrijver al zijn materiaal aan het genoemde boek van Maurice Joly had ontleend, en afdoende had bewezen dat de Protocollen een vervalsing waren, werden deze in veel talen vertaald[15]. Geen enkel antisemitisch werk kreeg zo'n grote verspreiding als de Protocollen. In de Verenigde Staten liet de invloedrijke en populaire autofabrikant Henry Ford I het werk in 1927 vertalen en uitgeven. Hitler en de zijnen beriepen zich mede op de Protocollen om de vervolging van de joden te rechtvaardigen. Tot in de laatste dagen van het Derde Rijk publiceerde Julius Streicher fragmenten uit de Protocollen in Der Stürmer. Na de Tweede Wereldoorlog werden deze in het Arabisch vertaald en in de Arabische landen in enorme oplagen verspreid. De Protocollen van de wijzen van Sion zouden het bewijs leveren dat de joden de staat Israël hebben opgericht om via deze staat eerst het hele Midden-Oosten te veroveren en later de hele wereld. In de maand december van 2002 werd een Egyptische tv-serie, getiteld Ridder zonder paard (41 delen), dat gebaseerd is op De Protocollen van de wijzen van Sion, door maar liefst twintig kanalen uit de hele Arabische wereld uitgezonden[16]. De Protocollen van de wijzen van Sion, waarvan telkens nieuwe vertalingen in het Arabisch verschijnen (intussen zijn er al meer dan 60 edities verschenen, vormen gevaarlijke munitie in de strijd van de Arabieren (Palestijnen) tegen de Staat Israël, omdat zijn in de afgelopen halve eeuw in alle landen van het Midden-Oosten werden verkocht en in niet weinig kranten in Syrië, Egypte, Saoedi-Arabië, Jordanië en Irak als feuilleton afgedrukt."
http://www.cidi.nl/news/2003/260903c.html
Ze pakken ook alles van ons af!
Edit: Oh, ik lees net iets over "nieuws".
[Dit bericht is gewijzigd door Schaep op 11-07-2008 22:00]
