Wat een rare wending neemt dit topicje...

Wel een interessant onderwerp komt hier aan bod. Over zo ‘normaal’ mogelijk willen overkomen.

Dus observeer je mensen, probeer je hun sociale gedrag te begrijpen en kopieer je dat. Zodat je geaccepteerd wordt en mee kunt doen met anderen. Maar het vreet energie en je kunt er zwaar depressief van worden. En dan begint de zoektocht naar je ware identiteit, het afleren van je camouflagetechnieken en laten zien wie je echt bent.

Ik ben eigenlijk een homofiele, extreem-rechtse, IRL zéér extroverte atheist.

Maar even serieus, geldt bovenstaand niet voor iedereen?

En met bovenstaand bedoel ik dus niet de bovenstaande zin in mijn post, maar jouw post faal

Die (terechte) vraag komt ook in het filmpje aan bod. Ja, iedereen doet dat, met dit verschil dat een "gewoon" persoon er niet overspannen van raakt.

Klinkt logisch, dank.

quote:

---

Op 27 november 2018 13:37 schreef faalhaas het volgende:
Dus observeer je mensen, probeer je hun sociale gedrag te begrijpen en kopieer je dat. Zodat je geaccepteerd wordt en mee kunt doen met anderen. Maar het vreet energie en je kunt er zwaar depressief van worden.

---

Een autist ben ik zeker niet maar precies dit heb ik in mijn schooltijd gedaan. Sociaal gedrag analyseren en vervolgens emuleren (expliciet: niet begrijpen, want ik begrijp er oprecht niks van), omdat je anders niks bereikt. Het vreet inderdaad energie, maar persoonlijk word ik er niet depressief van. Alleen maar moe.

quote:

---

Op 27 november 2018 13:37 schreef faalhaas het volgende:
En dan begint de zoektocht naar je ware identiteit, het afleren van je camouflagetechnieken en laten zien wie je echt bent.

---

Dat herken ik dan weer niet. Mijn identiteit is onaangetast, en waarom zou je technieken willen afleren die je helpen om te functioneren? Je gaat toch ook niet ophouden met zindelijk zijn? Tenminste, je stelt het je niet tot doel.

quote:

---

Op 27 november 2018 15:07 schreef Negatieveling het volgende:
Een autist ben ik zeker niet maar precies dit heb ik in mijn schooltijd gedaan. Sociaal gedrag analyseren en vervolgens emuleren (expliciet: niet begrijpen, want ik begrijp er oprecht niks van), omdat je anders niks bereikt. Het vreet inderdaad energie, maar persoonlijk word ik er niet depressief van. Alleen maar moe.

---

Ik heb geen officiële diagnose maar heb er sowieso wel trekken van. Ik was in mijn schooltijd juist erg introvert, maar daarmee wel heerlijk mezelf. Ik kon bij vrienden soms zo een hele avond nauwelijks wat zeggen, totdat dat op een gegeven moment een enorm gezeur en getrek aan me begon op te leveren. Alsof er iets met me aan de hand zou zijn. Bullshit natuurlijk maar het zorgde er wel voor dat je het gevoel krijgt dat zulk gedrag niet kan. Bij baantjes hetzelfde, om het gezeik voor te zijn ga je toch maar braaf meedoen aan die walgelijke koetjes kalfjes gesprekken. En wat vreet dat een bak energie. Waar ik depressief van werd is het idee dat het bij anderen zo makkelijk leek te gaan en dat je het er zelf echt uit moet persen.

quote:

---

Op 27 november 2018 15:07 schreef Negatieveling het volgende:
Dat herken ik dan weer niet. Mijn identiteit is onaangetast, en waarom zou je technieken willen afleren die je helpen om te functioneren?

---

Omdat die technieken je opbreken? Elke dag het gevoel hebben te moeten acteren op je werk of zelfs in je eigen vriendengroep is natuurlijk extreem vermoeiend en houd je niet vol.

Ik heb het inmiddels grotendeels afgeleerd. Mensen moeten het maar accepteren en situaties waar ik langere tijd in een groep mensen verkeer mijd ik zoveel mogelijk. Terwijl ik vroeger vond dat ik dat soort situaties juist niet moest mijden, zodat ik er wat van kon leren. Maar ik heb genoeg geleerd en weet hoe ik het beste functioneer, en dat is grotendeels in mijn uppie en heel gedoseerd met toffe mensen.

quote:

---

Op 27 november 2018 15:37 schreef faalhaas het volgende:
Ik heb geen officiële diagnose maar heb er sowieso wel trekken van. Ik was in mijn schooltijd juist erg introvert, maar daarmee wel heerlijk mezelf. Ik kon bij vrienden soms zo een hele avond nauwelijks wat zeggen, totdat dat op een gegeven moment een enorm gezeur en getrek aan me begon op te leveren. Alsof er iets met me aan de hand zou zijn. Bullshit natuurlijk maar het zorgde er wel voor dat je het gevoel krijgt dat zulk gedrag niet kan. Bij baantjes hetzelfde, om het gezeik voor te zijn ga je toch maar braaf meedoen aan die walgelijke koetjes kalfjes gesprekken. En wat vreet dat een bak energie. Waar ik depressief van werd is het idee dat het bij anderen zo makkelijk leek te gaan en dat je het er zelf echt uit moet persen.



Omdat die technieken je opbreken? Elke dag het gevoel hebben te moeten acteren op je werk of zelfs in je eigen vriendengroep is natuurlijk extreem vermoeiend en houd je niet vol.

Ik heb het inmiddels grotendeels afgeleerd. Mensen moeten het maar accepteren en situaties waar ik langere tijd in een groep mensen verkeer mijd ik zoveel mogelijk. Terwijl ik vroeger vond dat ik dat soort situaties juist niet moest mijden, zodat ik er wat van kon leren. Maar ik heb genoeg geleerd en weet hoe ik het beste functioneer, en dat is grotendeels in mijn uppie en heel gedoseerd met toffe mensen.

---

Ja, daar herken ik wel het een en ander van. Met name op de bassischool kreeg ik de indruk dat er 'iets mis' met me was, want dan kwam er weer zo'n goedbedoelende leerkracht moeite doen om mij in allerlei spelletjes te betrekken terwijl ik gewoon iets wilde lezen of rekenen en vooral met rust gelaten wilde worden. Aan die spelletjes heb ik uiteindelijk nooit meegedaan omdat ik er geen nut in zag, maar naarmate de schoolcarrière vorderde moest ik ook wel eens in koppeltjes of groepjes werken en daar heb ik eerst geleerd dat het niet helpt om al het werk van het groepje zelf te doen, vervolgens dat je met mensen moet communiceren en na een tijdje dat als je het handig aanpakt, ze met een beetje geluk dan nog doen wat je wilt ook.

Laten we het resultaatgericht communiceren noemen. Als daar een koetje en kalfje bij komt kijken, dan moet het maar (met frisse tegenzin), maar als koetje en kalfje geen doel dienen behalve een loos gesprek, dan haak ik meteen af.

Zeker in het begin kostte me dat hele circus echt extreem veel energie, maar ondertussen is het een routine geworden die 'gewoon' veel energie kost. Het is nog wel zo dat ik aan het eind van vrijwel iedere werkdag wel aan mijn quotum zit qua menselijk contact, en dat ik me dan ook afzonder.

Daar moet ik wel bij zeggen dat ik eigenlijk altijd bijbaantjes heb uitgezocht waar ik in mijn eentje kon werken, dus in die zin heb ik de gemakkelijke weg gekozen.

Vervolgens heb ik dus ook een werkveld uitgezocht waar het redelijk geaccepteerd is dat mensen sociale conventies zoals een gesprek bij de koffieautomaat over 'Boer zoekt vrouw' deels naast zich neerleggen, zo lang dat niet ten koste gaat van de resultaten. En ja, zelfs dan zit ik aan het eind van de typische werkdag een mijn quotum.

Opbreken doet het me (dus) niet. Vriendengroep heb ik niet of nauwelijks, wel een paar mensen die ik af en toe zie om een concert of een festival te bezoeken en dan apathisch bier te drinken, maar dat is nog wel op te brengen, omdat ze grotendeels net zo zijn.

Geinige mini-docu over Kees Momma achter de schermen bij DWDD. Paar keer weer erg om hem moeten lachen. Vooral toen zijn moeder te horen kreeg dat ze net iets te hard hoestte.

En hoe hij Peter R. de Vries compleet negeerde en zei dat ie nog nooit van hem had gehoord en even later Humberto Tan zowat om zijn nek vloog. "Er zijn hier waarachtig twee bekende Nederlanders, ik en Humberto." En dan weer die zure kop van Peter.

https://panorama.nl/artikel/310894/schotse-dokter-zegt-dat-kipnuggets-autisme-kunnen-genezen?fbclid=IwAR1XD7sswBN8grSwbx8AkheP1jw6Ep3kOmnVaOGQXZ_oIQT1bSqkyMfVNrI

lol

Een na laatste rapportage gestuurd. RAC neemt het in behandeling. De diagnose liever gister gehad.

(Bijna) welkom bij de club!

Gezellie!

'Neurotypicals', een onbegrepen en onbegrijpelijke groep
______________________________________________
Als het over autisme gaat, gaat het meestal over beperkingen.
Maar hoe zit het eigenlijk met mensen zonder autisme, de normalen, of om er meteen maar een etiketje op te plakken ‘de neurotypicals'.
De term neurotypical, oftewel NT’er is bedacht door mensen met autisme voor mensen zonder autisme.
NT’ers hebben volgens henzelf geen handicap, maar is dat eigenlijk wel zo?
Neurotypicals zijn met name goed in kletsen over niks en vinden het niet zo erg als iets dat is afgesproken niet doorgaat.
Ze nemen het sowieso niet zo nauw met de waarheid en zeggen elke dag weer iets anders.
Eigenlijk kletsen ze het liefste maar een eind in de ruimte.
Maar, daar is een reden voor....
De NT’ers verwerken namelijk informatie anders.
Mensen mét autisme houden van duidelijk, consequent, eerlijk.
NT’ers zijn liever onduidelijk, nemen een loopje met de waarheid en wijken het allerliefst van afspraken af.
“Want, de uitzondering bevestigt immers de regel.”
De NT’ers vinden dit allemaal niet zo erg omdat hun hersenen wat niet gezegd wordt er zelf wel bij bedenken, met andere woorden, ze verzinnen hun eigen waarheid.
De NT’ers hebben echter één groot voordeel en dat is dat ze met zo velen zijn.
Daardoor kunnen ze doen alsof hoe zij zijn héél normaal is.
Omdat het ‘neurotypical zijn’ in de hersenen zit, is het onzichtbaar en kun je ze dus niet zomaar herkennen.
Daarbij doen ze de hele dag buitengewoon hun best om al hun onbegrip, onduidelijkheid en inconsequentie te verdoezelen en te verbloemen, wat het nog eens extra lastig maakt.
Neurotypicals doen de hele dag alsof ze weten waar het allemaal over gaat, niets hen ontgaat en ze altijd precies weten wat hen te doen staat.
Niets is echter minder waar, stel ze een paar gerichte vragen en ze vallen hopeloos door de mand.
De wereld van de NT’ers bestaat voor 95% uit gebakken lucht.
Ze denken dat de hele wereld is zoals zij zelf zijn en hebben veel moeite om zich te verplaatsen in mensen die anders zijn.
Ze hebben er bovendien een handje van om te liegen, al hebben ze de meeste tijd niet eens door dat ze liegen.
Vraag een neurotypical of hij autisme begrijpt en hij zal zeggen; ‘jazeker’, terwijl ze er toch echt erg weinig van begrijpen.
Tot op heden zijn neurotypicals niet te genezen, gelukkig kun je er wel gewoon oud mee worden.
Maar onthoud; de meeste NT’ers zijn net als mensen mét autisme van goede wil.
Mensen met autisme moeten vooral begrip blijven hebben voor de NT’ers en in zijn goede bedoelingen blijven geloven.
Ook al lijkt het er niet altijd op, de meeste NT’ers doen echt hun best om het goed te doen.
Ach, elk mens heeft zo zijn eigen-aardigheden.

quote:

---

Op 2 september 2022 20:21 schreef F.Jacobse het volgende:
'Neurotypicals', een onbegrepen en onbegrijpelijke groep
______________________________________________
Als het over autisme gaat, gaat het meestal over beperkingen.
Maar hoe zit het eigenlijk met mensen zonder autisme, de normalen, of om er meteen maar een etiketje op te plakken ‘de neurotypicals'.
De term neurotypical, oftewel NT’er is bedacht door mensen met autisme voor mensen zonder autisme.
NT’ers hebben volgens henzelf geen handicap, maar is dat eigenlijk wel zo?
Neurotypicals zijn met name goed in kletsen over niks en vinden het niet zo erg als iets dat is afgesproken niet doorgaat.
Ze nemen het sowieso niet zo nauw met de waarheid en zeggen elke dag weer iets anders.
Eigenlijk kletsen ze het liefste maar een eind in de ruimte.
Maar, daar is een reden voor....
De NT’ers verwerken namelijk informatie anders.
Mensen mét autisme houden van duidelijk, consequent, eerlijk.
NT’ers zijn liever onduidelijk, nemen een loopje met de waarheid en wijken het allerliefst van afspraken af.
“Want, de uitzondering bevestigt immers de regel.”
De NT’ers vinden dit allemaal niet zo erg omdat hun hersenen wat niet gezegd wordt er zelf wel bij bedenken, met andere woorden, ze verzinnen hun eigen waarheid.
De NT’ers hebben echter één groot voordeel en dat is dat ze met zo velen zijn.
Daardoor kunnen ze doen alsof hoe zij zijn héél normaal is.
Omdat het ‘neurotypical zijn’ in de hersenen zit, is het onzichtbaar en kun je ze dus niet zomaar herkennen.
Daarbij doen ze de hele dag buitengewoon hun best om al hun onbegrip, onduidelijkheid en inconsequentie te verdoezelen en te verbloemen, wat het nog eens extra lastig maakt.
Neurotypicals doen de hele dag alsof ze weten waar het allemaal over gaat, niets hen ontgaat en ze altijd precies weten wat hen te doen staat.
Niets is echter minder waar, stel ze een paar gerichte vragen en ze vallen hopeloos door de mand.
De wereld van de NT’ers bestaat voor 95% uit gebakken lucht.
Ze denken dat de hele wereld is zoals zij zelf zijn en hebben veel moeite om zich te verplaatsen in mensen die anders zijn.
Ze hebben er bovendien een handje van om te liegen, al hebben ze de meeste tijd niet eens door dat ze liegen.
Vraag een neurotypical of hij autisme begrijpt en hij zal zeggen; ‘jazeker’, terwijl ze er toch echt erg weinig van begrijpen.
Tot op heden zijn neurotypicals niet te genezen, gelukkig kun je er wel gewoon oud mee worden.
Maar onthoud; de meeste NT’ers zijn net als mensen mét autisme van goede wil.
Mensen met autisme moeten vooral begrip blijven hebben voor de NT’ers en in zijn goede bedoelingen blijven geloven.
Ook al lijkt het er niet altijd op, de meeste NT’ers doen echt hun best om het goed te doen.
Ach, elk mens heeft zo zijn eigen-aardigheden.

---

Heb zelf ook autisme en de tekst hierboven beschrijft exact hoe ik "normale" mensen ervaar.

Ik heb ADHD en ik ben een nog onberekenbaardere versie van de hierboven beschreven neurotypicals.

Koetjes en kalfjes ben ik wel heel slecht in. En liegen.

quote:

---

Op 2 september 2022 21:41 schreef powertieke het volgende:
Ik heb ADHD en ik ben een nog onberekenbaardere versie van de hierboven beschreven neurotypicals.

---

Ja, die autisten zijn zo ongevoelig enzo. NT's het toonbeeld van inleving en gevoeligheid.

Reactie van mijn neurotypische moeder op mijn diagnose: kan je dat niet even uitzetten dat autisme en er niet zoveel mee bezig zijn? Komt nu even niet uit.

Het is bijna zover hoor.

Krijg je voorrang op een gelukszoeker?

✓ Billeke stalken
✓ Populistische holle woordjes rondstrooien
✓ Niet gerelateerd aan post of topic


Zomaar een dag uit het ZM-leven van Natural Disaster

quote:

---

Op 7 oktober 2022 14:09 schreef ArsedNaturalist het volgende:
✓ Billeke stalken
✓ Populistische holle woordjes rondstrooien
✓ Niet gerelateerd aan post of topic


Zomaar een dag uit het ZM-leven van Natural Disaster

---

Jij kan het weten als professioneel stalker.

jep, wij alle 3