Wie kent dit? Ik luister op het moment een (redelijk standaard 4/4) nummer, en ik heb ineens een soort vertraging ofzo. Ik tel vanaf het begin in m'n hoofd het verkeerde ritme mee (doordat de melodie en het ritme daarin op 2 manieren valt te interpreteren) waardoor alles ineens compleet 'out of context' lijkt te zijn. Even later wordt dit weer opgepakt door het refrein en volgt m'n brein het logischerwijs weer zoals het nummer hoort te zijn.

Heel af en toe wel eens last van... ook als je bv een blastbeat in je hoofd niet vanaf het begin goed 'meetelt' kan het ineens een omgekeerd ritme lijken waardoor de muziek ineens wazig/a-ritmisch wordt. Ben ik hierin nou de enige?

Soms hoor ik ineens weer het bedoelde ritme en kan ik daarna niet meer terug switchen naar het door mijn hersens verkeerd geïnterpreteerde ritme. Apart is dat zeg. Als het ware naar het 'negatief' van het nummer/ritme luisteren ofzo. Kan het niet uitleggen....

[Dit bericht is gewijzigd door Argh op 25-02-2010 1:26]

Bekend verhaal, levert af en toe grappige momenten op

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:25 schreef Count Steel het volgende:
Bekend verhaal, levert af en toe grappige momenten op

---

Ha, gelukkig! Het kan zijn dat ik nu behoorlijk moe ben, maar volgens mij gebeurt dit ook wel eens als ik kraakhelder en gewoon wakker ben. Miscommunicatie tussen muziek en brein?

Ik heb hier wel eens last van, wanneer ik bijvoorbeeld een testopname maak. Met een snelle 'polkabeat' op drum , waar ik dan gitaar over opneem, is het soms wel lastig om dan het accent bij de basedrum te houden, omdat de basedrum en snare dan plots omgewisseld lijken te worden. Geen idee waar ik dan nog moet overgaan naar de volgende gitaarriff. Komt bij mij ook wel eens voor tijdens het beluisteren van muziek inderdaad.

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:23 schreef Argh het volgende:
Wie kent dit? Ik luister op het moment een (redelijk standaard 4/4) nummer, en ik heb ineens een soort vertraging ofzo. Ik tel vanaf het begin in m'n hoofd het verkeerde ritme mee (doordat de melodie en het ritme daarin op 2 manieren valt te interpreteren) waardoor alles ineens compleet 'out of context' lijkt te zijn. Even later wordt dit weer opgepakt door het refrein en volgt m'n brein het logischerwijs weer zoals het nummer hoort te zijn.

Heel af en toe wel eens last van... ook als je bv een blastbeat in je hoofd niet vanaf het begin goed 'meetelt' kan het ineens een omgekeerd ritme lijken waardoor de muziek ineens wazig/a-ritmisch wordt. Ben ik hierin nou de enige?

Soms hoor ik ineens weer het bedoelde ritme en kan ik daarna niet meer terug switchen naar het door mijn hersens verkeerd geïnterpreteerde ritme. Apart is dat zeg. Als het ware naar het 'negatief' van het nummer/ritme luisteren ofzo. Kan het niet uitleggen....

---

Bedoel je dat ABABABAB heel anders klinkt als BABABABA?

dat is idd vaag, want het is vrijwel hetzelfde maar het is toch belangrijk wat je als eerste hoort.

[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 25-02-2010 1:45]

@Bijlensmid Hehe, ik ben zelf geen muzikant.. maar wat dat betreft lijkt me dat helemaal irritant/vervelend. Maar waar ligt het aan? Samenspel van complexe ritmes? Complexe gitaarlijn met redelijk simpel drumritme of andersom? Ik ben wat dat betreft wel een redelijk getrainde luisteraar en luister ik genoeg muziek met zwaar onconventionele ritmes en chaos meuk (mathcore/breakcore/idm etc etc..) daarin zit geen echte juiste logica... maar als ik er zo over nadenk gebeurt het eerder met muziek waar volgbare logica in zit ofzo. Wat ik al eerder zei is het soms helemaal raar dat je het even helemaal kwijt bent, of juist weer terug hebt gevonden (bij wijze van spreken) dat je wat je hersens eerst interpreteerden niet meer terug kunt horen/ontdekken? Misschien een beetje vaag/warrig gelul dit, maar valt lastig uit te leggen.

[Dit bericht is gewijzigd door Argh op 25-02-2010 1:46]

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:40 schreef ElitE het volgende:
Bedoel je dat ABABABAB heel anders klinkt als BABABABA?

dat is idd vaag, want het is hetzelfde maar het is belangrijk wat je als eerste hoort.

---

Precies! Dat bedoel ik ja!

En ik maar denken dat het aan de muziek lag.

hehe ik ken het fenomeen al van jongs af aan erg raar idd. T zal wel belangrijk zijn voor verwerking van geluid, geluid is natuurlijk altijd in een tijdsverloop terwijl andere zintuigen meer losse beelden zijn(behalve bij waarnemen van beweging dan).

Wat volgens mij ook wel meespeelt is dat je een onbewust geheugen hebt. Bijvoorbeeld als je wat ziet, dat je pas als het uit beeld is je realiseert wat het is, of dat je in een gesprek al Wat? vraagt terwijl je het daarna wel weet omdat je het in je hoofd terug hebt kunnen spelen. Voor dat visuele geheugen heb je slechts 250 ms. bij horen loopt dit op tot 3 of 4 seconden, bij de meeste deuntjes weet je dus ook nog of het met A of B begon. Het effect van dat omwisselen neemt volgens mij ook wel wat af als je het patroontje langer speelt.

[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 25-02-2010 2:11]

Is dit met nummers die je niet kent of met muziek wat je al langer kent?

Het is volgens mij op zn sterkst als je zelf geluid maakt. bijvoorbeeld met je vingers tik en een dof en een schel geluid hebt bijvoorbeeld.

In muziek die je al door en door kent heb je het niet/minder.

Maar ook daar is het volgens mij belangrijk in welk stuk je van de muziek invalt. Halfverwege een melodie pak je meestal maar moeilijk op.

Ik kan jullie niet helemaal volgen, geloof ik.Het overkomt mij vast wel eens, maar ik heb er geen last van.

ik ben op het moment ook niet helder genoeg om het uit te leggen

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:44 schreef Argh het volgende:
@Bijlensmid Hehe, ik ben zelf geen muzikant.. maar wat dat betreft lijkt me dat helemaal irritant/vervelend. Maar waar ligt het aan? Samenspel van complexe ritmes? Complexe gitaarlijn met redelijk simpel drumritme of andersom? Ik ben wat dat betreft wel een redelijk getrainde luisteraar en luister ik genoeg muziek met zwaar onconventionele ritmes en chaos meuk (mathcore/breakcore/idm etc etc..) daarin zit geen echte juiste logica... maar als ik er zo over nadenk gebeurt het eerder met muziek waar volgbare logica in zit ofzo. Wat ik al eerder zei is het soms helemaal raar dat je het even helemaal kwijt bent, of juist weer terug hebt gevonden (bij wijze van spreken) dat je wat je hersens eerst interpreteerden niet meer terug kunt horen/ontdekken? Misschien een beetje vaag/warrig gelul dit, maar valt lastig uit te leggen.

---

Wat betreft het muziek opnemen, is het eigenlijk een kwestie van goed de concentratie hoog houden en proberen om je niet af te laten leiden door de gitaarriff, gewoon het samenspel ja.

In mijn ogen heb je gevoel voor complexe muziek en ben je inderdaad een goed getraind luisteraar als je die ritmes e.d. onbewust omdraait, omdat je er dus ook andere 'vormen' in kunt horen. Je bent je dus erg bewust van het samenspel van de instrumenten die gebruikt worden, evenals van het ritme van de muziek.

Ik zelf heb het erg vaak bij de plaat Mudvayne - L.D. 50 gehad, want als je een plaat zoekt met zwaar onconventionele ritmes/tegenritmes, dan is dit een uiterst sterk voorbeeld. Heel apart, lijkt soms net of er helemaal niets meer van het muziekstuk klopt. Ik vind de 'juiste manier van luisteren' meestal weer terug, wanneer ik een herkenbare bekkenslag o.i.d. hoor (een soort referentiepunt).

quote:

---

Op 25 februari 2010 2:06 schreef ElitE het volgende:
hehe ik ken het fenomeen al van jongs af aan erg raar idd. T zal wel belangrijk zijn voor verwerking van geluid, geluid is natuurlijk altijd in een tijdsverloop terwijl andere zintuigen meer losse beelden zijn(behalve bij waarnemen van beweging dan).

Wat volgens mij ook wel meespeelt is dat je een onbewust geheugen hebt. Bijvoorbeeld als je wat ziet, dat je pas als het uit beeld is je realiseert wat het is, of dat je in een gesprek al Wat? vraagt terwijl je het daarna wel weet omdat je het in je hoofd terug hebt kunnen spelen. Voor dat visuele geheugen heb je slechts 250 ms. bij horen loopt dit op tot 3 of 4 seconden, bij de meeste deuntjes weet je dus ook nog of het met A of B begon. Het effect van dat omwisselen neemt volgens mij ook wel wat af als je het patroontje langer speelt.

---

Over het algemeen kun je aan accenten horen of iets op A of B startte.

ik ken het ja,


op het nummer Oh My Fucking God! van Strapping Young Lad heb ik er tijdens de laatste versnelling steevast last van

Dat is inderdaad een nummer waarbij dat veel gebeurd! Ik heb het dus ook soms, maar niet vaak.

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:40 schreef ElitE het volgende:
Bedoel je dat ABABABAB heel anders klinkt als BABABABA?

dat is idd vaag, want het is vrijwel hetzelfde maar het is toch belangrijk wat je als eerste hoort.

---

Heeft dat ook niet te maken met wat we in het beeldende ´optische illusies´ noemen? Beeldend voorbeeld: in gelijke verhouding tot elkaar geplaatste streepjes kunnen we i.p.v. individueel ook als groeperingen zien omdat de herhaling zo dicht bij elkaar ligt dat onze hersenen niet individueel kunnen verwerken.

Maar ja, dat is beeldend.







----
Meetellen met de muziek in 8tel x 4 doe ik wekelijks op top-40 muziek in de sportles. Heel irritant is wel wanneer ik muziek voor mezelf luister ook gelijk de eerste van de 32tel eruit haal

[Dit bericht is gewijzigd door Nix op 25-02-2010 20:57]

quote:

---

Op 25 februari 2010 1:23 schreef Argh het volgende:
Wie kent dit? Ik luister op het moment een (redelijk standaard 4/4) nummer, en ik heb ineens een soort vertraging ofzo. Ik tel vanaf het begin in m'n hoofd het verkeerde ritme mee (doordat de melodie en het ritme daarin op 2 manieren valt te interpreteren) waardoor alles ineens compleet 'out of context' lijkt te zijn. Even later wordt dit weer opgepakt door het refrein en volgt m'n brein het logischerwijs weer zoals het nummer hoort te zijn.

Heel af en toe wel eens last van... ook als je bv een blastbeat in je hoofd niet vanaf het begin goed 'meetelt' kan het ineens een omgekeerd ritme lijken waardoor de muziek ineens wazig/a-ritmisch wordt. Ben ik hierin nou de enige?

Soms hoor ik ineens weer het bedoelde ritme en kan ik daarna niet meer terug switchen naar het door mijn hersens verkeerd geïnterpreteerde ritme. Apart is dat zeg. Als het ware naar het 'negatief' van het nummer/ritme luisteren ofzo. Kan het niet uitleggen....

---

Bekend, vooral lastig met gitaar opnemen, met een daaronder geprogrammeerde D-beat. Normaal met de bas op de eerste tel, maar na even luisteren lijkt het alsof de snare op de eerste tel staat. Irritant, hierdoor neem ik alleen nog maar op met standaard 4/4 of 6/8 ritmes . Die D-beat plak ik er later dan wel onder.

quote:

---

Op 25 februari 2010 14:36 schreef ZelThoR het volgende:
Over het algemeen kun je aan accenten horen of iets op A of B startte.

---

Jah maar zelfs als je dat weglaat kan je jezelf nog bedriegen, in een opnamen met een lange string met ABABAB heb je toch een andere beleving als met BABABA, tenminste ik wel. De het eerst gehoorde is van belang.

Een maat van mij had vroeger altijd moeite met opmaten. Als een riff dan begon met een opmaat begon hij altijd meteen te tellen. Als de 4/4 riff dan gewoon de nadruk had liggen op de 3e tel, kwam hij altijd verkeerd uit.

Grappig dat voornamelijk muzikanten zich hier in herkennen. Had niet verwacht dat er veel serieus in dit topic gereageerd zou worden haha, benieuwd naar andere reacties en voorbeelden!

Ik herken mezelf er ook wel in. Maar vaak, als ik een ritme aanheb geleerd, kom ik er ook niet meer snel vanaf.

Ja, uit logische redenering gaat men er vaak van uit dat een ritme standaard 4/4 of 6-8 is, als je dan ineens met een 4/4 3/4 afwisselend of met een 9/8 ritme komt en het lijkt in eerste instantie op een standaard 4/4, tuurlijk raak je verward. Ik denk juist dat het juist de muzikanten zijn die technisch naar muziek luisteren. Die zijn vaak geneigd wat sneller patroontjes te horen/maken om de muziek technisch te ontleden. Muziek is ook psychhologie...