Wel herkenbaar. Heel veel albums die vroeger bij ons thuis werden gedraaid zie ik nu nog steeds als klassiekers. Hadden mijn ouders zo'n goeie smaak of is het ook een stukje jeugdsentiment? Ik denk het wel. Bij PF is dat echter niet het geval. Ik heb ze echt zelf moeten leren luisteren. In chronologische volgorde beetje bij beetje alles aangeschaft. Weet nog dat ik bijna afhaakte toen ik bij Ummagumma en Atom Heart Mother was aanbeland. Ik vond ze in eerste instantie zonder Syd maar stuurloos overkomen. Achteraf zijn dit juist mijn meest dierbare albums gebleken.

The Endless River ook maar op Blu-ray aangeschaft......
De 5.1 mix is om te watertanden zo mooi.

deze net gevind op de tuub......

Dat is toch gewoon "Zabriskie Point" OST?

Volgens mij wel ja.

Ik merk dat ik Endless River wel erg vaak opzet, wat mij betreft de beste post-Waters plaat

Absoluut mee eens, en dat had ik eigenlijk niet verwacht.

Overigens ben ik ook wel benieuwd naar Gilmour's nieuwe soloplaat. On An Island was best lekker. Wat gezapig, maar niet slecht.

Amused to Death van Waters heeft een nieuwe mix gekregen en is een paar dagen geleden uitgekomen. Er is niet zoveel verandert, gelukkig. De geluidseffecten zijn soms wat meer op de voorgrond gezet en her en der kleine subtiele veranderingen op zang effecten.

Wat wel meteen opviel is de toevoeging van de Space Odyssey sample in Perfect Sense I, iets wat altijd de bedoeling was maar destijds geen toestemming kreeg van Kubrick. De sportverslaggever in Perfect Sense II heeft wat extra lijntjes gekregen.

En de nieuwe hoes natuurlijk, dat is een echte vooruitgang, al snap ik niet precies waarom er niet is gekozen voor een aap.



[Dit bericht is gewijzigd door spectre op 28-07-2015 12:17]

Oeh, interessant. Vanavond eens opleggen. Gisteren de LP opgehaald bij mijn Kialapunt, maar nog geen tijd gehad om ervoor te gaan zitten.

quote:

---

Op 28 juli 2015 12:09 schreef spectre het volgende:
Wat wel meteen opviel is de toevoeging van de Space Odyssey sample in Perfect Sense I

---

Als je doelt op die "I'm afraid Dave, my mind is going" samples, die hebben er altijd ingezeten. Heb nu de plaat opstaan en het besef landt nu pas bij me dat je (waarschijnlijk) dat bedoelt.

Edit: die extra lijntjes hoor ik in eerste instantie ook niet echt. Valt me niets extra op ten opzichte van het origineel, wat ik toch redelijk van binnen en buiten ken inmiddels. Na 15 jaar draaien moet zoiets direct in het oog/oor springen.

Geluidseffecten zijn wel een stuk harder ja, damn.

[Dit bericht is gewijzigd door Ralph op 28-07-2015 16:37]

Op mijn cd versie zit ie niet, maar ik heb ze al eerder in live versie gehoord, dat wel.

Edit: de sportcommentator heeft echt een gewijzigde tekst hoor.

[Dit bericht is gewijzigd door spectre op 28-07-2015 16:39]

Ik zal mijn cd-versie er straks eens bijpakken als ik zin heb. Kan goed zijn dat ik nu in de war ben met die In The Flesh live-registratie.

Volgens Wikipedia is dat het.

[Dit bericht is gewijzigd door Ralph op 28-07-2015 16:40]

Ik heb eindelijk The Final Cut een echte kans gegeven, gave plaat!

Ja toch?

quote:

---

Op 30 juli 2015 13:01 schreef spectre het volgende:
Ik heb eindelijk The Final Cut een echte kans gegeven, gave plaat!

---

Beter laat dan nooit. Geniale plaat.

Toch jammer dat Wright er niet op speelt, maar goed.. zijn rol op The Wall is ook vreselijk klein, achtergrond instrumentatie.

quote:

---

Op 31 juli 2015 0:15 schreef MR. N het volgende:
Beter laat dan nooit. Geniale plaat.

---

Kun jij wat met Amused to Death eigenlijk? Die plaat en de laatste 2 van Floyd horen haast bij elkaar

Ik ben MR. N natuurlijk niet, maar ben het wel met je eens. Amused to Death is de plaat die na Final Cut had moeten/kunnen komen als Waters niet was opgestapt. Daarbij verbleken Radio K.A.O.S. en The Pros and Cons of Hitch Hiking volledig.

Bijna, want Jeff Beck is geen Gilmour en ik vind de drums erg default, itt het smaakvolle drumwerk van Mason. Mason op ATD had die plaat nog beter gemaakt

/eens.

Hij wil nog niet echt indalen hier. Het is niet slecht, maar zo ingetogen, zo voortkabbelend. Vooralsnog doen alleen de muzikale interludes en het titelnummer me wat.

Gisteren naar de documentaire van The Wall geweest. Wederom indrukwekkend, met sfeervolle toevoegingen aan de livebeelden, en een slimme luchtige afsluitingen met Q&A tussen Mason en Roger. Dit is toch wel echt de gaafste live show die ik ooit heb mogen zien. En nou..

quote:

---

Op 30 september 2015 12:30 schreef Ralph het volgende:


Hij wil nog niet echt indalen hier. Het is niet slecht, maar zo ingetogen, zo voortkabbelend. Vooralsnog doen alleen de muzikale interludes en het titelnummer me wat.

---

Heb hem hier ook liggen. Nog niet kunnen luisteren. Dat moet natuurlijk als het donker is, met een glas wijn of whisky, in surround.