quote:
Op 11 februari 2011 16:48 schreef kwelgeest het volgende:
'Mensen als groep', 'stigmatiseren'?
Zoals het in het bericht op de vorige pagina staat moet je als individu eerst meerdere handelingen op je kerfstok hebben. Niets niet als groep of 'ideologie'. En wat is er trouwens stigmatiserend aan tuig 'tuig' noemen? Of moeten we het gaan hebben over 'minder wenselijk meedraaiende individuen'? Rot toch op, noem het beestje gewoon bij het naampje.
Ja, wat worden die Marokkaantjes toch onterecht gestigmatiseerd. Laten we maar snel de andere kant opkijken, vooral niet over hebben, niet benoemen, dat brengt alleen maar tweespalt in de samenleving.
'Bij minderjarige veelplegers moet de hele familie mee.' Dat is het punt waar Geert wat mij betreft te kort door de bocht gaat.
Met 'tuig' heb ik moeite, omdat je daarmee een groep buiten de samenleving zet. Bij mijn zoon op de speelzaal zitten ook een paar kinderen uit kampersfamilies, ik denk dat jij die ook wel onder 'tuig' zou rekenen. Die mensen gedragen zich soms compleet achterlijk, ook tegenover hun kinderen, maar niemand spreekt ze er opaan, omdat het 'toch tuig is'. En omdat ze bang zijn natuurlijk, want daar komt bijna alle ellende door.
Ik spreek die mensen gewoon aan als ik last heb van hun gedrag, maar iedereen ontziet ze omdat het 'een ander milieu' of wat dan ook is, of omdat men niets durft te zeggen. Maar door ze gewoon op je eigen niveau aan te spreken, en dus niet als tuig of wat ze allemaal toch al overal horen, zijn ze wel eerder geneigd naar je te luisteren merk ik. Door zulke mensen te isoleren (want veelplegers zitten vaak in dit milieu) hebben ze nog minder boodschap aan eisen die binnen de maatschappij aan ze gesteld worden, toen de kampen groter waren bleken dit complete broedplaatsen van drugshandel en criminaliteit. Dat is ook de reden waarom de overheid al die grote kampen van vroeger versplinterd heeft. Denk je nu echt dat nieuwe trailer- of containerkampen voor dit soort volk niet weer dezelfde problematiek veroorzaken?
Tot slot waarom ik moeite heb met het stigmatiseren van Marokkanen. Ik merk bij de Marokkaanse jongeren waar ik mee werk dat ze juist steeds meer zich gaan gedragen zoals van ze verwacht wordt. Ruim tien jaar geleden werkte ik ook op een zwarte school, en toen waren de meeste Marokkaanse leerlingen nog best gemotiveerd om carrière te maken en hard te werken.
Nu merk ik dat ik ze de eerste maanden keihard moet aanpakken en motiveren om ze ook maar enigzins aan het werk te krijgen. Al die negatieve verwachtingen van een bepaalde groep worden namelijk een selffulfilling prophecy, en door aan jongeren met een bepaalde afkomst een stempel te plakken gaan ze zich daarnaar gedragen. Ze hebben het idee toch geen belang erbij te hebben om te integreren of aan te passen, omdat er alleen naar hun afkomst en niet naar hun verdiensten binnen onze maatschappij gekeken wordt. En dat is natuurlijk weer een voedingsbodem voor criminaliteit en dergelijke, omdat die gasten toch steeds minder te verliezen hebben. De polarisatie werkt dus eerder averechts.
Overigens is de 'softe' Nederlandse aanpak van de welzijnssector en dergelijke net zo stigmatiserend, zeg ik uit ervaring. Sprak je tien jaar geleden een Marokkaantje op zijn gedrag aan, dan werd je beticht door je collega's van racisme, of werd gedrag van zo'n etter vergoeilijkt vanuit zijn achtergrond. Ook dit is totaal van de pot gerukt, aan een Marokkaan kunnen net zo goed eisen worden gesteld als aan een Nederlander.
[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 11-02-2011 17:53]
Als we bij mijn stokpaardjes komen, en zaken die me aan het hart gaan, ben ik altijd lang van stof.
