Ik heb geen behoefte aan een carriere waarmee ik steeds hogerop kan. Nee, ik wil dat zelfs niet. Zoals ik het nu heb vind ik het allang prima, en ik hoop dat ik voorlopig kan blijven werken met het 'vaste' contract (omdat nooit iets helemaal zeker is) dat ik nu heb. Ik werk in de technische sector in een fabriek, testwerk. Best leuk werk op zich ook nog. Erg afwisselend en veel vrijheid, zeker niet al teveel verantwoordelijkheid gelukkig. En dat voor 4 dagen in de week, 3 dagen weekend. Mijn salaris is niet zo hoog, maar dat hoeft ook niet omdat op den duur alles toch maar naar de belasting gaat. Niet verkeerd zo, en ik heb dus nog veel tijd voor mijn passie: muziek maken, en opnemen in mijn homestudiootje. Als ik dit nog een hele tijd zo kan blijven doen, ben ik erg tevreden.

quote:

---

Op 10 juni 2003 22:26 schreef Dwaallicht het volgende:
Nou, dan maar zo (ik had zelf een topic aangemaakt, maar deze bleek al te bestaan):

Ikzelf hoop me bij mijn huidige werkgever dusdanig in de kijker te plaatsen (momenteel doe ik een kruising tussen actuarieel- en IT werk in de verzekeringsbranche) dat ik een studie actuariële wetenschappen kan gaan beginnen. Die wil ik dan afmaken om ergens halverwege alvast aan de slag te kunnen beginnen als actuarieel medewerker. Dat lijkt me erg leuk en het verdient erg goed, bovendien hoef je je nooit zorgen te maken over een werkplek. Als alles goed gaat wil ik dan ook nog twee jaar bij het Actuarieel Genootschap om vervolgens 'AG' achter m'n naam te mogen zetten (gediplomeerd actuaris) om dan flink binnen te lopen. En dat allemaal met werk dat ik leuk vind en waarvoor je niet vijftig uur per week spitsroeden hoeft te lopen.

Ik vind mijn carrière dus wel belangrijk, ben ambitieus en ik wil een dusdanige financiele zekerheid hebben dat ik kan wonen waar ik wil en een evt. gezin op dit vlak zekerheid kan bieden en ook nog veel leuke dingen kan doen, zonder centen te hoeven tellen. En ik hou nu eenmaal van mooie kleren, lekker eten en een luxe huis. EN van wiskunde, dus dan komt actuariaat mooi uit.

---

Het valt me veel vaker op dat je helemaal in je nopjes bent met je werk en het daarmee verdiende salaris. Het valt me op dat je er vrij veel waarde aan hecht maar wacht maar af ook jij gaat één dezer jaren een keer gruwelijk op je bek en ik ben best nieusgierig hoe je je dan opstelt en in welke mate je teleurgesteld bent.
Een mens moet nooit menen het goed voor elkaar te hebben en op diezelfde 'tour' door te kunnen gaan.
Ik vraag me ook wel af hoe jij met het 'ouder worden' om zou gaan. Langzaam naarmate de jaren gaan tellen voel je hoe je lichaam er op achteruit gaat, je ogen worden minder, alles gaat stroef en gaat zeer doen, je krijgt waarschijnlijk een vorm van reuma, je gehoor word minder en na een tijdje realiseer je je dat je bijna geen vrienden meer hebt omdat ze zijn overleden (wanneer tegen die tijd zelf nog niet gestorven bent), je moet je laten verzorgen omdat je daar zelf niet meer capabel toe bent.
En dan zit je daar in je luie en 'naar jou versleten rug aangepaste' stoel iedere dag naar hetzelfde grasperkje te kijken en één keer in de zoveel tijd ontvang je je kinderen/kleinkinderen die je door het leeftijdsverschil niet meer begrijpt.
En dan denk je terug aan die tijd waarin je heerlijk in het pak op een terras zat te genieten van een lekker hapje eten en drinken. En de vele discussies die je hield met allerlei mensen en terwijl je hersenen nu met elke poging tot denken pijn beginnen te doen.
Ja, het lijkt me wel grappig om te weten hou jij je daar onder zou voelen.

[Dit bericht is gewijzigd door No Nonsense op 12-06-2003 17:04]

quote:

---

Op 12 juni 2003 17:03 schreef No Nonsense het volgende:
Het valt me veel vaker op dat je helemaal in je nopjes bent met je werk en het daarmee verdiende salaris. Het valt me op dat je er vrij veel waarde aan hecht maar wacht maar af ook jij gaat één dezer jaren een keer gruwelijk op je bek en ik ben best nieusgierig hoe je je dan opstelt en in welke mate je teleurgesteld bent.
Een mens moet nooit menen het goed voor elkaar te hebben en op diezelfde 'tour' door te kunnen gaan.
Ik vraag me ook wel af hoe jij met het 'ouder worden' om zou gaan. Langzaam naarmate de jaren gaan tellen voel je hoe je lichaam er op achteruit gaat, je ogen worden minder, alles gaat stroef en gaat zeer doen, je krijgt waarschijnlijk een vorm van reuma, je gehoor word minder en na een tijdje realiseer je je dat je bijna geen vrienden meer hebt omdat ze zijn overleden (wanneer tegen die tijd zelf nog niet gestorven bent), je moet je laten verzorgen omdat je daar zelf niet meer capabel toe bent.
En dan zit je daar in je luie en 'naar jou versleten rug aangepaste' stoel iedere dag naar hetzelfde grasperkje te kijken en één keer in de zoveel tijd ontvang je je kinderen/kleinkinderen die je door het leeftijdsverschil niet meer begrijpt.
En dan denk je terug aan die tijd waarin je heerlijk in het pak op een terras zat te genieten van een lekker hapje eten en drinken. En de vele discussies die je hield met allerlei mensen en terwijl je hersenen nu met elke poging tot denken pijn beginnen te doen.
Ja, het lijkt me wel grappig om te weten hou jij je daar onder zou voelen.

---

Jij, bent een ouwe lul. Natuurlijk ga ik dood en word ik oud en lelijk en gebrekkig -- geef mij eens één goede reden waarom ik me daar nu druk over zou maken.
Waarom lijkt het jou grappig om te weten hoe ik me daaronder zou voelen? Zodat je kunt zeggen 'ha ha, zie je wel, het leven is vergankelijk'?

Goh, wat een wijsheid. Daar was ik nog helemaal niet achter, nu heb je toch echt mijn wereldje op z'n kop gezet.

(bovendien weet jij niets van mijn verleden af en het contrast tussen nu en een paar jaar terug)

[Dit bericht is gewijzigd door Dwaallicht op 12-06-2003 19:25]

quote:

---

Op 12 juni 2003 19:25 schreef Dwaallicht het volgende:
Jij, bent een ouwe lul. Natuurlijk ga ik dood en word ik oud en lelijk en gebrekkig -- geef mij eens één goede reden waarom ik me daar nu druk over zou maken.
Waarom lijkt het jou grappig om te weten hoe ik me daaronder zou voelen? Zodat je kunt zeggen 'ha ha, zie je wel, het leven is vergankelijk'?

Goh, wat een wijsheid. Daar was ik nog helemaal niet achter, nu heb je toch echt mijn wereldje op z'n kop gezet.

(bovendien weet jij niets van mijn verleden af en het contrast tussen nu en een paar jaar terug)

---

Volgens mij raak ik een beetje een gevoelige snaar hier, dat was niet m'n bedoeling Dwaallicht.
Het lijkt alleen alsof je behoorlijk gefixeerd bent op het 'carriere maken' en mensen die daar anders tegenover staan loop je ook op een simpelweg irritante manier de grond in te boren, en nu kun jij dat wel niet zo vinden, ik wel.
Je reageerd echt op een overdreven 'kleine kinderen manier', nogmaals als ik een gevoelige snaar geraakt heb dan bied ik je m'n excuses aan en nee ik weet inderdaad het contrast niet tussen nu en een aantal jaren terug en echt, ik gun het je van harte.
Ik persoonlijk vind genieten van dingen ook wel mooi maar dat gepush om het maar te maken in deze wereld nee dank je.
Ik ben gauw tevreden met wat ik heb en dat is mischien ook wel iets wat ik me heb moeten aanleren.
En vind ik het leuk om te kunnen zeggen "het leven is vergankelijk" nadat je mensen hun hele leven druk hebt zien maken om maar te klimmen in de maatschappelijke ladder en altijd maar moeite gedaan hebben om het hoogste te bereiken? Ja dat vind ik leuk ja, mensen worden op die manier weer is goed met de neus op de feiten gedrukt.
Ik zeg niet dat dat bij iedereen zo is.

En noem me geen ouwe lul.
(ook jij weet geen moer van wat ik allemaal meegemaakt heb en van de dingen waarvan het vast staat dat ik ze nog mee moet maken!)

quote:

---

Op 12 juni 2003 22:37 schreef No Nonsense het volgende:
Volgens mij raak ik een beetje een gevoelige snaar hier, dat was niet m'n bedoeling Dwaallicht.

---

Geen gevoelige snaar -- maar je klonk rancuneus en dan krijg je van mij de kous op de kop.

Enfin, als je je nu al zorgen maakt over dat je later oud en gebrekkig wordt ben je nu al een verbitterde ouwe lul omdat je vergeet te leven -- als je het plezierig vindt om hardwerkende mensen met zichzelf geconfronteerd te zien op het einde van hun leven ben je rancuneus en is je eigen leven blijkbaar niet belangrijk genoeg om er WEL wat van te maken. Verder boor ik vaak behoorlijk irritant mensen de grond in maar in dit geval zijn je carrièrekeuzes toch echt je eigen; ik kan me niet herinneren op dat gebied irritant naar anderen toe gedaan te hebben.

ANYWAY -- voel je niet verantwoordelijkheid voor het feit dat andere mensen wel of niet 'met hun neus op de feiten gedrukt' worden want dit komt erg pedant en bedillerig over.
Al kan ik me voorstellen dat bovenstaande alinea hetzelfde doet.

Ik zou graag zo ver mogelijk komen, waarvoor.. In iedergeval voor me zelf, bewijzen dat ik het vermogen heb om mezelf zo ver mogelijk te ontwikkelen/door te groeien.
En natuurlijk voor zoveel mogelijk geld. Wees nu is eerlijk, geld is essentieel geworden in deze maatschappij. Als je zeer ruim bij kas zit, en je weet er goed mee om te gaan dan kan je ook gelukkig zijn.

Het is eigenlijk maar wat je behoeftens zijn. De workaholic of een true socializer, of de gulde middenweg.

Carriere maken, heerlijk toch?

quote:

---

Op 7 juni 2005 23:35 schreef Blitzkruchekuch het volgende:
Carriere maken, heerlijk toch?

---

quote:

---

Op 7 juni 2005 23:35 schreef Blitzkruchekuch het volgende:
Carriere maken, heerlijk toch?

---

Het is maar op welke manier je het klaar maakt... zolang er niet teveel knoflook inzit hoor je mij niet klagen i.i.g.

Er moet wel flink wat zout in zitten!!in die carriere, of sambal!!!!

quote:

---

Op 7 juni 2005 23:55 schreef Blitzkruchekuch het volgende:
Er moet wel flink wat zout in zitten!!in die carriere, of sambal!!!!

---

Met gepofte aardappels erbij en kruidenboter

Dat wordt pas n lekker stoofpotje carriere

quote:

---

Op 8 juni 2005 23:07 schreef Blitzkruchekuch het volgende:
Dat wordt pas n lekker stoofpotje carriere

---

Zou je ook een portie voor mij kunnen maken?


Maar even ontopic: Ik hecht (net zoals het merendeel hier) niet bijzonder veel waarde aan carriere maken. Wat mijn 5 jaren plan is weet ik op dit moment niet. Als ik mijn diploma heb kan ik al wel 12 maand bij mijn stage adres aan het werk. Maar als de mogelijkheid zich voordoet om na die periode daar als vaste werknemer aan de slag te gaan kan het maar zo zijn dat ik daar voor bedank en een compleet andere studierichting op ga (dat is, als ik een interessante opleiding met een reeel perspectief op een baan kan vinden). Ik zal waarschijnlijk ook nooit een topfunctie in een bedrijf gaan bekleden. Dergelijke dingen ambieer ik niet. Ik wil ook geen mensen onder me hebben te werken, voor andere mensen verantwoordelijk wezen lijkt me niets. Ik zou wel graag de ruimte hebben om binnen een bedrijf te groeien en bijvoorbeeld een werkplekspecialist te worden. Maar, mijn vrije tijd blijft heilig.

Carriere maken zie ik als het waarmaken van mijn ambities. Deze liggen vrij hoog, maar ik moet zeggen dat dat tot nu toe nog nooit een probleem is geweest. Ik heb een vrij rechte lijn uitgedacht in het waarmaken van m'n huidige ambities, maar hou er ook rekening mee dat die kunnen veranderen. De extra's van carriere maken (hoera voor secundaire arbeidsvoorwaarden) vind ik prima, en ook daar kaap ik graag zoveel mogelijk mee. Materialistisch ? Jazeker. Mijn huidige ambitie voor m'n werk is projectmanager te worden. De eerste stap daarvoor is al gezet, en morgen begin ik als (technisch) projectleider bij een bedrijf waar ik bij m'n eerste review (een soort functioneringsgesprek, if you will) te horen kreeg dat ze eerst wat twijfels hadden over m'n contract als technisch consultant, maar daar al snel vanaf waren. Gezien dat dat een half jaar geleden was, ben ik aardig tevreden met de huidige gang van zaken.

Zeker in de zorgsector lijkt het zo te zijn dat carriere maken alleen maar kan door te likken naar boven en te schoppen naar beneden en dat mensen die al bijna 25 jaar in het vak zitten, niet worden gewaardeerd om hun ervaring, maar dat die ervaringen hen kwalijk worden genomen. Je bent ouder als wij ? Je zit langer in de zorg als wij ? Je vindt niet alle vernieuwingen verbeteringen ? Dan wordt het tijd om een volkskrantje te kopen op zaterdag ! Steeds meer managers en mensen in pak en steeds minder mensen op de werkvloer en nog minder mensen die een beetje geven om de mensen waarmee ze werken. Klinkt verbitterd ? Klopt dat is het ook.

Ondanks dat ik nog maar 18 ben en nog een lange weg te gaan heb, weet ik al wel dat ik later voor een carière ga. Volgend jaar ga ik Werktuigbouwkunde studeren en wil dus ingenieur worden. Daarna hoop ik mee te kunnen helpen bij onderzoek naar nieuwe vormen van energie of toepassingen ervan, omdat me dit erg interressant lijkt.

Salaris boeit me niet veel zolang ik maar een gezin op zodanige wijze kan onderhouden dat we niet op de kleintjes hoeven te letten. Ik merk dat ik gelukkiger ben als ik me minder aantrek van materiele zaken. Een dikke auto of zwembad hoef ik dan ook niet. Het enige, nu "onbereikbare", wat ik wel zou willen is een vrijstaand huis door de vrijheid die je daarmee krijgt. Mocht het niet zo zijn dan heb ik daar vrede mee.

Ik hoop dat het allemaal gaat lukken.
Toekomstdromen..

Ach jah, toekomst dromen...Ik wou vanaf m'n 4de al striptekenaar worden, en heb zojuist 2 jaar kunstacedemie gedaan op de school waar ik al vanaf m'n 6de heen wou. Nu kom ik er achter dat ik dat helemaal niet wil, en das mooi kut. Toekomst plannen kunnen altijd veranderen, daarom "geloof" ik niet zo in. Gewoon doen wat je leuk vind en waar je achter staat. De rest is eigenlijk bijzaak. Ik werk nu ook als gitaarleraar; verdient niet zo veel als ik zouw willen maar is wel super gaaf. Nu ga ik dus ook leraar opleiding geschiedenis doen, iets wat ik dus nooit heb kunnen voorspellen.

Ik zie carriere maken ook als ambities navolgen en volmaken. Waarom zou je niet alles uit jezelf halen wat er in zit? Bovendien is het een permanente uitdaging om iedere keer weer een stapje verder te groeien. Maar het is voor mij ook niet zo dat álles ervoor moet wijken. Ik wil nog wel een leven naast mijn werk hebben en houden .

Ach het leuke is dat je soms de verkeerde weg inslaat, maar er ineens iets anders tegenkomt op je pad en dan ga je daar mee verder, je bent de regisseur van je eigen leven dus...die studie is vast niet voor niets geweest.