quote:

---

Op 28 mei 2002 16:12 schreef mislyd het volgende:
Sorry, het was niet de bedoeling dat het lijkt alsof ik alle psychische problemen wil minimaliseren. Helemaal niet! Natuurlijk zijn er zeer ernstige stoornissen als schizofrenie en MPS ed..
Ik wou er alleen op wijzen dat het tegenwoordig een lelijke trend is om problemen die een maatschappelijke oorsprong hebben, af te schuiven op het karakter of de persoonlijkheid van iemand.
Zo volgde ik de link die Elessar daarnet gaf, en kwam zo terecht bij http://www.beijum.org/diversen/borderline/indexborderline.htm.
Nu denk ik dat nogal wat mensen zie hier snel in kunnen herkennen, maar dat wil niet zeggen dat er werkelijk iets mis is met je!
Ook vraag ik me af ofdat er niet te snel medicijnen worden voorgeschreven voor dit soort zaken. Uiteindelijk ben je toch wie je bent. Als zulke medicijnen ervoor zorgen dat je geen emotionele pieken en dalen meer hebt, ben je uiteindelijk nog wel jezelf?
Elk mens wil gelukkig zijn, en zoekt een gans leven naar een manier om gelukkig te worden. Ik vind dat de medische industrie daarop inspeelt en er regenwoordig zodanig misbruik van maakt, ten koste van pubers en volwassenen van middelbare leeftijd, die eigenlijk alleen een perfect normale overgang maken in hun ontwikkeling.

---

Nagel op de kop!

't Is inderdaad een feit dat veel mensen (dokters en patiënten) de "ziekte" zo snel mogelijk een naam proberen te geven, precies alsof dat het genezingsproces zou versnellen. In veel gevallen kan een gewoon goed gesprek iemand al op het "goede spoor" terugbrengen... En dat smijten met dure woorden enzo... dat gebeurt spijtig genoeg ook niet alleen bij het psychologische, maar ook het lichamelijke...

Ik wil Morgin niet ontmoedigen, maar maatschappelijk hulp heeft voor mij (wil niet zeggen dat het altijd zo is) geen ene fuck gedaan....ik heb alles in mijn eentje moeten opknappen (vandaar dat ik mijn school heb verneukt). Maar dat wilt niet zeggen Morgil dat je het ,moet proberen......

Idd, je moet het niet opgeven. Er lopen inderdaad te veel mensen in het vak rond die er maar weinig hart voor hebben. Snel gooien met dure termen en medicatie, terwijl een luisterend oor vaak zoveel meer doet.
Maar er lopen enkele goeie tussen, alleen moet je die wel vinden.
Je moet na een keer proberen niet bij de pakken neer gaan zitten, hoewel ik me kan voorstellen dat het niet makkelijk is na een teleurstelling weer opnieuw te beginnen.
Er zijn best veel sites met mensen die misschien namen voor je hebben van artsen en hulpverleners die je wèl kunnen helpen.

Hm, die verhalen die ik hier lees kan ik echt niet goed bevatten. Het lijken verhalen van ver weg, maar het blijkt ook hier dus nog steeds te gebeuren. Er is ook een kinderboek wat het zo mooi beschrijft: Blauwe Plekken van Anke de Vries. Als kind vond ik dat al erg indrukwekkend weet ik me te herinneren. Shadowlands, Morgil: Jullie moeten vooral goed onthouden dat jullie zelf niet ziek zijn maar jullie ouder(s). En tis harstikke moeilijk maar dat moet je dus goed onthouden.

A METAL HEART IS HARD TO TEAR APART

Ik wens jullie echt het allerbeste, geef iig niet op!

Hey Lientje toch,
is het weer zover met jou en je pa??
probeer dr eens over te praten met je ma ofzo...
of ik weet niet of je die chat-log's nog van ons 2en heb, maar ik had je daar ook al flink wat adviezen gegeven!!

hey meissie, hou je haaks en een dikke knuff,
greetz M.

Je hoeft je nergens voor te schamen als het gebeurt...het is tenslotte jouw schuld niet...wel de fout van een zieke geest.

Zelf ben ik jarenlang psychisch mishandeld door bepaalde mensen uit mijn omgeving...het heeft me bijna krankzinnig gemaakt en ervoor gezorgd dat mijn aangeboren fout (lichte spectrumstoornis)nog verergerde.Op aanraden van mensen die het wel goed met me meenden,heb ik hulp gezocht met erkende Belgische instellingen.Ik weet nu niet hoe dat in Nederland zit,maar ik zou je zeker aanraden om hulp te zoeken als je mishandeld wordt...

na hier thuis is het ook niet echt vaak prettig, maar morgil ook al ben 16 dan kun je nog steeds uit huis, en als ik jou wel hulp zoeken bij een jeugdzorg die kunnen je best goed helpen, bij mij dan althans,
ik zelf ga in janurie ook uit huis
maar goed sterkte en een hele dikke kuzz

Mijn vader... *weet niet goed hoe het te zeggen* ... uhm heeft nogal een "autoritair" karakter. Alles is hier van hem, hij beslist alles, hij beheert alles, etc
Nu das allemaal goed, gewoon "lachen en ja knikken" en hem voor de rest negeren. Nu is het zo, nu doe ik dat, maar vroeger...

Ik herinner me dat ik en mijn broer, ik was toen ongeveer 12 en hij 11, in de gang (hal) tegen elkaar stonden te roepen. Geen ruzie, gewoon wat kinderen doen, een beetje onnozel doen. Mijn vader was boven, in de woonkamer op de 1ste verdieping TV aan het kijken en hij werd geïrriteerd door ons kabaal. Hij stormde naar beneje (en met stormen bedoel ik ook stormen) en ramde men kop tegen de deur... Hij had ook gewoon kunnen vragen om stil te zijn...

Op een andere keer, ik moet toen zo'n 13-14 jaar geweest zijn. Ik was naar "Drop Zone" op TV aan het kijken en hij kwam naar beneje (hij werkt 's nachts dus staat op rond 21u30) en om de een of andere reden begon hij te zeiken tegen me. Waarschijnlijk iets over drank dat op tafel stond ofzo, ik weet het niet meer, maar waarschijnlijk iets kleins ofzo. Anyway, dat werd een serieuze ruzie.
Ik had daar genoeg van en wou naar m'n kamer gaan. Dus ik ging de overloop op, stond voor de trap. Hij ging naar beneden (het is trap - overloop - trap) en we maakten nog wat ruzie en ik noemde hem een "idioot". Een seconde later hing ik tegen de muur van de trap naar boven te stikken..... Hij was gewoon fucking hysterisch, was constant aan het roepen dat hij me zou afmaken etc. Ik natuurlijk ongelooflijk bang en huilen, hij riep dat ik naar m'n kamer moest gaan en ik ging maar in de helft riep hij me (nog steeds even hysterisch) terug en pakte me weer vast en duwde me tegen de muur en riep nog wat.... Dan ging-ie weg ben ik huilend en in paniek naar m'n moeder gegaan die al in bed lag, het enige wat die zei was "tja...".
Ok, ik had hem geen "idioot" moeten noemen, maar dat is niet de manier om het op te lossen.

Nog een andere keer. Weer ruzie tussen ik en m'n vader. Hij ging naar beneden terwijl ik op m'n kamer bleef, waar de ruzie had plaatsgevonden. Hij had m'n deur laten openstaan, ik deed die dicht, maar was kwaad dus deed ze hard dicht. Te hard naar zijn zin. Hij stormde weer naar boven, ramde de deur open, pakte me bij men hals vast waardoor ik op m'n bed viel en hij stond half voorovergebogen wat te genieten van het schouwspel.......

Nog andere keren enzo maar ik zal jullie er niet mee vervelen.
Het punt is, ik zal m'n kinderen nooit slaan. Never. Ik wil hem afmaken, ik vind dat zo'n menschen niet beter verdienen. Het "leukste" eraan is is dat m'n moeder en vader zich gedragen alsof er nix gebeurd is. Ik heb echt jaren gehoopt dat hij m'n moeder zou slaan en schoppen zodat ik hem een mes in z'n rug kon planten; ik had namelijk in de krant gelezen dat dat gebeurd was in een gezin en die jongen werd niet vervolgd.... Ik ben namelijk niet van plan om voor die zak z'n leven in de gevangenis te belanden, maar ik wil nog steeds wel wraak...

Slaan lost niets op. Ik ben blij als ik zie dat sommige menschen het toch beseffen, en 'k hoop dat er binnen enkele jaren veel kinderen met die filosofie worden opgevoed.


'k besef net dat 'k dit allemaal voor de eerste keer vertel... en dan nog wel op het net hehe

[Dit bericht is gewijzigd door Child Of Decadence op 02-06-2002 9:35]

O_O

Ik zit zo dit topic te lezen en wat sommige mensen hier door moeten maken is daadwerkelijk te vreselijk voor woorden. De te bewandelen paden kan ik jullie helaas niet noemen, maar als ik iets aan dit leed zou kunnen doen zou ik het absoluut doen. Ik wens jullie (en alle anderen die in zo'n hel leven) alle sterkte van de wereld.

Wat mij opvalt is de houding van de moeders hierin, ik kan niet bevatten dat zij dit toelaten en hun ogen ervoor sluiten. Het lijkt me vreselijk om wie dan ook zo te zien lijden en dan nog je eigen kind !

Child Of Decadence, ik vind het heel knap van je dat je de stap hebt genomen hierover te vertellen.

Richt je vader zijn woede voornamenlijk op jou, of heeft je broertje het ook te verduren ? Woon je nog steeds thuis ?

Hij richtte het vooral op mij, maar ik ben dan ook niet bepaald zijn ideale zoon... Te nichterig vindt hij alhoewel ik daar totaal geen reden voor zie (ik ben hetero btw)

Mijn broer heeft een keer es een dreiging gekregen maar das al wat ik me er van herinner, m'n vader had der ruzie mee en er was wat over en weer geroep. Verder dan roepen is hij bij mijn broer (jongste) gelukkig nooit gegaan. Wat ik wel opmerkte, ongeveer een jaar of twee geleden, was dat mijn broer m'n vader aansprak met "u". Nu, hier is "u" voor tegen je baas op 't werk en hoogstens tegen een leraar, maar niet tegen je familie... Dus die moet wel onder de indruk geweest zijn....

Mijn andere oudere broer weet ik nix van eigenlijk, maar ik denk dat het steeds bij over en weer geroep is gebleven... 't Is wel een ja-knikker geweest tot-ie ongeveer 18 (nu twee jaar geleden) dus dat verklaart waarschijnlijk wel wat, gelukkig voor hem


Iets wat me nu te binnen schiet met aan vroeger te denken... Ik heb twee broers, een oudere en een jongere, en natuurlijk werd er al es met me gelachen, ik was namelijk gemakkelijk aan het huilen te krijgen En kinderen kunnen wreed zijn...
Ik ging es ongelooflijk kwaad naar m'n vader en klaagde over m'n broers... Het enige wat ik te horen kreeg was dat "het toch geen zeer deed?!", en daarop lachte hij me nog maar es uit. Toen ik zei dat het innerlijk wel pijn deed heb ik hem voor de daaropvolgende week de slappe lach bezorgd .... wat is hij toch een gevoelig persoon.


Oh en ik woon nog steeds thuis, maar ik denk dat hij nu door heeft dat ik in staat ben terug te vechten... Dat denkt hij, ik ben tegen geweld en weet dus echt niet of ik het zou doen......

Iets wat dit jaar nog wel gebeurd is het volgende:
we hadden weer maar es ruzie en m'n deur stond open dus ik was like "fuck it" en ik ga m'n deur van m'n kamer dicht doen (hij stond buiten) en hij werd heel kwaad en riep "durf die deur niet dicht te doen!!" en ik deed ze dan toch maar dicht met het idee van "blah whatever". Een seconde later smeet hij ze weer open, hij bleef wel buiten staan maar keek wel met "die" blik.....

Hij heeft ook zoiets van letterlijk het laatste woord te willen hebben, bv als hij een meningsverschil heeft met m'n moeder zal ie snel nog z'n mening zeggen en de deur dichtdoen (heb ik letterlijk zien gebeuren). Als je godverdomme ni eens deftig met je vrouw kan discussieren, wat voor een debiel ben je dan ni??

[Dit bericht is gewijzigd door Child Of Decadence op 02-06-2002 15:55]

Dit is inderdaad te ziek voor woorden C.O.D.
Ik snap alleen echt niet dat je nog thuis woont. Is het niet beter om op jezelf te gaan wonen, of bij vrienden in huis ofzo? Ik weet zeker (ofja, ik hoop het) dat je wel geaccepteerd wordt in dit geval. Bij mij zou je in ieder geval welkom zijn geweest.
Wat ik je ook kan accepteren is om er met iemand die je vertrouwt er over te praten, irl bedoel ik dan. Uit ervaring weet ik dat dit echt helpt.
Er zijn trouwens volgens mij ook cursussen waarbij je vader (en evt moeder) kan leren hoe hij zich beter kan gedragen. Of misschien is het een idee (als-ie al wil luisteren) om hem eens te vragen hoe het zou zijn als hij in jouw situatie zou zitten. Heel veel sterkte er mee iig!

Ik ben het van plan... Ik ben bijna 18 (september) en ik weet niet hoe lang nog maar ik ben in ieder geval aan het sparen... Bij vrienden is misschien een optie, maar die wonen allemaal nog zelf thuis en ik wil die hun familie niet tot last zijn.

Er mee praten... Wilt hij ni, hij zou het gewoon negeren denk ik; en een soort van therapie helemaal niet. Volgens mijn ouders is/was er immers niks mis

als je je gewoon gedraagt bij je vrienden en werk zoekt zodat je zelf kunt betalen voor je eten een huur ed, lijkt het me toch geen probleem. Maar goed daar kan iedereen anders tegenaan kijken.

Mijn vader en ik komen ook niet zo heel erg goed overeen, en in het verleden zijn bepaalde dingen wel eens op een niet al te aangename manier opgelost (voor mij dan toch: zat bv. eens naast hem in de auto en ik zei dat ik graag bij de operatie van onze hond wou zijn, mijn toon stond hem blijkbaar niet aan want hij heeft me toen een blauw ook geslagen --al rijdende, bravo ), maar om nu te spreken van systematische "mishandeling"? Nee, toch maar niet. Ik hou het erop dat hij een hypocriete zak is (we zijn allebei koppig en kunnen ook allebei opvliegend zijn, dus dat komt maar al te vaak niet slim) en dat hij zich als ouder te vaak op een laffe manier in een machtspositie probeert te manoevreren.

Ik probeer nu gewoon zo min mogelijk op zijn "statements" (ik word soms zot van de racistische achterlijke opmerkingen die hij maakt) in te gaan en de dingen die hij doet gewoon te negeren, en dat lukt me meestal wel (zeker nu ik in de week op kot zit)

Mentaal gezien ben ik niet al te stabiel, en ik denk dat sommige van zijn opmerkingen en daden daar wel iets mee te maken gehad hebben, maar ik denk dat het ook niet geheel eerlijk zou zijn van mijn kant om hem alles te verwijten, hoewel ik dat in een boze bui natuurlijk wel eens doe. Ik heb ook recht op een beetje hypocrisie he

quote:

---

Op 2 juni 2002 16:42 schreef Child Of Decadence het volgende:
Ik ben het van plan... Ik ben bijna 18 (september) en ik weet niet hoe lang nog maar ik ben in ieder geval aan het sparen... Bij vrienden is misschien een optie, maar die wonen allemaal nog zelf thuis en ik wil die hun familie niet tot last zijn.

---

Hmm.. Er zit waarschijnlijk niets anders op dan zo snel mogelijk uit huis te gaan.. Ouders zijn namelijk niet snel om te buigen.. Gelukkig word je 18.. Waarom kom je eigenlijk niet gezellig bij mij wonen in Leuven? Hier zijn leuke gemeenschapshuizen, waar je een kamer aan een vrij lage prijs kan huren..

Inderdaad, als je niet al te kieskeurig bent kan je wel iets vinden voor een ?100 per maand (zag er zelfs niet zo slecht uit )

Damn, wat goedkoop zeg... Zal maar niet zeggen wa'k betaal voor mijn *** flatje. (3 sterren flat of kutflat, je mag het lezen zoals je zelf wilt.)

Mislyd... maar al te graag

quote:

---

Ik hou het erop dat hij een hypocriete zak is (we zijn allebei koppig en kunnen ook allebei opvliegend zijn, dus dat komt maar al te vaak niet slim) en dat hij zich als ouder te vaak op een laffe manier in een machtspositie probeert te manoevreren.

---

Heh raar ik gebruikte soms ook "hypocriete zak" als ik over hem sprak.
Jammergenoeg komt dit soort gedrag (van ouders dan) nog steeds vrij veel voor, zeker bij de iets conservatief ingestelden... "Zoals ik ben opgevoed is het goed" is vaak een statement die wilt goedpraten dat je je kinderen slaat of "geen gevoelens toont", fuck, een zoon heeft ook liefde nodig van z'n vader hoor, zonder daarbij homoseksualiteit of incest te gaan betrekken, dat is nu eenmaal een ouder-kind relatie

Zoals ik al zei hoop ik dat toekomstige ouders meer verstand hebben dan sommige ouders nu... En als k hier es naar de posts kijk zie k het wel zitten



-edit-
Fuck, € 100 is wel heel goedkoop... Dan blijft er nog wat over voor

[Dit bericht is gewijzigd door Child Of Decadence op 02-06-2002 20:52]

Is wel gewoon een kamer met gemeenschappelijke douche, keuken en toilet... Wij betalen ook meer dan genoeg voor ons appartementje, maar der is voor elk wat wils neem ik aan

Als je naar déze posts kijkt wel ja, er zijn genoeg idioten in de wereld hoor

quote:

---

Op 2 juni 2002 20:52 schreef |MoRGaN| het volgende:
Is wel gewoon een kamer met gemeenschappelijke douche, keuken en toilet... Wij betalen ook meer dan genoeg voor ons appartementje, maar der is voor elk wat wils neem ik aan

---

Alle begin is klein

quote:

---

Als je naar déze posts kijkt wel ja, er zijn genoeg idioten in de wereld hoor

---

Yep, maar hoop doet leven zou ik zeggen... En als je echt zo'n retard wil zijn die z'n kind slaat, dan moet je er maar aan denken wat dat kind van/over jou zal denken als hij/zij zelf volwassen is....

[Dit bericht is gewijzigd door Child Of Decadence op 02-06-2002 20:55]

quote:

---

Op 2 juni 2002 20:54 schreef Child Of Decadence het volgende:
Alle begin is klein

---

Mooie ingesteldheid. En als je goed zoekt vind je normaal gezien wel iets deftigs hoor... Maar je mag niet te snel opgeven.

quote:

---

Op 2 juni 2002 20:54 schreef Child Of Decadence het volgende:
Yep, maar hoop doet leven zou ik zeggen... En als je echt zo'n retard wil zijn die z'n kind slaat, dan moet je er maar aan denken wat dat kind van/over jou zal denken als hij/zij zelf volwassen is....

---

Alsof hem/haar dat iets zal schelen..

Slaan is vaak onmacht, dus ik denk dat het die ouders wel kan schelen. Het zal ook een deel frustratie zijn van mensen, hun nageslacht te zien opgroeien met mogelijkheden en kansen die ze zelf nooit hebben gehad. Door ze klein te houden verklein je de mogelijkheden voor je kinderen, zodat je later kan zeggen "zie je wel dat je nix kan" (En onbewust: je bent NIET beter dan ik.)