Niet als dusdanig als een circle berucht maar deze bands worden meestal wel in één adem genoemd.
De ene al wat rechtser (of toch zo profilerend) dan de andere.

Kristallnacht. Nough said.

Seigneur Voland. Wenig echt materiaal uit en het is allemaal redelijk slecht geproduced, al haalt het nog net wel die grens. Ik kan daar wel nog smakelijk naar luisteren. Zieke vocals ook.

Chemin De Haine. Ik ken alleen de split met Seigneur Voland.

Bekhira. Dacht dat er ook steeds een link mee was, alhoewel ik nu zie dat Bekhira van Parijs is en Xaphan van Toulon?
De demo cd van Bekhira is werkelijk putsch-materieel. L'elu du mal de kroon op het werk. Top 50-materieel.

Osculum Infame. Voor mij iets teveel synths maar hun werkje is zeer gegeerd in collector's-kringen.

Dan is er ook nog Warspirit, death metal met bepaalde leden. Doenbaar.

Machtig spul. Zwaar fan!
Hoewel ik toch behoorlijk zionistisch ingesteld ben, kan ik hier echt van genieten. Oude joodse vriend van mij begreep dat niet.

quote:

---

Op 27 maart 2015 17:39 schreef Kvelgeest het volgende:
Machtig spul. Zwaar fan!
Hoewel ik toch behoorlijk zionistisch ingesteld ben, kan ik hier echt van genieten. Oude joodse vriend van mij begreep dat niet.

---

Voor mij ook het beste wat ik ooit in Frankrijk gezien heb.

Ik heb die mini van Seigneur Voland en die Gathered under the banner... split. Er zitten wel leuke nummers tussen, maar soms rommelt toch ook een beetje langs alle kanten, typisch voor veel NSBM. Eerder sfeer dan technisch vernuft, iets wat soms heel goed werkt (zie Fullmoon in de andere circle topic), maar soms ook helemaal niet.

"L'élu du mal", "The Black Theology", "Seigneur voland", "The Gate of Nanna" door Blessed in Sin, allemaal moeilijk gaaf!

"Eritis Sicut Dii" van Blessed in Sin uit 2013 is trouwens echt een heel degelijk album!

Beste uit Frankrijk weet ik zo net niet: "Si Monumentum Requires, Circumspice".

quote:

---

Op 27 maart 2015 17:46 schreef Kvelgeest het volgende:
Beste uit Frankrijk weet ik zo net niet: "Si Monumentum Requires, Circumspice".

---

Op vlak van rauwe black vind ik de eerste platen van Deathspell Omega ook heel erg goed.

quote:

---

Op 27 maart 2015 17:56 schreef mikkasscar het volgende:
Op vlak van rauwe black vind ik de eerste platen van Deathspell Omega ook heel erg goed.

---

Mij kan DSO pas vanaf SMRC boeien. Ik vind hun post-werk sterker dan hun Darkthrone-worship.
"Manifestations 2002" is opgenomen voor SMRC. Bevat erg sterk werk.

quote:

---

Op 27 maart 2015 18:09 schreef Kvelgeest het volgende:
Darkthrone-worship.

---

Dat is het inderdaad, maar wel van de allerbovenste plank vind ik. Hypnotiserend...

Blessed in Sin inderdaad.
Het heeft een soort COF-sfeer toen COF nog goed was.
Best aardig voor synths.

Deathspell Omega luistert wel goed weg maar nummers van +10 minuten, ik ga daar zelden voor zitten.

quote:

---

Op 27 maart 2015 18:09 schreef Kvelgeest het volgende:

"Manifestations 2002" is opgenomen voor SMRC. Bevat erg sterk werk.

---

Die gaat nog inderdaad, de rest is te saai.

Osculum Infame blijft super. Dor-Nu-Fauglith en The Black Theology

Met blijft bedoel ik overigens dat die platen super blijven. Het nieuwere werk is erg matig.

Seigneur Voland is uitstekend, met name de mini inderdaad. Ze hebben overigens twee splits met Chemin de Haine, niet één.

Desolation Triumphalis is ook nog een band uit deze kringen die het vernoemen waard is. Wat meer synth-gedreven atmosferische black. Helaas na de full-length, welke overigens één nummer van de hand van Shatraug (Horna, Sargeist, etc.) bevat, alweer gekapt.

Hunferd, met wie Xaphan regelmatig samenwerkt(e), heeft een project genaamd Ordo Templi Aeternae Lucis. Voor de echte stofzuigerliefhebbers. Ik ben het best bekend met de split met Hayras; fijn spul.

Tot slot vind ik de demo's van Finis Gloria Dei ook goed te pruimen, maar dat is een in een schuur geïmproviseerd rauwheidsfestijn, dus dat zullen de meesten hier niet echt als een weldadige aanrader beschouwen.

[Dit bericht is gewijzigd door Haeresiarch Sr. op 27-03-2015 20:33]

Jammer dat Chemin de Haine nooit met echt substantieel werk is gekomen. Drie splits ofzo die een beetje al iedeetjeskunst klonken; maar wel een fijn en typerende geluid en sfeer bevatten.

"Forever Bound to Nothingness" van Desolation Triumphalis is indd wel een echt sterk werkje. Draai'm heen afentoe, en dan valt het mij altijd op dat het echt zeer degelijke muziek is.
Finis Gloria Dei en Ordo Templi Aeternae Lucis vond ik echt rotzooi.

Is er eigenlijk iemand mee met die typische Franse Aardschok-bands?

Svart Crovn, Glorior Belli, Merrimack, Otargos...

Ik vind het overwegend brol maar ben altijd wel leergierig.

Glorior Belli volg ik al sinds hun begindagen. Demotape, eerste persing debuut, vergis je niet, hein.
Dat spul zou echter als overbodig bestempeld kunnen worden. Vanaf "Manifesting the Raging Beast" gaat het ergens over. Goede productie, veel strakker spel, duistere sfeer. Gewoon een dijk van een schijf, in de stijl zoals ze sindsdien vaker uitkomen. Relatief heldere productie, maar wel duister geluid. Religieus sfeertje. Funeral Mist, Watain, je kent het wel.
Een album later, "Meet Us at the Southern Sign", krijgen ze opeens een eigen smoelwerk. Subtiel southern sfeertje. Black metal met stoner/sludge invloeden, wellicht zelfs heeeel licht wat blues rock ergens. Als ik Glorior Belli draai, dan ga ik voor zulk werk. De meest recente drie albums. Maarja, ik ben dan ook een Roadburn hipster.

Hhmmzz.. spul staat blijkbaar niet op Youtube.

Merrimack, altijd goed overbodig gevonden. Wel ooit "Of Entropy and Life Denial" gekocht wegens het prachtige artwork. Wilden toen overduidelijk ook meeliften op de orthodoxe hype waarbij het album meer was dan slechts de muziek, en art en teksten esthetisch zwaarder wegen. Echter, nog steeds overbodige muziek.
Die andere formaties ken ik niet.

Maar laten we Peste Noire niet vergeten!
Qua geluid en thematiek pasten ze in hun demoperiode en tot de tweede/derde full-length prima bij de Xaphan-boyz. Nu meer de Lugubrum van Frankrijk. Beide benaderingen spreken mij aan.

[Dit bericht is gewijzigd door Kvelgeest op 28-03-2015 10:12]

quote:

---

Op 28 maart 2015 9:12 schreef Kvelgeest het volgende:
Glorior Belli volg ik al sinds hun begindagen. Demotape, eerste persing debuut, vergis je niet, hein.
Dat spul zou echter als overbodig bestempeld kunnen worden. Vanaf "Manifesting the Raging Beast" gaat het ergens over. Goede productie, veel strakker spel, duistere sfeer. Gewoon een dijk van een schijf, in de stijl zoals ze sindsdien vaker uitkomen. Relatief heldere productie, maar wel duister geluid. Religieus sfeertje. Funeral Mist, Watain, je kent het wel.
Een album later, "Meet Us at the Southern Sign", krijgen ze opeens een eigen smoelwerk. Subtiel southern sfeertje. Black metal met stoner/sludge invloeden, wellicht zelfs heeeel licht wat blues rock ergens. Als ik Glorior Belli draai, dan ga ik voor zulk werk. De meest recente drie albums. Maarja, ik ben dan ook een Roadburn hipster.

Hhmmzz.. spul staat blijkbaar niet op Youtube.

Merrimack, altijd goed overbodig gevonden. Wel ooit "Of Entropy and Life Denial" gekocht wegens het prachtige artwork. Wilden toen overduidelijk ook meeliften op de orthodoxe hype waarbij het album meer was dan slechts de muziek, en art en teksten esthetisch zwaarder wegen. Echter, nog steeds overbodige muziek.
Die andere formaties ken ik niet.

Maar laten we Peste Noire niet vergeten!
Qua geluid en thematiek pasten ze in hun demoperiode en tot de tweede/derde full-length prima bij de Xaphan-boyz. Nu meer de Lugubrum van Frankrijk. Beide benaderingen spreken mij aan.

---

Glorior Belli is serieus de moeite ja, die bluesy sfeer gecombineerd met black werkt wonderwel. Hun laatste wel nog niet uitgeprobeerd, het schijnt iets te veel in de bluesy richting te zijn uitgegaan.

Merrimack is niets bijzonders, zag ze eens live, was strak, maar deed me weinig.

Peste Noire ben ik nog nooit into geraakt. Ik 'begrijp' het niet echt, die Franse dronkemansliederen...

Beginnen met La Sanie des Siècles - Panégyrique De La Dégénerescence. Andere stijl dan het latere werk, nu is vrijwel alles van ze na dit album goed, maar die is een van de sterkste.

Seigneur Voland is erg tof, tussen bovenstaande namen ook een van de beste wat mij betreft. Blessed in Sin en Osculum Infame komen hier ook nog weleens voorbij, maar dat lo-fi en die 'verzuchtende' vocalen van Seigneur Voland doen het hem wel. Fijn drumwerk ook, verrassend strak.

Peste Noire steekt hier echter toch wel ver boven uit, welke stijl ze er dan ook op nahouden op hun albums.

Deathspell Omega is met name op Si Monumentum Requires, Circumspice sterk. In veel van hun werk niet altijd zin, die lange 'singles', verzamelaars, beste zit vaak. Die split met Stabat Mater niet te vergeten, die is toch wel erg goed.

En wat te denken van Antaeus.

quote:

---

Op 28 maart 2015 13:10 schreef Nimbus het volgende:
Beginnen met La Sanie des Siècles - Panégyrique De La Dégénerescence. Andere stijl dan het latere werk, nu is vrijwel alles van ze na dit album goed, maar die is een van de sterkste.

---

Die staat in de kast, zal hem nog eens een kans geven binnenkort...

quote:

---

Op 28 maart 2015 14:57 schreef mikkasscar het volgende:
Die staat in de kast, zal hem nog eens een kans geven binnenkort...

---

Zou me verbazen als je daar niks mee kan. Dijk van 'n schijf. Ik ben overigens over al het werk van PN wel enthousiast.

Glorior Belli heeft inderdaad het nodige sterke spul uitgebracht; Manifesting the Raging Beast ken ik het best. Dat nummer "Said Lucifer in Twilight" bevat kippenvelmateriaal.

Om het weer iets dichter richting Xaphan en consorten te zoeken: meningen hier over Osculum Infame? Jaren en jaren geleden kon ik me met Dor-Nu-Fauglith wel vermaken, maar toen ik het recent 'herontdekte' was de uitwerking maar matig.

[Dit bericht is gewijzigd door Haeresiarch Sr. op 28-03-2015 15:48]

quote:

---

Op 28 maart 2015 15:48 schreef Haeresiarch Sr. het volgende:
Zou me verbazen als je daar niks mee kan. Dijk van 'n schijf. Ik ben overigens over al het werk van PN wel enthousiast.

Glorior Belli heeft inderdaad het nodige sterke spul uitgebracht; Manifesting the Raging Beast ken ik het best. Dat nummer "Said Lucifer in Twilight" bevat kippenvelmateriaal.

Om het weer iets dichter richting Xaphan en consorten te zoeken: meningen hier over Osculum Infame? Jaren en jaren geleden kon ik me met Dor-Nu-Fauglith wel vermaken, maar toen ik het recent 'herontdekte' was de uitwerking maar matig.

---

Hoe dat album begint, da's precies een melodie voor een trouwfeest.

Nooit bevallen.

Dat laatste heb ik zowat met veel van die 2nd rate bands van die 2nd wave.

Covenant, Isvind, Kvist, Hades,...

Als ik dat nu terug hoor, vind ik dat allemaal niet zo speciaal meer.