Zijn er hier liefhebbers van deze eenmansband uit de VS? Sterke combinatie van atmosferische black metal, Amerikaanse folk/bluegrass en recenter ook postrock.

De eerste platen (Panopticon, Collapse, Social Disservice) zijn een slag rauwer dan later werk. Vanaf ‘Kentucky’ wordt het een stuk diverser, met meer ruimte voor folk. De daaropvolgende platen (Roads to the North en Autumn Eternal) zijn naar mijn mening de sterkste, maar hij heeft eigenlijk geen zwakke albums uitgebracht. De splits met Skagos, Falls of Rauros en Waldgeflüster zijn ook het opzoeken waard.



https://thetruepanopticon.bandcamp.com/

Welk(e) album(s) raad jij aan met oog/oor op de Americana?

Doet qua gitaarwerk soms best wel denken aan Isis' gelijknamige album. Toeval?

quote:

---

Op 14 juli 2016 16:14 schreef Kvelgeest het volgende:
Welk(e) album(s) raad jij aan met oog/oor op de Americana?

---

De laatste twee. Roads to the North doet een tikje rommelig aan omdat er zo veel gebeurt op die plaat, maar bevat denk ik de betere nummers. Autumn Eternal is wat meer een geheel.

[Dit bericht is gewijzigd door zodiac lung op 14-07-2016 16:21]

quote:

---

Op 14 juli 2016 16:18 schreef faalhaas het volgende:
Doet qua gitaarwerk soms best wel denken aan Isis' gelijknamige album. Toeval?

---

Durf ik niks over te zeggen, jaren geleden dat ik dat album voor het laatst heb geluisterd. Maar er is links en rechts wel wat postmetal in Panopticon te ontdekken, dat wel.

Er is trouwens een liveband gevormd, er komen voor het eerst wat Panopticonshows aan. Hopen dat dat niet onder de Roadburnradar blijft.

Stukje beluisterd. Mij een tikje te Amon Amarth. De bluegrass was tof, maar was in een intermezzo's en geen onderdeel van de metalnummers, helaas.

quote:

---

Op 14 juli 2016 17:48 schreef zodiac lung het volgende:
Er is trouwens een liveband gevormd, er komen voor het eerst wat Panopticonshows aan. Hopen dat dat niet onder de Roadburnradar blijft.

---

Er komt begin april een dubbelalbum uit, The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness. Eerste deel wordt metal, tweede deel volledig americana/folk/country. Heel siked voor, hopelijk wordt deel twee een album waarop hij het niveau van deze track (van Autumn Eternal) haalt:

quote:

---

Op 15 februari 2018 10:50 schreef zodiac lung het volgende:

---

Deze track, elke keer weer kippenvel.

Ben benieuwd. Alhoewel ik wel moet toegeven dat ik de laatste 2 fulls minder vond omwille van die melodeath/black invloeden. Ik vind Collapse en Kentucky zijn beste albums.

Edit: is het trouwens de moeite om die revisions of the past te kopen? Verschillen die albums veel qua mix met de originele versie?

[Dit bericht is gewijzigd door williamblake op 16-02-2018 10:21]

quote:

---

Op 16 februari 2018 10:13 schreef williamblake het volgende:
Edit: is het trouwens de moeite om die revisions of the past te kopen? Verschillen die albums veel qua mix met de originele versie?

---

Ja, die zijn er allbei een stuk op vooruit gegaan. Oorspronkelijke versies luister ik niet meer.

Op plek 92 in de Bandcamp-top 100 van dit jaar:

https://nordvis.bandcamp.com/album/the-scars-of-man-on-the-once-nameless-wilderness-pt-i-2

Mooi hoor.

Zal wel hoger in de ZM Jaarlijst van 2018 opduiken, gok ik!

Nieuwe EP hier.

Wat mij betreft mag deze man de black metal achterwege laten. Wat is hij steengoed in het Americana/folk genre. Zit nu de Panopticon/Aerial Ruin split te luisteren. Pareltje weer hoor.

De laatste weken echt helemaal verknocht geraakt aan deze man en z'n projectje. De tering wat is dit een steengoed bandje. Vooral de plaat Scars II - The Basics weer helemaal herontdekt. Daarop speelt hij stripped down versies van z'n folk/americana plaat The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness II.

Vooral deze versie krijgt mij helemaal stil, schitterend. Echt een aanrader.



Oh ja en er komt een live plaat aan. Wat een mokervet geluid zeg!

quote:

---

Op 4 maart 2020 20:38 schreef ColdheartMinor het volgende:
De laatste weken echt helemaal verknocht geraakt aan deze man en z'n projectje. De tering wat is dit een steengoed bandje. Vooral de plaat Scars II - The Basics weer helemaal herontdekt. Daarop speelt hij stripped down versies van z'n folk/americana plaat The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness II.

Vooral deze versie krijgt mij helemaal stil, schitterend. Echt een aanrader.

---

Heel mooi ja, was deze band door de stortvloed aan releases wat uit het oog verloren, maar dit album wordt een blijvertje!

De terugkerende omschrijving 'folk/americana' in combinatie met de lovende woorden hierboven schepten hooggespannen verwachtingen, maar dat heeft de plaat voor mij in de eerste luisterbeurt nog niet waar weten te maken. Wellicht moet het groeien.

Het was daarnaast mijn eerste aanvaring met Panopticon überhaupt. Misschien niet het beste beginpunt?

Nieuwe plaat voor de geïnteresseerden. Ik ben tot nu toe niet ontevreden.

Ik toch wel een beetje, geloof ik. De track met Erik Moggridge op vocalen is fenomenaal en verder zijn de 'americana'-stukken goed als altijd. Maar waar het gaspedaal wordt ingetrapt, pakt het me echter (nog) niet. Integendeel, ik merk dat ik dan zit te wachten tot ze voorbij zijn en er weer een mooie interlude komt. Dan is het een te lange zit.

Ik ken de band nog niet zo goed, maar deze laatste worp vind ik toch zwaar de moeite. Die verweving met "Americana" of hoe je het wil noemen, maakt het toch extra aangenaam luistervoer.