WOENSDAG
Hardrock hideout geskipt, toen ik ontdekte dat er een gratis death/doom show was in de little devil:
+ Spina Bifida (eindelijk eens live gezien!)

DONDERDAG
+++ Esben & the witch (was gewoon af, zeker in vergelijking met hun vorige show in Brussel waar 20 man was)
++ Ashborer (vooral de nieuwe nummers klonken vet), Vanum (vette show)
+ Batushka (gitaarsound viel wat tegen, anders hadden ze wel hoger gescoord), Deafheaven (die + staat er vooral omwille van de Mogwai cover)
+/- Crippled black phoenix (al beter gezien)

Forn helaas niet binnen geraakt en WITTR niet lang genoeg gezien om een oordeel te vellen.

VRIJDAG
++ Auðn (wat een energie), Chelsea Wolfe (setlist viel me wat tegen in de 2de helft en dat kost ze een plusje), Integrity (pure nostalgie), Zhrine (beuken!)
+ Nadra (vond ze vorig jaar beter in de Extase)
+/- Schammasch (een normale set was beter geweest, veel te langdradig), Zeal & ardor (ik snap de hele hype niet echt)

ZATERDAG
+++ My dying bride (sowieso altijd goed, maar door de setlist en visuals nog beter), Mysticum (wow!)
++ Memoriam (ondanks dat het wat traag op gang kwam), Youth code (jumpen!)
+ Woe (degelijk)
+/- Razors in the night (leuk om even te zien, maar het was niet meer dan een veredeld coverbandje)

Disfear & Wear your wounds gemist wegens geen goesting om staan aan te schuiven bij het patronaat.

ZONDAG
+++ Inter arma (knaller!)
+ Sumac (Antwerpen vorig jaar was echt een topshow, nu was het ok. Vermoedelijk omdat Cook er nu niet bij was), Ulver (ik had er meer van verwacht)
+/- Come to grief (iets te veel van hetzelfde), Emma Ruth Rundle (ik vind Marriages en Red sparowes goeie bands, maar haar solowerk is niet zo aan mij besteedt. Te nervy & melodramatisch zangwerk).
- Les Discrets (zelden zo'n slechte show gezien van een band ik goed vind. Zijn die altijd zo slecht live? Valse zang, zero uitstraling en wat een saaie drummer...)

[Dit bericht is gewijzigd door williamblake op 24-04-2017 15:18]

quote:

---

Op 24 april 2017 15:17 schreef williamblake het volgende:
- Les Discrets (zelden zo'n slechte show gezien van een band ik goed vind. Zijn die altijd zo slecht live? Valse zang, zero uitstraling en wat een saaie drummer...)

---

Vorige keer op Roadburn was echt een goede show. Dit was echt heel matig...

Do: Unearthly Trance, Deafheaven
Vr: Zhrine, Emptiness, Chelsea Wolfe, Zu
Za: Aluk Todolo
Zo: Sumac, Ulver!

Tegenvallers waren er best veel eigenlijk, vooral zaterdag (m.n. Oranssi Pazuzu, was vorig jaar veel gedrevener) maar die ga ik maar snel vergeten. Toch maar vaker de kleine zaaltjes in.

Unearthly Trance, Ulver & Zu toch wel de meest memorabele sets, Ulver wint, die ga ik me nog lang herinneren.

De bevindingen van de zondag:

Temple of BBV: een intens begin. Dubbele drums, veel dreunende repeterende ritmes en psychedelica. Gaaf! Erg benieuwd naar de plaat in juni!
Author & Punisher: gaaf om de man echt met de machine aan het werk te hebben gezien. Visuals waren ook top. Toch had ik na een half uur er wel genoeg van.
Sumac: ging binnen enkele minuten van experimenteel en ongrijpbaar naar absolute sludgy bulldozermodus en weer terug. Nick Yacyshyn is een eindbaas op de drums. Gruwelijk vette show!
Gong: fantastische jazzy progrockset. Kavus Torabi is een frontman met een aangename gekte en een waardige opvolger van Daevid Allen. Het absolute hoogtepunt was de uitvoering van Master Builder van You.
Ulver: Gedeeltelijk gezien. De lichtshow en visuals waren de beste die ik heb gezien: wat een spektakel! Het viel op dat de tracks een stuk meer uitgebouwd waren: soms vond ik dat heel goed gedaan, soms iets minder. Garm was ook beter bij stem dan het vorige optreden in 013.
Emma Ruth Rundle: Gruwelijk mooie soloset in de Green Room. Ze speelde het Marked for Death-album zowat helemaal en sloot af met het allermooiste nummer daarvan: Real Big Sky. Haar stem is flexibel en zeer gevoelig, ook zag je duidelijk dat ze wist hoe je dynamiek creëert met alleen een gitaar en zang: ze verkende het podium echt.
Come to Grief: Riffs, riffs, riffs en nog eens riffs en slopende grooves, lekker om mee af sluiten.


[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 24-04-2017 16:10]

Was weer een erg tof jaar. De vermoeidheid van vandaag is daar een vervelende bevestiging van.

Gister weinig gezien. Veel bezig geweest met de eigen show die prima verliep. Wel een stukje Ulver kunnen zien, wat echt gaaf was.

Zaterdag mijn eerste keer een dagje Roadburn gedaan.

Om 2 uur gestart met Woe. Gelijk een undergroundsfeer te pakken in Extase, ik werd gelijk teruggegooid naar het oude Frontline-gevoel. Woe speelde het soort black metal dat ik graag hoor. Helder, voldoende melodie, maar toch dreigend en urgent genoeg. Vet.

Daarna naar de Green Room voor Cobalt. Geweldige muziek, maar die zanger stoorde me wel. Zeer puberale podiumpresentatie, terwijl ik de muziek zo volwassen en doordacht vond klinken. Kleine smet op een verder zeer goed optreden. Die gitarist is machtig goed, je had niet door dat hij alleen was.

Nadien Oranssi Pazuzu geprobeerd. 15 a 20 minuten volgehouden, maar ik kon er echt helemaal niks mee. Te vaag voor mij. Gnod for the sake of proberen geprobeerd, maar dit ging voor mij echt nergens over. Zoals Ernst treffend aangaf: daar heb je drugs voor nodig.

Vervolgens naar het Patronaat voor Youth Code, de omschrijving beviel mij wel. Wat was dát vet zeg! Lekker agressieve, maar toch speelse EBM met een toffe vocaliste. Dansen.

Warning even gekeken na wat gegeten te hebben, maar daar werd ik niet echt warm van. Wear your wounds begon veelbelovend met een soort Paradise Lost achtige muziek, maar verviel voor mij al snel in pretentieus geneuzel dat nergens heen ging. Het slechte geluid hielp ook echt niet.

Bij Ahab was er echt geen doorkomen aan. Eens ik me toch naar binnen gewurmd had weer weggegaan. Dit soort muziek kan ik niet van genieten als je zo opeen gepakt staat. Jammer. Memoriam was degelijk, maar wel héél standaard.

My Dying Bride speelde een briljante set, die ik jammer genoeg niet helemaal uitgekeken heb. Achteraf jammer, maar wilde zeker op tijd zijn voor Disfear. Intussen was de fut er wat uit bij mij en kon me wegens mijn beenblessure ook niet in het gedrang vlak voor het podium begeven; toch dé manier om zo'n band te beleven. Show duurde voor mij iets te lang.

Even naar Mysticum gekeken, maar daar kon ik echt helemaal niks mee. Stroboscopen, hoog podium en projecties als Satan en 666 terwijl ze gewoon rechtdoor rammen. Nee. Amusant voor vijf minuten at best. Dan maar de eerste helft van Carpenter Brut gecheckt, maar ook daar was de Green Room weer veel te vol. Wel langer volgehouden, want briljante show. Toffe lichtshow bij drumstel en gave visuals geprojecteerd die je helemaal meenemen in hun sfeertje. Wil wel eens een aparte show van die gasten zien!

Al bij al een heel leuke eerste Roadburn-ervaring. Tof om nieuwe dingen te ontdekken, leuk sfeertje. Cul de Sac niet geraakt, maar daar binnen raken zal wel geen sinecure zijn geweest. Liet me vertellen dat het nog kleiner is dan Extase. Geweldig concept, zo'n festival. Ik kom zeker nog es terug.

Welcome to the club! Hier begint de emotionele katerweek. Ik mis alle supertoffe mensen en dan heb ik het nog niet eens over alle geweldige bands die ik heb gezien.

Hoogste hoogtepunt: Casual Nun (door de volledige verrassing, ik kende de band nog niet).

Heeft iemand Turia gezien?

Geweldige Roadburn weer met de gehele zaterdag als absoluut hoogtepunt. Misschien wel de beste Roadburn dag ooit voor mij.

Tiende editie op rij voor me.

Donderdag begon sterk met Crippled Black Phoenix. Het openingsnummer ‘Long live independence’ vat Roadburn goed samen, en ook muzikaal is het een perfecte match met het festival. Verder kwam met name Scared And Alone hard binnen. Voor mij de perfecte opener. Those Poor Bastards daarna was één van de bands waar ik vooraf het meest naar uitzag. Staan al jaren op mijn wensenlijstje, dus uitermate blij ze eindelijk eens te zien. Live kwam het wonderbaarlijk goed uit de verf, serieus goed gedaan. Met name de drummer maakte veel indruk. Gave setlist ook, met hoogtepunten Crooked Man, Pills I Took en Chemical Church. Een half uur Rome was genoeg om een goede indruk te krijgen. Prachtig, maar voor mij werkt dit beter als losse show en niet tijdens een festival als Roadburn. Dan overheerst toch het gevoel dat er elders dingen gebeuren die ik beter zou kunnen gaan zien. In dit geval Wolves In The Throne Room, die een ouderwets goede show gaven. Het zag er ook prachtig uit op de mainstage, met veel rook en goede belichting. Toen de eerste van de vier Gnod shows van het weekend. Hun ‘gnodulation’ set heb ik nooit eerder gezien, dus ik was benieuwd. Kwam lekker binnen, de bassen deden het Patronaat goed resoneren. Toch vind ik de reguliere sets boeiender. Na een half uurtje vertrokken richting Coven, maar dat deed me helaas weinig. Niet zo Jefferson Airplane-ig als de debuutplaat is, en de poppenkast er omheen hoeft van mij ook niet zo. Verrassing van de dag was vervolgens The Devil and the Almighty Blues. Ik wilde eigenlijk naar Deafheaven maar kon me er niet toe zetten. Meer zin in bier, en zo. Afijn, de Extase barstte uit zijn voegen, het was heavy en het was super cool. Precies wat ik nodig had. Scissorfight sloot daar vervolgens goed op aan. Superlomp en supervet. Het plezier dat die gasten op het podium hadden was zeer aanstekelijk, zaal ging helemaal kapot. Ik kort daarop ook. Je kan niet echt té stoned zijn voor Bongzilla, maar het kwam in de buurt. In ieder geval deden ze precies wat ik hoopte. Kei- en keiharde riffs, smerige vocalen, geweldige visuals. De samples die zo oververtegenwoordigd zijn op Gateway werden gewoon weggelaten en dat maakte het alleen maar beter. Ondertussen werd er krankzinnig hard geblowed op en voor het podium, dus 4/20 werd goed afgesloten.

Geen wonder dat vrijdagochtend moeizaam begon. Ernstige kater, beroerde nacht op de camping. Met enige zelfmedicatie mezelf weer op de rails gekregen en richting Atala gelopen. Dat was vals, niet te doen zeg. Gelukkig was er Schammasch. De eerste twee delen van Triangle kwamen supergoed uit de verf en ik was al lang om toen ze bij de derde schijf aankwamen. Ik was vooral benieuwd hoe dat live gebracht zou worden, dus de opluchting was groot toen de sax tevoorschijn werd gehaald. Soms een tikje langdradig, maar al met al een zéér indrukwekkend concert. Ik zag wat op tegen een show van bijna twee uur, maar hij vloog voorbij. Winnaar van de dag. Een grote verrassing was er vervolgens in de vorm van Kuro. Prachtige ambient/drone door een violiste en iemand die ik herken als Gareth Turner, de man die een paar jaar geleden ook al indruk maakte als Salope in hetzelfde zaaltje. Toen feest met Joy in de Extase. Vol gas erop, blij dat ik er bij was. Veel legendarische optredens gebeuren toch in de kleine zaaltjes. ZU deed daarna wat ik van ze ken: alles en iedereen stuk spelen. Iedere keer verbaas ik me er weer over hoe machtig die sax is. Amenra was als vanouds goed, maar ik ken kunstje inmiddels wel. Voorlopig hoef ik ze niet meer te zien. Pijnlijke clash daarna tussen Baroness en Gnod, maar blij dat ik na een kwartiertje naar laatstgenoemde ben gegaan. Hun beste show van het weekend, bleek. Oud en nieuw werk, oude zanger Neil Francis erbij, kon niet beter (al mis ik de chaotische toestanden van vroegere shows wel). Daarna was het wel klaar voor de dag.

Zaterdag moet wel de beste Roadburn dag ooit zijn geweest. Begonnen met speciaalbier op het balkon bij No Spill Blood. Ik kende het niet, aardige verrassing. Zware synths vroeg op de dag, prima. Daarna stukjes van The Bug/Dylan Carlson en Razors in the Night gezien, maar daar kon ik niet veel mee. Oranssi Pazuzu daarentegen kwam supergoed over. Fijn om ze, na die rij van vorig jaar, alsnog te zien. Goed geluid en met name tegen het eind van de set ging het erg hard los. Laatste tien minuten van Gnod/Kuro gezien en dat was –alweer- erg goed. De Kuro-inbreng viel wel wat weg tegen het geweld van Gnod; dan vond ik de soloshows van beiden toch beter. Daarna één van de mooiste optredens die ik in lange tijd heb gezien: Warning. Perfect geluid, fijn publiek. De schilderijen van Costin Chioreanu vulden de set prachtig aan, een aantal van zijn werkten raakten me echt. Casual Nun bevestigde daarna mijn Roadburn-wet dat je bij twijfel altijd beter af bent in kleine zaaltjes. Gasten speelden serieus waanzinnig goed. Als een ouderwetse, jawel, Gnodshow maar dan ultrasnel. Totale waanzin. Daarna terug naar de mainstage voor My Dying Bride. Twaalf jaar geleden dat ik ze voor het laatst zag, tot mijn spijt. Deze set was wel de ultieme, kon niet beter. Daarna een uur gewacht op Carpenter Brut en daar werd geschiedenis geschreven. Als in: karaoke. She’s A Maniac heeft de rest van het weekend in mijn hoofd gezeten. Nu overigens weer.

Zondag begonnen met Temple of BBV. Volle bak op het podium met twee van alles. Ging er wel goed op. Author & Punisher was leuk om gezien en gevoeld te hebben, maar na twintig minuten was ik er wel klaar mee. Jaye Jayle speelde, eh, psychedelische americana, of zo. Hing soms zelfs tegen Wooden Shjips aan, zeer zeer fijn. Stukje Sink gezien, dat was prima maar omdat ik nog wilde eten voor Ulver heb ik het niet af kunnen zien. Ulver was zoals altijd gruwelijk goed, met name de laatste eindeloze krautrockjam was geweldig. En de lasers, natuurlijk. Hypnopazuzu won daarna de dag nog even. Bril-fucking-jant. Ik was helemaal kapot en kon niet anders dan zitten en luisteren. Diep onder de indruk. Daarna blijven zitten voor Pillorian en dat was een beetje jammer. Prima black, maar het voelde niet aan als een echte afsluiter. Laatste nummer redde het op de valreep gelukkig nog wel.

TL;DR: zoals altijd weer het beste weekend van het jaar. Warning, My Dying Bride, Hypnopazuzu, Those Poor Bastards en gewoon ook Carpenter Brut waren de hoogtepunten.

Roadburn

Nadat jullie weg waren bij Sink kwam de waanzin ineens goed op gang met een... jawel... blackmetal track. Een beetje Darkspace achtig. Non-stop blast. Erg vet. De frontman ging als een madman tekeer.

Goeie samenvatting dude. Voor mij was, door het verrassingsaspect Casual Nun het absolute hoogtepunt. Ik was moe. Ik had geen zin meer in harde, duistere shit en ging de extase binnen vol hoop op een 'casual' psychedelic retrorock set. (de band had ik nog niet beluisterd). Wat Zodiac zegt. Knoepertharde Gnod-achtige praktijken met twee drummers. Ik had helemaal geen zin in dat soort muziek op dat moment. En als je jezelf dan ineens betrapt op zwiepende bewegingen waarmee je je reeds kapotte nek op z'n donder geeft... weet je dat je goed zit. Poeh!

quote:

---

Op 25 april 2017 20:50 schreef zodiac lung het volgende:
Daarna een uur gewacht op Carpenter Brut en daar werd geschiedenis geschreven. Als in: karaoke. She’s A Maniac heeft de rest van het weekend in mijn hoofd gezeten. Nu overigens weer.

---

Perfecte afsluiter van die dag.
Heerlijk.

Helaas alleen maar de zaterdag en zondag kunnen gaan ivm financiën. Maar was weer geweldig.

Laster trapte de zaterdag heerlijk af voor me. Daarna klein stukje No Spill Blood meegepikt, maar dat was totaal mijn ding niet. Cobalt was muzikaal geweldig, maar godsamme kunne ze die zanger niet zeggen minder aanstellerig te doen op het podium (ja, he t is die gast van Lord Mantis, maar tering zeg, hij verpestte het optreden best wel voor mij). Stukje Oranssi Pazuz wat lekker was maar bij lange na niet zo goed als dat ik ze oa in 2014 in dB's zag. Toen Warning... Holy fucking shit, wat was dat geweldig. Absoluut hoogtepunt. Ooit al in 2008 gezien maar toen als driemansformatie. Die extra gitaar die ze nu hebben werkte super. Ook de backdrops waren super. Memoriam was best wel ruk eigenlijk. Op EMM beviel de band me stukken beter.
Ahab geprobeerd binnen te komen maar dat was helaas onbegonnnen werk. Zonde want ik vind Call Of The Wretched Seas nog steeds hun beste plaat.
My Dying Bride met Turn Loose The Swans was super en kwam dichtbij de impact die Warning maakte.
Als laatste nog groot gedeelte Serpent Venom meegepakt en dat was heerlijk.

Zaterdag was van de keren dat ik Roadburn heb aangedaan (sinds 2008 9 maal en daarvoor nog een paar keer) bij verre de beste dag EVER!!!!

De zondag, tsja zou een rare dag worden aangezien ik die dag ook jarig was (ook tijdens RB 2009 was ik jarig hahaha). Faal opende de dag voor me met een heerlijke set die geweldig ontvangen werd met drie nieuwe nummers erin. Pallbearer gemist maar ik hoorde dat de zang weer megakut was, Turia ook gemist. Stukje The Doomsday Kingdom meegekregen ook al herinner ik me er niets meer van, net zoals Stone In Egypt trouwens. Come To Grief schijn ik ook nog even gesignaleerd te zijn net zoals bij Pillorian.
Ja, gezellig en leuk hoor je verjaardag vieren op Roadburn, maar in mijn geval dus ook levensgevaarlijk ivm al het bier dat je te drinken krijgt. Was trouwens een superdag. Na 8 uur kan ik me niets herinneren. Zelfs foto's op Facebook helpen daar niet aan mee. Superverjaardag dus. Blij dat volgend jaar als ik 50 wordt Roadburn net een dag voorbij is

Niemand (dolch) gezien zaterdag? Machtig optreden: traag, bezwerend en donker. Eén van mijn hoogtepunten, naast My Dying Bride, Oranssi Pazzuzu (eerste keer dat het kwartje viel voor mij) en Wear Your Wounds (fantastische ontdekking dit).

Verder ook twee sterren voor Mysticum (spectaculair en hard, goede herwerkingen van de oude nummers, maar de setlist had wat gebalder gekund), Cobalt (heel goed, maar beetje lullige zanger, ja) en No Spill Blood (kende dit niet, lekker wel).

Ook Memoriam (de visuals en de sympathieke in zijn nopjes zijnde Karl Willetts compenseerden de soms wat onoriginele songs) en Disfear (energiebom, muzikaal wel minder mijn ding) waren goed.

Enige minpunten: niet binnen geraakt bij Woe en enkel het laatste nummer van Laster kunnen meepikken door het vroege aanvangsuur. En ook de milde kater van de vele whiskey-cola's op zondag.

Kortom: topdag!

[Dit bericht is gewijzigd door mikkasscar op 26-04-2017 1:54]

quote:

---

Op 24 april 2017 16:08 schreef HierIsMike het volgende:
Erg benieuwd naar de plaat in juni!

---

Die plaat was zondag al te koop.

quote:

---

Op 26 april 2017 14:45 schreef bokkie666 het volgende:
Die plaat was zondag al te koop.

---

Niet gezien dat de plaat al te koop was, maar de wereldwijde releasedatum (buiten Roadburn om) is pas in juni.

Wat zijn de meningen eigenlijk over de nieuwe merchstand? Ik vind het nu toch een beetje te businessgericht en zeer onpersoonlijk. Vroeger kon je via de merchstand nog eens een gesprekje doen met bandleden. En als het dan omwille van organisatorische redenen is wegens plaatsgebrek: dat ze dan de 'vriendjes'-labels die er ieder jaar staan in de v39 naar een andere locatie verhuizen.

Ik vond de nieuwe merchsituatie afschuwelijk. Om de redenen die jij noemde.
Waarom eigenlijk niet zoals in 2014? Die marktkramenopzet buiten voor 013. Dat was geweldig.

quote:

---

Op 26 april 2017 17:20 schreef Buiksmurf het volgende:
Ik vond de nieuwe merchsituatie afschuwelijk. Om de redenen die jij noemde.
Waarom eigenlijk niet zoals in 2014? Die marktkramenopzet buiten voor 013. Dat was geweldig.

---

Die was inderdaad geweldig toen, maar ik denk dat er nu te weinig plaats is met de nieuwe ingang en de rij voor het Patronaat.

Dat vrees ik ook.

En de parkeergarageingang zit er ook nog tussen.

Het lijkt er inderdaad allemaal veel smaller geworden.

quote:

---

Op 25 april 2017 8:46 schreef Deceptikoen het volgende:
Heeft iemand Turia gezien?

---

Ja. Qua geluid was het misschien niet zo goed als een week geleden in Baroeg, maar wel een stuk intiemer en intenser!

quote:

---

Op 26 april 2017 16:57 schreef williamblake het volgende:
Wat zijn de meningen eigenlijk over de nieuwe merchstand? Ik vind het nu toch een beetje te businessgericht en zeer onpersoonlijk. Vroeger kon je via de merchstand nog eens een gesprekje doen met bandleden. En als het dan omwille van organisatorische redenen is wegens plaatsgebrek: dat ze dan de 'vriendjes'-labels die er ieder jaar staan in de v39 naar een andere locatie verhuizen.

---

Volledig mee eens. Geen idee of de RB-crew hier nog meeleest, maar hopelijk wordt dit weer teruggedraaid naar de oude situatie. Ik vond het altijd fijn om bandleden te kunnen spreken na een show. Niet om populair te gaan doen, maar praktisch: een compliment geven over een mooie show, informatie inwinnen over welke plaat ik moet hebben voor dat ene nummer waarmee ze net afsloten, etc. De merchverkopers hadden er geen flauw idee van.

En dan die elders al genoemde verschillen in prijzen..Oranssi Pazuzu platen waren in de merchtent een tientje per stuk duurder dan bij de Svart stand. Dat is erg fors.

quote:

---

Op 27 april 2017 15:39 schreef zodiac lung het volgende:
Volledig mee eens. Geen idee of de RB-crew hier nog meeleest, maar hopelijk wordt dit weer teruggedraaid naar de oude situatie. Ik vond het altijd fijn om bandleden te kunnen spreken na een show. Niet om populair te gaan doen, maar praktisch: een compliment geven over een mooie show, informatie inwinnen over welke plaat ik moet hebben voor dat ene nummer waarmee ze net afsloten, etc. De merchverkopers hadden er geen flauw idee van.

En dan die elders al genoemde verschillen in prijzen..Oranssi Pazuzu platen waren in de merchtent een tientje per stuk duurder dan bij de Svart stand. Dat is erg fors.

---

Ging buiten Roadburn om. De 013 stond er op dat zij de merch in een speciale tent met eigen personeel zouden verkopen. Tevens wilden ze 20 % van het totale bedrag aan verkochte merch inhouden wat dan naar 013 zou gaan. Daarom verhoogde veel bands de prijzen. Bands mochten niet zelf achter de merch staan. Eigenlijk was met deze regeling alleen 013 blij.

Wij hadden de mogelijkheid om dit ook te doen, maar besloten een tafeltje in de Cul de Sac in te pikken voor 1,5 uur. Gouden zet. Veel omzet gedraaid.