Via de Facebook van Lucid Cream bij deze band uitgekomen: fantastisch!

Electric Octopus is een band uit Belfast (Ierland). De eerste plaat kwam in 2016 uit en bracht sindsdien op een hoog tempo materiaal uit, maar nu lijkt de band met het vier uur durende Driving Under the Influence of Jams opgepikt te worden door een groter publiek:



Wat krijg je? Gewoon: belachelijke lekkere jams waarin alle drie de leden excelleren, een combinatie van jazz, blues, psychedelische rock en funk. Bij de derde track (Moments) beginnen ze zelfs met Walk on the Wild Side van Lou Reed.

Volgend jaar (maart/april 2018) zal de band voor de eerste keer door Europa toeren.

Ik draai This Is Our Culture met enige regelmaat, fijne plaat is dat. Nu staat voor het eerst Driving.. op, lijkt nog een stap vooruit. Hopelijk doen ze Nederland aan tijdens die aankomende tour.

Ben ook heel benieuwd om dit live te gaan aanhoren. Enkele dagen geleden Driving Under the Influences of Jam ontdekt, gewoonweg schitterend. Soms iets te langdradig, maar altijd wel heerlijk als achtergrondmuziek of om wat in te verdwalen.

Beetje geluisterd. Wat een matige en karige jams. Hoor ook geen jazz.

Meer rock dan jazz inderdaad, maar de jazz-invloeden lijken me er wel echt in te zitten.

Hoor t niet zo (mind you ik heb welgeteld 1 min in totaal geluisterd dmv beetje skippen enzo). But then again, ik verbaas me er altijd over hoe snel metal mensen de term "jazz" bezigen als er een keer een dissonante noot oid wordt gespeeld

reken maar dat Mike weet waar hij het over heeft

Gezien zo'n beetje 90% van alle metal recensies die spreken over jazz of fusion dat onterecht doen, hou ik even een slag om Mikes of mijn arm

quote:

---

Op 3 oktober 2017 14:22 schreef Fusion het volgende:
Ik verbaas me er altijd over hoe snel metal mensen de term "jazz" bezigen als er een keer een dissonante noot oid wordt gespeeld

---

Electric Octopus heeft geen pure jazzinvloeden, dat ben ik helemaal met je eens. Toch zie ik ze ook niet als een pure rockband: ze spelen niet echt stevig, maar vloeiend en swingend. De drummer speelt heel losjes, de bassist is zeer beweeglijk in zijn lijnen en speelt zichzelf vaak in de kijker en ook de gitarist is heel expressief en vrij in zijn spelen. Het is dan ook meer jazz vanuit de rocklens bekeken: zoals bij Cream (hoewel zij soms wel flink los gaan) en John Mayall bijvoorbeeld.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 03-10-2017 17:09]

Ik ben gewoon een arrogante muziek genre zeikert. Don't worry.

quote:

---

Op 3 oktober 2017 11:02 schreef BenKnuckles het volgende:
Ben ook heel benieuwd om dit live te gaan aanhoren.

---

Ben je nog geweest? Ik zag je niet iig, maar het was heel druk ook. Live lag de nadruk vooral op het funkgedeelte.

quote:

---

Op 2 mei 2018 10:04 schreef bokkie666 het volgende:
Ben je nog geweest? Ik zag je niet iig, maar het was heel druk ook. Live lag de nadruk vooral op het funkgedeelte.

---

Ah neen. Weer zo'n event waarbij ik op "interested" stond?

Maar dus meer funk dan psychedelisch meejammen? Dat valt dan wel weer tegen.

Heb ook nog de moed niet gevonden om de nieuwe plaat te beluisteren.

Geen idee. Ik zie niks staan op je last.fm.

De hoofdmoot wat ik ken van Electric Octopus bestaat ook uit funk. Het was wel dansbaar maar daar was geen ruimte voor. Ik heb niet alles gezien blijkbaar, maar toch nog wel anderhalf van de vier(!) uur mee gepakt. Op plaat is het meer muzakig, leuk voor op de achtergrond.

[Dit bericht is gewijzigd door bokkie666 op 02-05-2018 13:21]