dan heb je het inderdaad over een reine of een verminderde.

Je kunt niet duidelijk genoeg zijn!

quote:

---

Op 7 december 2008 22:22 schreef Rapshnel het volgende:
Ja, hierzo! Vooral contrapunt vind ik superinteressant. Als ik vragen mag: waarom speciaal de werken van Walter Piston, en niet een barok- of renaissancecomponist?

Edit: o, je bedoelt natuurlijk zijn theoretische werken en niet zijn composities

---

Inderdaad. Ik heb van dhr. Piston het boek Harmony en Counterpoint. Beiden enorm boeiend en leerzaam, hoewel het soms (voor mijn simpele brein) wat lastig te volgen is. Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een vierstemmige fuga, waarbij uiteraard Bach een grote inspiratie is.

De composities van Piston wil ik binnenkort eens nader bekijken; daar moet behoorlijk wat van te leren zijn! Om wat meer kennis op te doen van de pre-Bach werken ga ik binnenkort eens wat werken van Palestrina nader bestuderen.

quote:

---

Op 7 december 2008 22:26 schreef scotfan het volgende:
dan heb je het inderdaad over een reine of een verminderde.

---

En dan hebben we nog de overmatige.. en zolang we verdere enharmonisatie buiten beschouwing laten, houdt de discussie daar op.

Kortom, er is geen definitie van 'de kwint', want dat hangt maar van de omstandigheden af.

Hehe, supergaaf ja, fuga's schrijven. En meteen een vierstemmige, toe maar! Ik heb zelf gemerkt dat bij het schrijven van een fuga het analyseren van bestaande werken (bijvoorbeeld uit het wohltemperierte Klavier ) heel leerzaam is. (En het zet je meteen op je plek; zo goed krijg je ze toch nooit...)

Renaissancecontrapunt is ook super; omdat de regels toen strikter waren tegelijk makkelijker en moeilijker dan barokcontrapunt. Een goed leerboek hiervoor is overigens Knud Jeppesen's "Counterpoint: The Polyphonic Vocal Style of the Sixteenth Century"; een meer algemener (en ook wat toegankelijker) werk is "Modal and Tonal Counterpoint" van Harold Owen. Moest ik even kwijt!

Ik heb bij harmonisatie alleen maar vierstemmig gewerkt. Bij contrapunt ging het al snel naar driestemmig, dus de stap naar vierstemmig is niet zo groot.

De werken die je noemt klinken mij bekend in de oren, en staan al op het Te Koop-lijstje.

Tja.. Bach is en blijft de ultieme meester op contrapunt-gebied. De 16e-eeuwse werken zijn strikter, en liggen iets meer in mijn huidige lijn van schrijven, omdat ik vind dat je eerst exact volgens de regels moet kunnen schrijven voordat je ze gaat breken. Alles wat ik nu schrijf volgt dan ook exact de klassieke regels uit die tijd; soms erg lastig, maar wel leerzaam!

Edit: Ik heb hier trouwens ook een werk staan genaamd European Sacred Choral Works; vol met werken van o.a. Brahms, Lassus, Palestrina, etc. Fascinerend!

[Dit bericht is gewijzigd door Illusione op 07-12-2008 23:15]

quote:

---

Op 7 december 2008 23:15 schreef Illusione het volgende:
Ik heb bij harmonisatie alleen maar vierstemmig gewerkt. Bij contrapunt ging het al snel naar driestemmig, dus de stap naar vierstemmig is niet zo groot.

---

Ja nou, pas op hoor... Bij werken in imitatief contrapunt, zoals fuga's, moet je niet alleen zorgen dat het horizontaal klopt -- dus dat thema's en zo behouden blijven -- maar ook dat alle tegelijkertijd klinkende stemmen harmonisch kloppen. En daarbij geldt: hoe meer stemmen, hoe lastiger!

quote:

---

Op 7 december 2008 23:15 schreef Illusione het volgende:
(...) omdat ik vind dat je eerst exact volgens de regels moet kunnen schrijven voordat je ze gaat breken. Alles wat ik nu schrijf volgt dan ook exact de klassieke regels uit die tijd; soms erg lastig, maar wel leerzaam!

---

Helemaal mee eens! En je zult merken dat je bij het schrijven in barokstijl veel hebt aan kennis van zestiende-eeuwse contrapuntregels. Nou ja, dat geldt voor mij tenminste.

Weet iemand hoe je een Am met een extra f noemt? Dus:

1
1
2
2
0
x

Ja desonant, haha.

Nee serieus... Afgestudeerd aan de muziekschool wat theorie betreft en dan deze vraag niet weten... Maar volgens mij heeft het geen naam, want dan zou die ene E ook een F moeten zijn, niet?

Ik zie het meer als een variatie op Am. Net zoals je g erbij kan spelen (Am7) en een fis (Am6), moet een f toch ook gewoon een naam hebben. Am b6 ofzo?

quote:

---

Op 26 augustus 2010 18:20 schreef Cainam Ladicius het volgende:
Weet iemand hoe je een Am met een extra f noemt? Dus:

1
1
2
2
0
x

---

Edit: hmm, klopt niet. Ik weet eigenlijk niet hoe je een akkoord met toegevoegde *kleine* sext (de F) noemt, maar een met een grote (F#) heet inderdaad Am6 of Am sixte ajoutée.

Je kunt dit akkoord trouwens ook als een Fmaj7 (F-A-C-E) in eerste omkering, dus met de A in de bas, zien. In dat geval schrijf je het als Fmaj7/A.

Dissonant is het in ieder geval niet

[Dit bericht is gewijzigd door Rapshnel op 27-08-2010 21:28]

Maar een Am6 is dit:



Is het dan niet een mol 6 ofzo?

Klinkt het of niet? That's the question.

Zie edit

Volgens mij heb je gelijk, Amb6.

Hoppetee:

http://www.chord-c.com/guitar-chord/A/minor-flat-sixth/

Yo, thanks