Er stond laatst een stuk van Midas Dekkers in de studentenkrant, daar kon ik mij wel in herkennen, kort samengevat:

"En het enige wat er overbleef was het biologisch denken"

quote:

---

Op 22 november 2003 21:16 schreef madeline usher het volgende:
-' Rime of the ancient mariner' van ST Coleridge
-'Aan mijn prinses' van Jotie 't Hooft
-The crow (vooral als hij terugkeert uit de dood)
-Het einde van 'Sons and lovers'(DH Lawrence)

---

Voor Vinay :
-Thousands of creatures lived on,and so did I.
-Tot ik als vroeger,blind van pijn
Weer neerlig,eenzaam in het laken
Het gaat niet om het zijn,
maar om wat wij ervan maken.
-(kijk zelf maar)
-What am I to do? Killing myself?
But no.

We are without excuse. We burn in our lust. We die in our eyes and drown in our arms.
Hehehe

Music was my first love, and it will be the last

Niet letterlijk maar de gedachten die er uit spreken:

En zo vind je op een goede dag dat je over de dingen waar je't meest om gaf hoe langer hoe minder moet gaan praten, alleen als 't werkelijk niet anders kan, en dan doe je het nog met moeite. Je hebt er de balen van steeds jezelf te horen kletsen... Je maakt 't kort... Je houd ermee op... Dertig jaar ben je al aan het kletsen... Je wil niet meer per se gelijk hebben. Zelfs de lust vergaat je om het plaatsje te bewaren dat je jezelf tussen alle genoegens van het leven toegedacht had...Je walgt van jezelf...

Vert van Celine: Voyage au bout de la nuit

Ik zie mijn eigen gezicht. Vaak blijf ik in deze verloren dagen naar dat gezicht staren. Ik begrijp er niets van, van dat gezicht. De gezichten van andere mensen zeggen me iets. Het mijne niet. Ik zou niet eens weten of het mooi of lelijk is. Ik denk dat het lelijk is omdat me dat wel eens gezegd is. Maar dat raakt me niet. Als ik eerlijk ben choqueert het me zelfs dat iemand mijn gezicht dergelijke eigenschappen zou kunnen toedichten: het is of je een kluit aarde mooi of lelijk zou noemen.

vert van Satre: La nausee

quote:

---

Op 25 november 2003 19:44 schreef XnegativeX het volgende:
Nog een mooie:
A man goes to the doctor.
Says he's depressed an life seems harsh and cruel to him.
Says he feels all alone in a threatening world.
What lies ahead is vague and uncertain.
The doctor says: "Treatment is simple. The great clown Pagliacci is in town tonight. Go and see him. That should pick you up."
The man bursts into tears and says: But doctor, I am Pagliacci.

---

welke elementen van dit verhaal herken je in je eigen leven ?

As i walk through the valley of death, i will fear no evil...

Ik heb zo'n tuin..

edit .

[Dit bericht is gewijzigd door Vinay op 18-02-2004 10:33]