Gisteren was ik in de Platenboef op de Binnenweg en de bediende draaide een geweldig en voor mij onbekend nummer wat dus 'Preaching The Blues' van The Gun Club bleek te zijn.

Meteen heb ik de CD (Fire Of Love) aangeschaft en heb er vooralsnog geen spijt van.

De heren spelen een zeer energieke mengeling van Punk, Blues en (Psycho)Rockabilly. Je zou ze ergens met de Cramps kunnen vergelijken maar dan minder Rockabilly en VEEEEL meer bluesy.

Volgens mijn Gooogle heeft een zekere Patricia Morrison de band in een later stadium versterkt. Zij is later bekend geworden met de Sisters Of Mercy....

Anyway. Zijn er nog meer liefhebbers van deze band? Of uberhaupt mensen die ze kennen? Ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik tot voor gisteren nog nooit van gehoord heb.

Niemand?

de naam heb ik, wel eens gehoord net zo als enkele flarden muziek die me die me wel aardige leken. mogelijk dan toch eens "uitsjekken".

maar de band is toch al zeer lang actief dacht ik?

[Dit bericht is gewijzigd door attila_de_hun op 05-04-2004 12:48]

quote:

---

Op 5 april 2004 12:48 schreef attila_de_hun het volgende:
de naam heb ik, wel eens gehoord net zo als enkele flarden muziek die me die me wel aardige leken. mogelijk dan toch eens "uitsjekken".

maar de band is toch al zeer lang actief dacht ik?

---

Ja ze zijn al lang bezig....of eigenlijk waren lang bezig.

Die plaat van mij stamt uit 1981. Jeffrey Lee Pierce (de oprichter) is in 1996 overleden aan een hersenbloeding.

Ik ben er nu wat van aan het downloaden.

Ik ben benieuwd..

quote:

---

Op 5 april 2004 13:02 schreef Phaestus het volgende:
Ik ben er nu wat van aan het downloaden.

Ik ben benieuwd..

---

Preaching The Blues moet je hebben....die track is echt meesterlijk!

Ik ben de cd Fire of Love aan het downloaden. Ik zal die track zo afspelen.

http://www.allmusic.com/cg/amg.dll?p=amg&uid=UIDSUB040401030928281309&sql=A995k8qctbtm4



[Dit bericht is gewijzigd door Phaestus op 05-04-2004 13:30]

Godverdomme, dat klinkt lekker.

Stevig en Bluesy.

Ik word er helemaal vrolijk van.

The Gun Club zijn zware underground helden en zwaar ondergewaardeerd ondanks dat ze zeer invloedrijk zijn geweest voor de punk en indie rock! De eerste twee platen (Fire Of Love & MIami) zijn regelrechte klassiekers en mag zo naast Dinosaur Jr., Sonic Youth, Meat Puppets en Pavement de kast in....

maar waar moet ik nu aan denken? aan "the stooges" of aan "the pixies" ofzo?

niet iedereen kan downloaden

The Gun Club is uniek! Jeffrey Lee Pierce zingt en krijst 'vals' als geen ander, je moet daar wel doorheen bijten en/of van houden, veel mensen haken daarom al af, maar dat is onterecht. Het is zeker geen Stooges.........

'Tribal, psychobilly blues is the best way to describe Gun Club's energetic death rock, but the band's career seemed doomed from the get-go due to leader Jeffrey Lee Pierce's reputation as an unreliable wildman, and well-publicized bouts of drunkenness dogged him throughout his career. Formed in Los Angeles in the early '80s, the band were vaguely aligned with similarly roots-inspired groups like X and the Blasters, but later picked up and relocated to the Lower Eastside, resting more comfortably around the New York, downtown set and Pierce's mentors, Debbie Harry and Chris Stein.
Their 1981 debut, Fire of Love, was a punk/blues hybrid — intense energy fueled Pierce's exorcism-in-progress delivery and the band's (Ward Dotson; guitar, Rob Ritter; bass and Terry Graham; drums) frenetic style. 1982's Miami had the band allied with Blondie's Stein at the boards. Pierce had once been the president of Blondie's U.S. fanclub which sparked the liaison. 1985's EP, Death Party is a swingin' piece of punkabilly with Dee Pop on drums and Jim Duckworth of Panther Burns on guitar. For Las Vegas Story in 1984, the Club won over guitarist Kid Congo Powers from the Cramps and Patricia Morrison (the Bags) on bass and it looked as if that was that when, save for some live recordings and posthumous releases, Pierce launched his solo career in 1985 with the EP Flamingo and Wildweed album for the Statick label. But it wasn't quite over; in 1987 Pierce came back with a realigned Club and the album, Mother Juno (Fundamental) which earned them a wider following than ever. In 1996, after drying-out, but suffering from persistent health problems, Pierce passed away from a brain hemorrhage. Morrison went on to play with Sisters of Mercy, Powers in his own lounge group and Dotson formed the Pontiac Brothers
'

quote:

---

Op 5 april 2004 12:39 schreef Chelman het volgende:
Niemand?

---

effe off topic. Ik lees op een bepaalde site dat jou favoriete concert "slayer in de Brabanthal" was. was dat het optreden met overkill in het voorprgramma? zoja, daar was ik ook en dat was idd zeer cool.

Ik heb alleen Fire Of Love op lp (met dat andere meesterlijke nummer, Sex Beat). Een geniale plaat waarvan ik nooit spijt heb gehad dat ik 'm gekocht heb..

JAWEL

Zelf ken ik ehm:

Fire of Love
Mother Juno
Pastoral Hide and Seek
Lucky Jim

Ik vind Fire of love is veel primitiever en juvenieler dan de rest van hun werk. Niet minder goed, maar anders, erg intens om naar te luisteren naar mijn mening.
Mother Juno vind ik zelf het beste album ook al komt pastoral hide and seek met het onvergetelijke St. John's Divine op een goede 2e plaats.