| WhiteRider |
|
 |
 |
|
 Posted 20-02-2005 17:48 by WhiteRider |
 |
|
Deze lap tekst heb ik ooit gebruikt voor een Metalfan-topic, dus kan hier ook wel.
Het begon allemaal in 1997, met de eerste en enige demo Semigalls' Warchant. Een demo, die tegen alle verwachtingen in, geweldig geproduceerd is. Gave, enigszins standaardintro, gevolgd door nummers als Werewolves, Akmenii Nameisis en Sen Dzirdeeju, Nu Ieraugu. Geen alledaagse titels, Werewolves niet meegerekend, maar het is dan ook geen standaardrelease. Ik moet zelfs zeggen, dat dit de beste demo is die ik ken. Een demo die overigens, in tegenstelling tot de andere releases, meer Black Metal getint is, wat me op zich wel bevalt. Vooral de vocalen, die in de loop der jaren nog zullen veranderen, maken het meer Black Metal. Als de cd bij nummer 6 is aanbeland, hebben we ineens een heel typisch Folk-nummer. Het is a capella, mannen die een onverstaanbare Letse tekst uitkramen. Erg gaaf gedaan. Dit nummer, Sen Dzirdeeju, Nu Ieraugu, is ook de intro op het Zobena Dziesma, afkomstig uit '03.
Een jaar later volgde het debuutalbum Kauja Pie Saules, ook wel The Battle Of Saule in het Engels. Skyforger staat bij mij bekend om haar gave intro's. Ook dit is weer een sfeervol begin voor een gaaf album! Laag mannengezang, met op de achtergrond 'grappig' paardengehinnik. Ze hebben er een vrolijk melodietje achter gezet, en klaar is een mooie intro.
Er volgen wat stukvoorstuk gave Black/Pagan Metal nummers, uiteraard goed geproduceerd. De zang, is net zoals op Semigalls' Warchant, behoorlijk Black Metal achtig. Ook op dit album gooien ze er weer een nummer doorheen waar in het begin geen instrumenten in voorkomen. Deze keer genaamd Kurshi, een nummer dat begint met laag mannengezang, maar al snel weer op volle snelheid doorraast met haar Black Metal gekrijs. Persoonlijk vind ik Why The Horns Of War Are Blown het meest origineel en gaaf. Je hoort wederom laag mannengezang, dat afgewisseld wordt door een leuk folk-fluitje. Op de achtergrond hoor je huilende uilen en brandende troep.
Het blijft een tijdje stil rond Skyforger, maar in 2000 mogen we een nieuw album tegemoet zien. Naar mijn mening één van de betere albums ooit, in welk genre dan ook. Het was voorspelbaar, maar ook hier zit een gaaf introotje op. Je hoort het gestamp van "Latvian Riflemen" (ook de albumtitel) die onderwijl een, vermoedelijk, volkslied zingen. Het nummer gaat verder in een wat meer folk-getint nummer, in tegenstelling tot Kauja Pie Saules. Battle of Plakani, nummer 2, is persoonlijk mijn favoriete Skyforger nummer. Het nummer begint met een gaaf fluitje, waar naarmate de secondes vorderen gave riffs overheen gespeeld worden.
De zang op dit album is wat meer Viking/Folk dan op haar voorganger. De scream is vervangen door vooral cleane vocalen. Ook zijn de riffs op dit album wat afwisselender dan op haar voorganger, wat het meesterwerk compleet maakt.
We hoorden een hele tijd niets, tot het album (Perkonkalve) in 2003. Dit moest natuurlijk ook wel een meesterwerk worden. Ze hebben er 3 jaar aan kunnen werken. Het resultaat mag er zijn. Ik ben op dit album vooral erg te spreken over de zang. Die is wat origineler dan op de voorgaande 2 full-length albums. Het enige waar niet over naar huis te schrijven is, is in mijn opinie, de drums. De drummer trommelt maar wat mee, zonder echt spectaculair te rossen, wat op de voorgaande albums wel het geval was.
Waar we lang moesten wachten op Thunderforge, hoeven we nu maar een paar maanden te wachten op het volgende meesterwerk. Deze keer genaamd Zobena Dziesma (Swordsong).
Zoals ik eerder vermeldde gebruiken de mannen van Skyforger nummer 6 van de demo nu als intro. Swordsong is een album waar weinig gitaar op wordt gebruikt. Dit is puur op Folk gebaseerd, wat totaal niet erg is. Het maakt het juist een erg originele release tussen al het andere, ook al originele, werk. Zobena Dziesma telt 13 vrij korte nummers, met veel typische Folk tierelantijntjes. Het langste nummer duurt slechts 4 minuten. Het leuke aan al die korte nummers is, vind ik, dat je heel veel verschillende instrumenten en dergelijke kan verwerken in de muziek. Ik vind dit, buiten Latvian Riflemen, het beste album. Enkel en alleen om de originaliteit. Als er al een gitaar wordt gebruikt, is dat een akoestische. Als je even geen zin hebt in snoeiharde Black Metal à la Darkthrone, zet dan rustig dit album op.
Helaas heb ik ze moeten missen vorige maand in Arnhem.
|
