FISHCOM COLLECTIVE (
For those of you who follow(ed) the Belgian scene a bit, The Quiescent (RIP) should ring a bell. It's from that period and in that band, that the idea for P:407 was born in the minds of Joris Timmersmans and Filip Dupont (better known from Gorath & Mahlstrom). Knowing that the project consists of this duo, my expectations rose quite high. "The Post Dagger Experience" creates a sort of atmosphere-laden musical landscape... I tend to say 'a mix of influences or styles' a lot about bands, but here it's more unique: it's a blend of emotions. The clean vocals are tender, touching and almost solemn, and paradoxically enough, they add significantly to the music's 'feeling' through their emotionlessness. It's this voice that guides us through the compositions, drenched in despair, dreaminess, anxiety and melancholy. A demo of outstanding quality, for fans of Katatonia, Opeth and Anathema!
VAMPIRE MAGAZINE (NL)
Everybody’s favourite Belgian, F.Dupont, is back with another project, called “P:407 – The Post Dagger Experience”. He had managed to catch me off-guard with Gorath and this time he surprises me again with his current project, which is totally different than one would expect from him...
Knowing his extreme metal background, I was totally caught by surprise when I put “P:407” in my cd-player. Expecting another piece of blackened metal, it turned out to be something completely different. Apparently F.Dupont wants to show his softer, more melancholic side, because the music is heavily influenced by the later day Katatonia, Anathema and the more progressive tendencies of Opeth. Perhaps he wants to impress the gothic girl crowd, I really do not know. Anyway, the music offered on “The Post Dagger Experience” is quite varied, ranging from a pretty straightforward rocker in the Katatonia vein (“Indulgence”) to more epic songs with progressive tendencies (“Despondency”, “Demerit”) heavily influenced by Opeth and Anathema. The quality of the compositions is quite good, however, they do not come near his sources of inspiration in terms of atmosphere and songwriting skills. “P:407” comes along nicely, but that is all. Vocalist Joris Timmermans sounds like a cross-section of Jonas Renske (Katatonia) and Micheal Äkerfeldt (Opeth) and does a nice job, besides some minor hick-ups here and there. For demo standards it all sounds acceptable, but I do not like the mix a lot, because the voice is way too much in the forefront, compared with the guitars and drums, which takes a lot of potential power away from the songs. The vocals are good, but not good enough to make up for this - in my eyes/ears - mistake.
“The Post Dagger Experience” is an enjoyable demo with decent songmaterial, but does not come near the emotional power of Katatonia, Anathema and Opeth. The mix of the demo is another thing which bothers me a lot, though it is acceptable for demostandards. This is perhaps a review with mixed feelings, though leaning more towards the positive side.
ZWARE METALEN (NL)
De Belg Filip Dupont is een druk mannetje, naast Gorath en Mahlstrom begeeft hij zich ook op het lichte
doompad samen met Joris Timmermans waarmee hij nog speelde in The Quiescent. Op deze EP staat een viertal nummers waarbij goed geluisterd is naar bands als Anathema en Katatonia, wat vooral gitaarsgewijs goed te horen is. De algehele sound en sfeer van The Post Dagger Experience doet koud en kil aan. Dit probeert zanger Joris ook met zijn stem te doen, en mijns inziens slaagt hij daar maar ten dele in. De type zang die hij probeert is goed te vergelijken met Katatonia, alleen zodra er wat hoger gezongen moet worden klinkt het eerlijk gezegd erg slap. En dat is erg jammer, daar deze vier nummers goed laten horen dat het wat componeren betreft er twee flinke talenten in dit duo zitten, alleen de zang verpest het gewoonweg. Dus een tip aan de heren; of zoek een andere zanger of laat Joris zangles nemen, zodat de zang meer als een sterk punt gezien kan worden. Dan ben ik er zeker van dat P:407 zich kan meten met hun voorbeelden.
LORDS OF METAL (NL)
Een vage bandnaam, P:407. De naam doet al vermoeden dat de band er niet is om het brede publiek aan te spreken. Gelukkig zijn ze hier zelf ook van op de hoogte, terwijl het juist opvallend is dat ondanks het technische gehalte de muziek niet compleet onmogelijk in het gehoor ligt.
Deze tweede demo van de Belgische tweemansformatie bevat vier nummers en muzikaal heeft het wel wat. Helaas betekent dat voor de twee heren gelijk ook dat ze iets doen wat al vele malen eerder gedaan is. Daarbij kan de zangstem, die emotieloos zou moeten zijn, mij totaal niet bekoren. Het geheel doet zeer stereotyp progressief aan en daarmee lijken ze zeer goed geluisterd te hebben naar het nieuwere materiaal van Anathema. Opvallend is dat een van de leden Filip Dupont is, bekend van een aantal stevige black metal projecten, die met dit project een totaal andere weg ingeslagen lijkt te zijn. De twee heren beheersen hun instrumenten behoorlijk goed en zoals gezegd is het technische gehalte goed te noemen en het complete plaatje is dan ook een aardige progressieve voorstelling. Voor demo-standaarden is de productie bovengemiddeld en ik denk dat de heren nog wel wat kunnen bereiken in deze richting.
DREUN (
Hoewel het leuk is om cd's te ontvangen van overal ter wereld, hebben bands uit eigen land zeker evenveel charme. Het Limburgse P:407, vroeger bekend onder de naam Project 407, herleeft na een lange stilte met 'The Post Dagger Experience'. Bezielers zijn nog steeds Filip Dupont en Joris Timmermans. Wie deze twee kent van onder andere The Quiescent, Deceived, Gorath en Mahlstrøm, weet dat ze de nodige portie talent hebben. Maar voor de rest heeft P:407 nauwelijks nog iets gemeen met bovenstaande bands.
'The Post Dagger Experience' bewandelt dezelfde weg als een wat oudere Katatonia, een beetje Opeth, Anathema of Elusive. In dit geval vertaalt zich dat in vier nummers, elk met hun betere en mindere momenten. Vooral muzikaal zit het best snor. Bepaalde momenten zouden zo van Opeth kunnen komen. Melancholie is troef met regenachtige gitaargeluiden en ritmes die constant tussen meeslepend en voortstuwend rollen. Hier en daar steekt er nog een beetje black metal de kop op.
Vocaal heeft P:407 veel weg van de typische jaren '80 gothic- of new wave-zanger: apathisch, vol en toch fragiel. Jammer genoeg is niet alles even toonvast en trefzeker gezongen. Doordat de mix de stem heel erg naar voren haalt, valt dat nog extra op, en gaan er heel wat instrumentale hoogstandjes verloren in de af en toe misschien iets te simplistische lyrics voor dit soort muziek. Laat je dat echter zeker niet stoppen om deze P:407 een kans te geven.
LIVE FOR METAL (E)
Pretentious is the first word that comes to mind here. Katatonia is a very close second. Multi-instrumentalist Filip Dupon’s ‘bio’ of the band is almost painful in its attempts to appear disaffectedly melancholic yet the somewhat wobbly English torpedoes any impact his words may have had. Their lyrics too are unconvincing, trying to paint a drab, depressing palette but more often than not coming across as little more than adolescent moaning. Mercifully, this Belgian duo’s stab at atmospheric, doleful, gothic-tinged metal is far more successful than their poetry, even if it does owe a massive debt to their primary influences.
The opening strains of ‘Indulgence’ immediately catapult us back in time to 1996 and when Katatonia’s ‘Brave Murder Day’ was king of all it surveyed. The talented Dupon has captured that haunting, droning guitar ambience perfectly, his sonerous leads sounding very much like the work of a Blackheim understudy. Vocalist Joris Timmermans imparts solemn, baritone melodies – deeper and richer than Katatonia’s Jonas, his is a voice far more steeped in traditional eighties goth music and is refreshingly different. Unfortunately, his ability to hold a tune is occasionally called into question and coupled with the fact that the vocals are several notches too high in the mix, casts a slightly unprofessional pall over what is otherwise a competently executed package. Some reverb might have helped as well.
There are four tracks here, including one quasi-ambient instrumental, and the overall quality of the compositions are reasonably high. The standout track is far and away the EP closer ‘Deremit’, lengthy and haunting with the disparate elements fitting together far more effectively. That ever-present ‘K’-word looming at the back of the mind is less evident here too, suggesting that the project may be starting to truly find its own identity. Ultimately, although still requiring some polishing up and squatting very firmly in the shadows of its influences at this moment in time, ‘The Post-Dagger Experience’ is a decent enough stab at the genre.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-10770951-1504021935-3253.jpeg.jpg)
