Onheilspellende dark ambient klanken en Gregoriaanse koorgezangen luiden met ‘The Wrong Side of Things’ het album The Unsaid Words van het Italiaanse cult progressive-doom gezelschap Canaan in. Canaan is hiermee alweer toe aan hun vijfde album, na een korte tussenstop bij Prophecy Productions, wederom uitgebracht via het Italiaanse kwaliteitslabel Eibon Records. Canaan heeft vier jaar gebruikt voor dit album. De nummers zijn in een langdurig proces van stukken inspelen door individuele bandleden, en vervolgens knippen en plakken van fragmenten en improvisaties, net zolang totdat er goede songs ontstonden, tot stand gekomen. Typische stukken als ‘The Possible Nowheres’ en ‘This World of Mine’ herinneren direkt aan de melancholisch progressieve sound van vorig werk van Canaan. Voor wie hier niet mee bekend is, zijn er vergelijkingen te trekken met de sfeer in de muziek van Tiamat, Anathema en Katatonia. In Canaan’s muziek zitten, nog verder gestimuleerd door de manier van composeren en opnemen, veel subtiliteiten verwerkt. Hierdoor heeft de muziek enige tijd nodig om volledig op waarde geschat te kunnen worden. Er wordt namelijk veel afwisseling geboden, waarbij de verschillende onderdelen van songs naadloos op elkaar aansluiten, waardoor je aanvankelijk nauwelijks merkt hoe vernuftig de plaat in elkaar steekt. De vocalen zijn meestal clean, met soms een gefluisterde zangstem. Twee Italiaanstalige nummers ‘Senza una Risposta’ en ‘Il Rimpianto’ zijn ingezongen door de zanger van de band Colloquido. De melodielijnen doen vaak Oosters aan. Er staan veel duistere instrumentale stukken op dit album, ‘Sterile’ wordt zo bijvoorbeeld gekenmerkt door samples met een klassiek romantische instrumentatie en duistere synths. Enige puntje van kritiek die er dan ook genoemd zou kunnen worden, is dat de sound soms een beetje steriel overkomt, maar dat zal inherent zijn aan de gekozen aanpak bij deze plaat. Een aanrader.



Band: Canaan(int)
Label: Eibon Records / SPV distro
Genre: gothic
Type: cd
Cijfer: 8
Review door: TekNoir


Ga dit checken, ze zijn terug na ruim 4 jaar.

Ik ken deze band alleen van hun plaat "Blue Fire." Die heeft er wel voor gezorgd dat deze band al een hele tijd op het lijstje "hier moet ik nog meer van checken" staat. Wordt nu dus wel eens tijd denk ik.

Aansluitend bij bovenstaand review: dit is inderdaad geen hap-slik-weg muziek. Hier moet je zeker de tijd voor nemen, bijvoorbeeld met een goed glas rode wijn op een verloren avondje.

Canaan is gaaf...


Maar het doom noemen gaat me dan weer te ver

Dit album vandaag binnen gekregen, doet me erg aan de latere Tiamat denken, vind het allemaal wel redelijk snel saai worden, maargoed waarschijnlijk moet ik het nog een paar keer horen.

Promo net aan gezet, vrij lichte doom dit, met aardig wat gothicrock invloeden erin ... zie er weinig katatonia in eigenlijk, zowel gitaarwerk en zang van beide bands zijn een wereld van verschil ...

En die zang ... tsja ...

mijn visie: http://www.zwaremetalen.com/recensie/5613.html