Ik ga naar Scorch Trio. Hun laatste album Luggumt is héél goed. De 19e kan ik helaas niet.
Oooh wat is de nieuwe Supersilent goed!
Dit is het zwaarste en meest donkere Supersilent album. Misschien is het ook wel een van de meeste zware CD's die ik tot nu toe gehoord heb.Weinig gefreak en gepingel, de eerste paar nummers lijken echt de soundtrack van een ruimtereis.
Het begint al bij 8.1 die langzaam onder je huid kruipt en me zelfs aan KTL doet denken. 8.2 houdt je op die donkere plek maar geeft je meer ruimte om je vervolgens verpletterd te laten worden door 8.3 waarin het ingewikkelde drumritme van Jarle centraal staat. de volgende 2 tracks zijn melodieuzer en laten je eventjes varen op bekender water. 8.6 kan ik eigenlijk nog weinig mee totdat Arve Hendriksen zijn trompet aanslingerd. 8.7 is de sloopkogel van deze plaat en laat je eigenlijk niet echt meer heel. MOKERHARD. Maar als je nog leeft mag je nog even opkrabbelen van de grond op 8.8 Technisch gezien heb ik nog weinig beters gehoord dan dit. De analoge opnamen zijn subliem. Ieder instrument, iedere sample etc. krijgt genoeg aandacht en de dynamiek is gigantisch.
Plaat van het jaar. En dat is moeilijk met welhaast perfecte cd's in hun genre (Between The Buried and Me, Ulver, Neurosis, Neil Young, en Magnolia Electric Co). Hulde voor Supersilent
