Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je enorm kippevel krijgt van een bepaald nummer en dat je het dan aan een ander laat horen die het nix vindt? Dit is echt ongelovelijk frustrerend. Ik probeer dan altijd uit te leggen wat ik er in hoor maar ik kan het nooit helemaal duidelijk maken. Ik heb het nu bijvoorbeeld bij het nummer Undertow van de nieuwe Pain of salvation. Dat nummer is zo bovennatuurlijk mooi (de rest van de cd trouwens ook) maar ik lijk de enige te zijn met die mening

Ik heb dat altijd met mensen die niet van metal houden.

Ik had het vroeger altijd, maar nu veel minder. M'n emoties zitten minder in de weg bij het luisteren naar muziek en ik heb wat beter geleerd om onder woorden te brengen wat voor muziek op een CD staat ipv het gebruikelijke 'ik vind dit echt TOF!!!'. Als ik iemand anders over muziek vertel probeer ik juist zo weinig mogelijk m'n eigen emoties te noemen, omdat ik weet dat die persoonlijk en subjectief zijn. Ik ga juist meer voor de muziek zelf ipv het gevoel wat ik erbij heb.

Ik heb dat ook vaak bij Crowbar, die teksten snijden er bij mij zo diep in, vooral omdat de muziek ook zo diep en emotioneel gaat.

Maar het is natuurlijk logisch dat niet iedereen dat vind, elk mens is uniek (alhoewel er toch f*cking veel schapen rondlopen op deze planeet).

*edit* gezicht: typcursus *edit*

[Dit bericht is gewijzigd door Jenje op 20-01-2002 16:03]

dat heb ik veel bij nummers die mij echt raken zoals powder burns van bolt thrower, en my hope, the destroyer van my dying bride...

dan sta ik helemaal in mezelf gekeerd te flippen af en toe...

Zeker...Anathema heeft me zo eens aan het huilen gebracht met 'Fragile dreams',waarschijnlijk omdat ik toen iets gelijkaardigs had meegemaakt...

Heb het met Train of Concequenses van Megadeth als ik weer eens iets heel doms gedaan heb (gebeurt niet vaak gelukkig)

Ik ken dat gevoel, heb het een paar (veel) keer tegengekomen met optredens:
Bij Tristania, het nummer: Angellore
Bij Deep Purple: Smoke on the water
Bij dEUS (jaja): Sud's 'n soda
en nog veel meer, maar daar kan ik nu efkes niet opkomen.

Bij andere muziek wordt ik gevoelsmatig ook wel geraakt, vooral bij new-age muziek, die ik ook gewoonweg zalig vind.

quote:

---

Op 20 januari 2002 15:21 schreef XnegativeX het volgende:
Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je enorm kippevel krijgt van een bepaald nummer en dat je het dan aan een ander laat horen die het nix vindt? Dit is echt ongelovelijk frustrerend. Ik probeer dan altijd uit te leggen wat ik er in hoor maar ik kan het nooit helemaal duidelijk maken. Ik heb het nu bijvoorbeeld bij het nummer Undertow van de nieuwe Pain of salvation. Dat nummer is zo bovennatuurlijk mooi (de rest van de cd trouwens ook) maar ik lijk de enige te zijn met die mening

---

Ja, dat heb ik precies hetzelfde, en dat is echt vreselijk irritant...

Waar ik vooral een hekel aan heb wat dat aangaat, is dat als je iemand zo'n waanzinnig mooi nummer laat horen dat ze er dan doorheen gaan zitten wauwelen...

Het komt me bekend voor ja, ik heb het vrijwel altijd wanneer ik iemand iets laat horen wat ik erg mooi vind. Vaak komt het ook wel doordat niet bepaald iedereen met wie ik omga dezelfde smaak heeft wat muziek betreft, maar toch blijft het erg frustrerend ()

quote:

---

Op 20 januari 2002 15:48 schreef Dwaallicht het volgende:
Ik had het vroeger altijd, maar nu veel minder. M'n emoties zitten minder in de weg bij het luisteren naar muziek en ik heb wat beter geleerd om onder woorden te brengen wat voor muziek op een CD staat ipv het gebruikelijke 'ik vind dit echt TOF!!!'. Als ik iemand anders over muziek vertel probeer ik juist zo weinig mogelijk m'n eigen emoties te noemen, omdat ik weet dat die persoonlijk en subjectief zijn. Ik ga juist meer voor de muziek zelf ipv het gevoel wat ik erbij heb.

---

Hehehe.. misschien recesent een goede keus voor je.. voor veel metalfans ogenschijnlijk wel,, als je kijkt naar sommige reviews in de aardschok nu bijvoorbeeld.. waarbij alleen maar wordt verteld hoe cool en geweldig een cd is, en niet eens wat voor zang, gitaargeluid, etc, er een rol speelt..

Ik heb dat ook wel eens ja,,,.. in het begin vond ik het zeer frustrerend, als je bijvoorbeeld een cd had gekocht van een band die niemand nog kende in je vriendengroep, je hem helemaal te gek vond, en je hem vervolgens na hem te hebben laten rondgaan totaal afgekraakt als 'saai' of iets dergelijks weer in handen kreeg.. (hmm.. vreemde zinsbouw.. ik weet niet of dat grammaticaal nog allemaal klopt..)

Tegenwoordig maakt het me niet zoveel meer uit.. gaat uiteindelijk om welke muziek ik zelf mooi vind, niet wat anderen er van vin

[Dit bericht is gewijzigd door Valorian op 21-01-2002 0:14]

De eerste keer dat ik The Dreadful Hours van My Dying Bride draaide en de teksten erbij las kwam er echt bijna een enorme huilbui aanhangen. Kon me echt maar met moeite inhouden. Zwaar beladen plaat, en nu zitten er nog steeds stukken tussen (na tig keer draaien...) die me bijna de strot dichtknijpen.

quote:

---

Op 21 januari 2002 0:11 schreef Valorian666 het volgende:
Hehehe.. misschien recesent een goede keus voor je.. voor veel metalfans ogenschijnlijk wel,, als je kijkt naar sommige reviews in de aardschok nu bijvoorbeeld.. waarbij alleen maar wordt verteld hoe cool en geweldig een cd is, en niet eens wat voor zang, gitaargeluid, etc, er een rol speelt..

---

Yeah, vreselijk slecht hè? Daar kan ik me af en toe best wel aan ergeren (tenminste, ALS ik dat WC-blaadje nog es inkijk). Op ZM recenseren gaat niet lukken aangezien ik niet ga voor nieuwe CD's maar voor toffe CD's, dus dan zouden veel van m'n recensies gaan over CD's van tien, vijftien jaren terug. Af en toe schrijf ik reviews op http://larm.cjb.net maar dat heb ik al een tijd niet meer gedaan... hehehe best grappig om ouwe reviews van jezelf terug te zien (die zijn nl. zwaar kut ). Misschien een eigen reviews archive openen, maar daar zijn er al zoveel van... Ik hou het voorlopig denk ik op wat geouwehoer hier.

'k heb het niet zo bij teksten, maar wel bij en melodie. Ik heb het vooral bij een nummer (intro) van een asgaroth cd. Maar diegenen die het nummer ook hebben gehoord vonden hem wel te gek. Maar goed die hielden ook van metal.

Ook heb ik het bij een nummer van mysticum waarbij je de wind hoort waaien en 2 super valse piano’s hoort pingelen. Ik krijg er echt zo’n blairwitch gevoel bij. En krijg het super koud. Maar niemand begrijpt het geloof ik..

bij melodie heb ik het ja. En hele brute strakke stukken..
Voorbeelden, Arch enemy bij een aantal nummers. Children of Bodom. Cannibal corpse ook wel

quote:

---

Op 21 januari 2002 0:30 schreef Greycloak het volgende:
De eerste keer dat ik The Dreadful Hours van My Dying Bride draaide en de teksten erbij las kwam er echt bijna een enorme huilbui aanhangen. Kon me echt maar met moeite inhouden. Zwaar beladen plaat, en nu zitten er nog steeds stukken tussen (na tig keer draaien...) die me bijna de strot dichtknijpen.

---

inderdaad... ik heb dat vooral bij my hope, the destroyer en het titelnummer

De eerste keer dat ik Altitudes hoorde, een instrumentaal nummer van de amerikaanse gitarist Jason Becker kreeg ik kippevel (niet alleen die eerste keer trouwens).

Die man legt daar zo'n geniaal gevoel in, dat is gewoon onbeschrijfelijk. Triest genoeg kan hij als gevolg van een spierziekte helemaal niks meer...terwijl hij een gouden toekomst voor zich had (speelde bij David Lee Roth als opvolger (!) van Steve Vai en hij speelde in Cacophony samen met Marty Friedman (ex-Megadeth)

quote:

---

Op 20 januari 2002 20:05 schreef madeline usher het volgende:
Zeker...Anathema heeft me zo eens aan het huilen gebracht met 'Fragile dreams',waarschijnlijk omdat ik toen iets gelijkaardigs had meegemaakt...

---

'Maybe I always knew.. my fragile dreams must be broken... for you' Ik had Anathema bij me toen ik ergens heen moest en me niet prettig voelde. Het is echt practige muziek. Ernaar luisteren maakt me nog steeds somber.

Zo'n kippevel-gevoel is waarschijnlijk voor jouw only. Het heeft dus weinig zin om het aan iemand anders proberen uit te leggen, en helemaal niet om dan ook nog eens gefrustreerd te raken als hij/zij het niet snapt...

quote:

---

Op 21 januari 2002 0:30 schreef Greycloak het volgende:
De eerste keer dat ik The Dreadful Hours van My Dying Bride draaide en de teksten erbij las kwam er echt bijna een enorme huilbui aanhangen. Kon me echt maar met moeite inhouden. Zwaar beladen plaat, en nu zitten er nog steeds stukken tussen (na tig keer draaien...) die me bijna de strot dichtknijpen.

---

Ik moest ook wel bijna janken ja na het horen van The Dreadful Hours