Jaja..’ was mijn eerste reactie toen ik de beschrijving achterop mijn promo exemplaar las ‘A Bizarre and grotesque sonic-picture of modern French society, an original mix of doom, thrash, French variety, death, gothic, punk, pop, classic, baroque, jazz and black humour’.
Dit zouden we dus volgens de beschrijving van het platenlabel moeten verwachten bij het beluisteren van France, het nieuwste schijfje van de Franse band Wormfood. Dus schuiven we ietwat sceptisch de cd in de lade en wat blijkt, die ietwat pretentieuze beschrijving blijkt nog helemaal niet zo ver van de waarheid te liggen.
Uitstekend geproduceerd door Axel Wursthorn van die andere Franse weirdo’s Carnival in Coa brengt Wormfood ons 11 geschifte en extreem afwisselende nummers die inderdaad gaan van doom naar death, black, trash, theatraal geneuzel naar pop, hoorspelen, soundscapes, klassiek naar alles wat daar tussenin ligt. Vergelijkingen met het schizofrene van bands als Mr.Bungle, Fantomas en Carnival in Coal zijn in een dergelijk geval snel gemaakt. Ook vocaal krijg je als luisteraar het gehele spectrum van stemmen op je bord. Grunts (waarbij men meer dan eens aan het eveneens Franse Misanthrope doet denken), Franse spoken words, blackmetal screams, Peter Steele achtig gehijg en gesteun, je kunt het zo gek niet bedenken of het komt uit de strot van zanger El Worm zetten.
Een erg afwisselend plaatje dus, betekend dit ook dat het een goed album is? Vaak is het risico bij dit soort albums namelijk dat de goede ideeën in overvloed aanwezig zijn, maar dat de uitvoering te wensen overlaat. Wormfood weet dit gelukkig te voorkomen door het schrijven van toch redelijk pakkende nummers, nummers die zich echter pas na een aantal luisterbeurten stukje bij beetje prijsgeven.
Conclusies bij dit soort albums zijn vaak erg cliché en ook ditmaal kom ik niet verder dan ‘niet voor iedereen weggelegd, maar de avontuurlijk ingestelde luisteraar zal dit zeker kunnen waarderen’ en ‘een moeilijk album om in te komen, maar steek er wat tijd in en bladiebla’. Het voordeel van deze clichés is wel dat je weet waar je aan toe bent voordat je dit gaat luisteren, zo ook in dit geval.
www.wormfood.fr
www.myspace.com/wormfood
Wederom weer een franse top band..na Gojira
[Dit bericht is gewijzigd door Smoochy op 03-03-2007 23:26]
