| Voice_of_thunder |
|
 |
 |
|
 Posted 29-07-2002 20:05 by Voice_of_thunder |
   |
|
quote:
Op 29 juli 2002 12:18 schreef Sirene het volgende:
Al sinds dat ik een klein meisje was, heb ik het idee als ik alleen in een kamer sta, niet alleen te zijn. Ik heb dat idee niet altijd, vooral 's-avonds voel ik mij niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis. Dit ligt niet aan mijn huis, want in andere huizen heb ik het ook. Ik krijg dan een soort van een zwaar gevoel over me, een soort waarschuwingssignaal (net of iemand naar me kijkt) en als ik me dan laat gaan, word ik vervolgens heel erg bang en kruip ik het liefst zo snel mogelijk in bed met de dekens over mijn hoofd. Ik heb een keer gehad dat ik mijn naam hoorde fluisteren, maar niemand zag. Heel eng was dat. Het was ook gelukkig maar eenmalig. Op een of andere manier heb ik het idee dat een geest of een andere entiteit contact met mij zoekt. Ik wil dat niet, want ik schijt bekant in mijn broek. Dus ik sluit me er zo goed mogelijk voor af. Toch bekruipt dat gevoel mij best vaak, waardoor ik heel vervelend heel bang word in mijn eigen huis. Kan iemand mij een verklaring geven of mij een tip geven hoe ik hiervan af kan komen? Ik wil namelijk om 23.00 uur 's-avonds nog rustig mijn tanden poetsen, zonder dat ik bang ben dat straks een of andere geest voor mij staat.
damm ik heb echt presies het zelfe, 
echt vaag,
|
ik wil wel eens weten hou ik zou reageren als ik de volgende ochtend wakker wordt met knallende koppijn en in een vreemde kamer en dat ik dan zo'n omaatje van rond de 70 vasthoud 
Lijkt me een heeeeel unieke ervaring 
