ADVERSUM:
Kim Sølve, art director of TRINE + KIM DESIGN STUDIO (responsible for artworks for bands like MAYHEM, ULVER, DARKTHRONE and many others) have launched a new record label together with partner NEUROPA RECORDS from Belgium.

The name is ADVERSUM and the 2 first releases are YUREI and DELIRIUM BOUND - the musical profile will be dark, progressive and disharmonic music!

ADVERSUM Myspace: http://www.myspace.com/adversummmx
The albums can be ordered now from the website: http://www.adversum.no

Artist: YUREI
Title: Working class demon
"Yurei is the Norwegian musician Bjeima’s musical and psychic ground zero. His debut, "Working class demon", is a tribute to all things dark, deranged and downright weird. Bjeima takes a suicidal plunge into madness, anxiety and psychosis, coming up for breath only to spit out brilliantly woven gems of alternative, discordant and melancholic rock."

http://www.myspace.com/bjeima

Artist: DELIRIUM BOUND
Album: Delirium, dissonance and death

"Delirium, dissonance and death. The title of this album reads like a contents description. These norwegians have turned loose 9 tracks bursting with inner turmoil and contempt. The substance keeping these jarring riffs together is as clever as it is dark, making every track stand out while relentlessly raging forward. With lyrics covering patricide, god-faced dogs, panic attacks and corpse eating, this is a merciless thrashing onslaught pulled from the darkest pits of our psyche."

http://www.myspace.com/deliriumbound

Next up are I Left The Planet and Alfa Obscura, -M-, Swarms and more.

Alfa Obscura: http://www.myspace.com/alfaobscura
M: http://www.myspace.com/thegentlemenslounge
Swarms: http://www.myspace.com/swarmsinside

http://www.adversum.no



[EDIT: geschreeuw uit de titel gehaald]

[Dit bericht is gewijzigd door Lainedil op 28-08-2010 23:44]

OMG! I'm so excited!

"anxiety and psychosis"


OEH AAAAAAH

Ah, klinkt als een label voor Linkin Park.

Het was kiezen tussen Yurei & Linkin Park, volgens deze recensent hebben we dan toch goed gekozen:

YUREI
Working Class Demon
Adversum/Neuropa

Yurei zijn geesten die geen rust kunnen vinden na hun dood. Het Japanse equivalent van de spoken. Knap gevonden dus van die Bjeima, een Noorse componist wiens eenpersoonsproject dit is. Inventiviteit die ook te vinden is in de lyrische creativiteit, want op wat we meepikten van de tekst loopt die als rode draad door alle songs door.

De titels zijn eveneens woordkunstwerkjes. Er is weinig informatie over te vinden, maar alles wijst erop dat dit het eerste is dat Yurei uitbrengt. Voor alle duidelijkheid: dit heeft niets met rock noch metal te maken. Maar dit op extreme jazz gebaseerde kunstwerk zuigt de ziel droogjes uit je lijf. Een jazzy baslijn laat zich als een dor blad meevoeren op een fluisterende windstroom, terwijl poëtisch hypnotiserende pingels dichter en dichter naar elkaar groeien tot het tot dissonante snaaraanvaringen komt. De drum speelt nog een ander ritme dat op een bevreemdende manier toch juist aanvoelt. Het beeld van een spookschip dat door de mist van de Bermudadriehoek dobbert schetst de sfeer, de setting die het totaalbeeld naar boven haalt. Dat van de dwalende zielen, het oncomfortabele wachten op het onaangename. In dat beeld komt zeldzame semi-operazang terecht, waarvan al je haren -van neus tot kleine teen- overeind schieten, alsof je oog in oog staat met een levensecht spook. Heel soms, eigenlijk zelfs te weinig, voert een psychotische mondharmonica of een pragmatisch soundscape je naar een depressieve trance, waarin je vreest voor je leven.

Elke song kent dezelfde elementen, maar is toch zeer anders. ‘Working Class Demon’ is als een surrealistische expositie van postmodern kubisme, waarmee we bedoelen dat er objecten in een voor elkaar bevreemdende situatie geplaatst worden en niettemin tot een welomlijnd werk leiden, dat enerzijds zo absurdistisch is en anderzijds zo accuraat zijn doel bereikt, dat het angstaanjagend wordt. Daarom is dit zowat het engste album ooit, enger dan wat Type O Negative ons vroeger aandeed.

Het überdepressieve en zielsvretende “Suicide Sitcom” met lachband gaat nog een stap verder dan een film van David Lynch. Je hoort een blikkerige gitaar zinnenprikkelende klanken uitbrengen die je nog nooit gehoord hebt, vocalen met griezelige effecten op zanglijnen die een rilling door je ruggenmerg jagen en freaky elementen die je uit je concentratie proberen halen maar je er eigenlijk nog dieper in sleuren.

Dit is zwartgallige romantiek in een pikdonker jazzkleedje dat je laat genieten van het huiveringwekkende surrealisme dat deze man vervaardigd heeft. Dit is nog nooit vertoond. (KH)

PLATINA (7/7)
www.myspace.com/bjeima

[Dit bericht is gewijzigd door ADVERSUM op 20-09-2010 20:55]

Neuropa is een prima label ja :

quote:

---

Op 20 september 2010 20:55 schreef ADVERSUM het volgende:
Dit is nog nooit vertoond. (KH)

---

Humor.


Ik heb het ff geluisterd en ik moest steeds lachen om de zang. Het doet mij een beetje aan een horror film denken die bezig is de plank te misslaan.