Band van surfgitarist Ed Sewerratti en voormalige 'Rembo' Theo Wesselo. Na een paar clipjes op Youtube van ze te hebben gevonden, besloot ik om de gehele cd maar aan te schaffen. Kostte maar een tientje, dus ik durfde de gok wel te wagen.
Hoe vaker ik de cd luister, hoe gaver ik hem vind. Teksten van Ted Hausmagger (Theo) over de zelfkant van het leven, begeleid door het surfgeluid op gitaar van Ed (Ed Hausmagger). Het klinkt een beetje als een Nederlands- en Duits(!)talige Tom Waits die op een verdwaalde surfplank in de branding terecht is gekomen. Teksten ook met de nodige (zwartgallige) humor en zelfspot.
Aparte nummers op de cd 'Dicht- en sloopwerk' in een eigen stijl. Soms wat meer bluesy (Dag als vandaag, Elke ochtend, Ik voel me kut), soms wat swingender (Dacht het wel, Dankjewel) en soms wat harder en zelfs Duitstalig (Du, Zeit von kommen).
Ik vind het wel gaaf in elk geval, simpel en toch doeltreffend. Een verademing om weer eens iets met een eigen stijl en wat niet te ingewikkeld is te horen.
Het radicale feminisme is niet eens een lachnummer meer: het is een karikatuur van een parodie op een klucht.
CTTS
Posted 14-09-2011 12:26 by CTTS
Jaar of 2 terug in Leiden op een festivalletje gezien, was erg grappig toen. Heb er alleen nooit aan gedacht het album eens te checken. Maar eens doen dan.
Paar keer geluisterd nu en ik vind hem voorlopig nog wel minder dan Dicht&Sloopwerk, minder surf, meer rock en dat is wel wat jammer.
Wel weer goede teksten!