Sumac is de nieuwe band van Aaron Turner, onder andere bekend van Old Man Gloom en het inmiddels ter ziele gegane post-metalgezelschap Isis. Nu heeft hij samen met drummer Nick Yacyshyn (Baptists) en bassist Brian Cook (onder andere Russian Circles) een debuutplaat opgenomen. In februari zal The Deal verschijnen en er is al een track van te beluisteren:

Thorn In The Lion's Paw

Oeh vet, na het horen van de eerste 3 minuten al fan

Albumstream:

The Deal

The Deal is echt een sterk debuut. Twee sfeerstukken en vier tracks die over de tien minuten klokken, maar het verveelt geen seconde. Sludgy, experimenteel en ritmisch zeer interessant. Het riffwerk van Aaron Turner is hoekig terwijl bassist Brian Cook eronder smerige dreunen uitdeelt, maar de echte ster van deze plaat is toch wel drummer Nick Yacyshyn. Wat een creativiteit en energie, die middensectie van Hollow King is ronduit meesterlijk!

Komende dagen eens aanschaffen, alhoewel het wel de Japanse versie zal zijn (bonustrack).

Mijn verwachtingen waren naar aanleiding van dat eerste nummer die online was gezet hoger dan wat ze uiteindelijk waar konden maken. Soms net iets te uitgekleed naar mijn smaak; hadden wel wat synths of meer zang bij gemogen.

Alsnog wel 1 van de betere albums van 2015 tot nu toe.

Staat niet op metal-archives.

Niet naar luisteren dan.

Eén nummer van 10 minuten zit ik toch nie uit.
Is entertainment.
Geen autisme.

Nieuw liedje.

Erg lekkere lompe track, die nieuwe! Best wel wat Godflesh-invloeden, altijd goed.

Heerlijk lomp idd. Benieuwd naar het album. Dit klinkt iig al beter dan The Deal.

Album stream (vreemd: Will to Reach niet beluisterbaar): What One Becomes

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 06-06-2016 19:31]

Volgende maand spelen ze in Antwerpen!
Nieuwe (Jap editie voor de bonustrack) ondertussen besteld.

Het album staat nu ook op spotify. Eerste indruk na een paar luisterbeurten:

Het is echt een heerlijk lompe, logge plaat geworden. Wel jammer dat het hoge niveau van Rigid Man misschien niet over de hele linie wordt vastgehouden. Maar er valt zeker genoeg te genieten. Wat een fijne hardebazenmuziek is dit zeg.

Vreemde indeling van de tracks op Spotify trouwens: op de laatste track na alles in twee of drie delen. Gisteren ook voor het eerst beluisterd, dit is inderdaad echt een moddervette plaat geworden, een stuk logger en lomper dan The Deal. De drumsound is ook monsterlijk, in een kerk opgenomen.

quote:

---

Op 11 juni 2016 11:51 schreef HierIsMike het volgende:
Vreemde indeling van de tracks op Spotify trouwens: op de laatste track na alles in twee of drie delen.

---

Ja daar zie ik het nut ook niet van in. Sterker nog, het is ronduit onhandig wanneer je spotify op shuffle modus hebt staan.

quote:

---

Op 11 juni 2016 11:51 schreef HierIsMike het volgende:
De drumsound is ook monsterlijk, in een kerk opgenomen.

---

Gaaf, wist ik niet. Monsterlijk is wel het juiste woord ja, zo ontzettend log en droog. Zo eens even wat krachttraining doen met dit op mijn oortjes. Gaat wel een goeie workout worden denk ik.

quote:

---

Op 18 februari 2015 17:21 schreef caron het volgende:
Eén nummer van 10 minuten zit ik toch nie uit.
Is entertainment.
Geen autisme.

---

Het moet plezant blijven

zeker

Alsof de lengte van een nummer ook maar iets zegt over de kwaliteit.

Hele vreemde redenatie. In die wetenschap zou een dik boek ook per definitie minder plezant zijn dan een streekromannetje?

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 11-06-2016 12:57]

Ik heb ooit een boek van Stephen King van 1000 blz. gelezen en ik vond het bullshit

Zojuist What One Becomes even aangeslingerd. Ligt het aan mij of is de productie wat vreemd? Ik heb het gevoel alsof mijn geluidskaart hier kapot is. Ik moet het volume heel luid zijn om iets te kunnen horen van de muziek. Had ik bij het afspelen van de nieuwe Cough zojuist ook...

Edit: Laat maar, na de intro geen last meer. Lekker dit!

[Dit bericht is gewijzigd door iPim op 11-06-2016 17:51]

Vette show gisteren. De logge sound werd perfect gebracht en Aaron was ook goed bij stem (wat bij Isis toch regelmatig tegenviel live).
Mamiffer was OK, maar omdat Brian Cook hier ook bij betrokken werd live lag de focus te veel op de noisy soundscape stukken en minder op de pianostukken van Coloccia.

De samenwerkingsplaat tussen Sumac en Keiji Haino (American Dollar Bill - Keep Facing Sideways, You're Too Hideous to Look at Face On, een typische lange Haino-titel) zal op 23 februari via Thrill Jockey verschijnen. Het is improvisatiewerk, dus ik ben erg benieuwd. Ik hou wel van de abstracte passages in de Sumac-platen, dus ik zie een focus daarop met veel nieuwsgierigheid tegemoet.