Vandaag is dan eindelijk de "opvolger" van het geniale Sweven (het deathmetalmeesterwerk en zwanenzang van Morbus Chron uit 2014) verschenen. The Eternal Resonance is een magistrale plaat geworden: het deathmetalgehalte is flink omlaag gegaan, maar de door merg en been gaande schreeuwen van Andersson zijn gebleven. Progressieve rock, psychedelische rock, en post-rock nemen de voorgrond met een ontzettend organisch en jazzy gevoel, al worden er nog steeds heerlijke (death)metalriffs op je afgevuurd. De wonderschone cleane passages van Sweven (de plaat) worden hier veel verder uitgewerkt in complexere composities.

Beluister hieronder twee tracks van de plaat:





Dit is trouwens een interessant interview met Robert Andersson over de plaat, schrijfproces, opnameproces, visie op muziek en waarom Morbus Chron uit elkaar is gegaan.


[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 20-03-2020 19:32]

Die plaat is echt super.

Ik wil zo graag dit tof vinden, maar net als de plaat Sweven vind ik er echt niks interessants aan. Geen enkel spannend muzikaal moment. De brul erbij vind ik ook niet echt denderend, maar daar zou ik aan kunnen wennen.

Niet voor mij

Verrassend goed, sterker nog een van de beste platen van het jaar tot nu toe. ik weet dat mensen het vergelijken met Tribulation maar dat klopt niet echt denk ik. Het doet me wel denken aan The Eternalist van Agatus maar dan vanuit een andere hoek.

Ik vond het een behoorlijke worsteling deze plaat, maar inmiddels vind ik hem vet.


Beetje als whiskey leren drinken of zo. An acquired taste.