Naar analogie van het topic vorig jaar, wat waren jullie "ontdekkingen van het jaar" die dateren van voor 2020?

Ik lijst er hier andermaal drie op:

Invunche - II
heerlijk geschifte black in het straatje van Ildjarn, maar met iets 'complexere' songstructuren en zeer lekkere riffs



Oculus Vacui - Alkahest
atmosferische, ritualistisch aandoende black



Cock Robin - The promise you made (extended version)
ik kende het nummer wel al, maar niet deze extended version. Melancholische 80's pop op zijn best.

Lee Hazlewood, Scott Walkers eerste vier albums en Billie Holiday

Denis Pauna.

Ik heb meer albums ontdekt, maar dit zijn er tien die er bovenuit sprongen.

Chat Pile - Remove Your Skin Please (2019)
Candi Staton - Candi Staton (2004)
Gaye Su Akyol - İstikrarlı Hayal Hakikattir (2018)

Fiona Apple - When the Pawn Hits the Conflicts He Thinks Like a King What He Knows Throws the Blows When He Goes to the Fight and He'll Win the Whole Thing 'fore He Enters the Ring There's No Body to Batter When Your Mind Is Your Might So When You Go Solo, You Hold You (1999)

Ichiko Aoba - 0 (2013)
Alice Coltrane featuring Pharoah Sanders - Journey in Satchidananda (1971)
Vangelis - Blade Runner (1994)
Dark Angel - Darkness Descends (1986)
Andrew Hill - Point of Departure (1965)
Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen (2011)


[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 06-01-2021 18:24]

Die Cock Robin is erg nice.

Zelf kennis gemaakt met Battle Dagorath. Beter laat dan nooit i guess.

In 2020 pas voor 't eerst beluisterd, en daarbij tot volle tevredenheid veel bandjes met een D:

Death Like Mass


Délirant


Dissonant Winds


Drakonhail


Drastus


Emanation


J'ai si Froid​...


Al wel eens beluisterd, maar dit jaar viel 't kwartje
Reverorum ib Malacht


Dat begin jarig 80 Rush wel te genieten is itt jaren 70 Rush


Minimaal afgelopen 15 jaar niet beluisterd maar Killing Joke blijft heersen tijdens hun hele bestaan

Veel naar Tenhi geluisterd vorig jaar. En dan met name naar het album Maaäet.

Song of the Marching Children van Earth & Fire, uit 1971.

Voor de rest eigenlijk alleen maar albums/bands her-ontdekt. Zoals Shelter van Alcest, de debuutplaat van Disavowed, de 2 albums van Hell.

Maar ook ontdekt dat ik bepaalde albums gewoon echt niet zo tof meer vindt. Zoals het merendeel van Death bijvoorbeeld, daar vind ik gewoon niet veel meer aan, en Opeth vind ik tegenwoordig zelfs behoorlijk irritant klinken. Kundige muziek hoor, maar zulke lange herhalingen, en dan die vervelende in-de-stoel-zit gorgel, nee. Ik denk dat het goed is dat hij gestopt is met die grunts. Als je grunts doet, doe het dan goed, en breng het met felheid. Maar, da's mijn mening dan.

Leeway is toch wel de mooiste ontdekking Gevestigde waarde, maar duurde (te) lang eer ik het een kans gegeven had.

quote:

---

Op 7 januari 2021 21:53 schreef BenKnuckles het volgende:
Leeway is toch wel de mooiste ontdekking Gevestigde waarde, maar duurde (te) lang eer ik het een kans gegeven had.

---

Ik heb ooit Open Mouth Kiss ooit eens uit een koopjesbak gevist, leuk album is dat. De rest van hun discografie ken ik niet...

IK was trouwens nog eentje vergeten: Windswept. Dit zijproject van Drudkh-leden dit jaar leren kennen (hier ergens opgepikt dacht ik), wat een plaat! Zalig meanderende riffs à volonté die lekker weggeknuppeld worden, Drudkh zonder de folkstuff en met een fikse scheut Hate Forest-agressie.

Thanks for your sharing,It's really useful for me
digital photography