Soms lees of hoor je iets over een band, je beluisterd het eens en het is gelijk liefde. Dat had ik dus met Wobbler.
Wobbler. Geniale prog rock uit Noorwegen.
Deze band heb ik ontdekt dankzij een recensie op youtube van de uitstekende Birth - Born release.
Ook een prog band waar de invloeden voornamelijk uit de jaren 70 zijn. Ze noemden de naam Wobbler en ik ging op onderzoek.
De band bestaat sinds 2004 en hebben inmiddels 5 releases.
Hinterland - 2005
Afterglow - 2009
Rites At Dawn - 2011
From Silence To Nowhere - 2017
Dwellers Of The Deep. - 2020
Verschillende leden met verschillende muzikale achtergronden (van prog, folk, klassiek tot black metal) kwamen bijeen en gingen prog spelen.
Het leven kan soms zo simpel zijn.
Dwellers Of The Deep, hun laatste, had ik als eerste gehoord op bandcamp.
Even stukjes beluisterd en het was liefde op het eerste gehoor en de LP was gelijk besteld.
In eerste instantie klinkt de band als een YES kloon en de invloeden zijn duidelijk hoorbaar.
Echter is de band veel meer dan dat.
Hoogtepunt is de afsluiter en het 19 minuten durende Merry Macabre.
En vervolgens heb ik elke maand een nieuwe lp erbij besteld.
Te beginnen met hun debuut. Hinterland.
Het titelnummer duurt een goede 27 minuten. (op LP is dit verdeeld onder kantje 1 en 2)
Een moeilijk nummer zonder een duidelijk kop en staart maar met voornamelijk een hele hoop muzikale krachtpatserij.
Noem een 70's prog band en de invloeden hoor je er wel in terug.
Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van dit nummer.
Zoals ze zelf zeggen, het nummer was oorspronkelijk 12 minuten en iedereen voegde zijn ding maar toe.
Onervaren als ze waren en met onderlinge ruzie lieten ze het maar zo.
Hun tweede release is hun opnieuw opgenomen demo.
De plaat is op 1 gezongen stuk na geheel instrumentaal.
De nummers zijn gaaf. Met name In Taberna.
Rites At Dawn is de derde release en mogelijk mijn favoriet.
Zoals ik al gemeld had klinkt de band in eerste instantie als een YES kloon. Met name vanaf deze release.
De nieuwe zanger Andreas Wettergreen Strømman Prestmo klinkt ook wel als Jon Anderson.
Maar muzikaal is het dus veel meer dan alleen maar YES.
Ook een Anekdoten, Anglagard, Goblin en een Focus hoor ik er in terug.
Mijn persoonlijke favoriete nummer: In Orbit.
Hun vierde release, From Silence To Nowhere, heb ik nog niet, die zal ik zo bestellen via bandcamp, maar ligt in het verlengde Rites At Dawn en Dwellers Of The Deep en dus geniaal.
