Geldersch Hel heeft de bijzondere gave
áltijd op een avond dat ik al andere dingen te doen heb te programmeren. Gisteren lukte het eindelijk om erbij te zijn. Leuke reeks, leuk initiatief. Tot nu toe baal ik iedere keer weer, want ook aankomende twee edities hebben ze goede bands weten te scoren, maar heb ik reeds elders verplichtingen. Teringzooi.
Argwaan trapte af. Ik had een beginnende demoband verwacht, maar dit overtuigde vanaf moment één! De openingstrack was episch, uitgesponnen indd, dynamisch, en bovenal gewoon verschrikkelijk goed! Melancholisch, slepend, duidelijk verre invloeden van Burzum. Goed geluid. De jongens waren zichtbaar enthousiast. En terecht. Vreemd dat deze muziek nog geen propere fysieke release heeft gevonden, want dit is gewoon een goede en volwassen band. Goed geluid ook.
Friisk moest het met wat minder geluid doen. Behoorlijke muur van galm, ruis en feedback. De gitaren drongen er wel doorheen. Meeslepend, melancholisch. Eigenlijk balanceren alle drie de bands van de avond een beetje op het raakvlak van atmosferische, melancholische, epische black metal met DSBM. Net als Burzum dus. Kwam wellicht door het minder optimale geluid, maar vond Friisk de minste band van de avond. En dat hartje was natuurlijk een pompeblêd, Zodiac Lung.
Sunken een paar weken geleden al op Samhain gezien. Daar verzopen zij in een muur van geluid. Gisteren hadden ze niet het open geluid van Argwaan, maar was wel een stuk beter dan op Samhain. Ze trapten met het ijzersterke
Din røst malede farver i luften af. Jammer alleen dat dat nummer eigenlijk best wel keyboard gedreven is, en dat deze (natuurlijk) niet live meewas. Maar gewoon echt een puik optreden. UJitgesponnen composities, aanstekelijke en meeslepende gitaarlijnen en -riffs. Melancholische epiek afgewisseld met furieuze blasts. Sterk spel, intense vocalen. Flinke dosis WitTR.
Het publiek.., tja.. mijn gezelschap stoorde er zich flink aan, en ikzelf vond het ook niet optimaal. Maar ik weet het niet hoor.., stonden wij 15 jaar geleden ook niet altijd hardop te lullen tijdens de bands? Ik kan me niet herinneren dat er destijds anaal over werd gedaan. Dat ken ik eigenlijk van neo-folk-acts, en van Chelsea Wolfe die op een dinsdagavond op het podium van Willemeen stond te huilen omdat er door haar akoestische set werd heengesproken. Dat het bij metal stil hoort te zijn is volgens mij echt een recent gegeven. Een neef van mij, waarmee ik naar Dynamo’99 ben geweest, verbaasde zich er afgelopen 4 mei bij Blood Incantation over hoe stil en onbeweeglijk, bijna apathisch het (metal)publiek was/tegenwoordig is. Herinner ik mij het verleden verkeerd, is er iets veranderd, of is het stiekem dan wij ouder zijn geworden en tegenwoordig nagenoeg bijna altijd nuchter bij concerten zijn?
