Gezien de aandacht voor deze band, verdient ze wel een eigen topic.
Messa, enigszins progressieve (stoner) doom metal met een duister jaren'70-occult rock-randje en jazz-invloeden.

Afgelopen Samhain was mijn kennismaking met deze band. Hier kreeg de gitarist veel vrijheid om nummers tot jazzy jams uit te bouwen. Erg lekker, erg gaaf.

De band heeft net haar vierde full-length, The Spin, uit. Deze zou een stijlverandering naar een meer jaren'80 gothic rock/new wave-sound bevatten, maar op het eerste nummer na hoor ik het niet. Ik moest vooral aan Blood Ceremony denken.
Afgelopen Roadburn werd The Spin integraal gespeeld. Wederom maakte vooral het stuk jazz dat erin zit verwerkt veel indruk, maar in zijn geheel een erg sterk en aangenaam optreden.





https://messa.bandcamp.com/music

Zowel gisteravond als vanochtend dat nieuwe album maar weer eens beluisterd. Dat bevat écht hele goede muziek!

Gezien op Alcatraz 2025 en in Trix vorige maand. Kan weinig aan bovenstaande toevoegen. Erg goede muziek en vooral in Trix een fantastische show. Breekbaar, catchy, sfeervol, virtuoos, smaakvol. The Spin, maar ook vorige plaat Close al veel gedraaid.

Zit ter voorbereiding van zondag mijn Messa-CD"s te beluisteren. Die van dit jaar is (dus) echt heel sterk, Close vind ik niet zo spannend, maar Feast for Water is toch ook wel een klein meesterwerkje, hoor.

Eens. Feast for Water heeft een geweldige flow. Close is bij vlagen heel goed, maar duurt gewoon te lang. Ik moet The Spin nog iets vaker met volle aandacht luisteren. Album is toch diepgaander en minder instant catchy dan de eerste twee nummers doen geloven.

Die break in Thicker Blood. <3

De lengte van Close stoort me overigens geen moment.