KwelgeestIV |
|
 |
 |
|
Posted 12-10-2025 10:53 by KwelgeestIV |
        |
|
Vreemde dag gisteren. Niet gaan was voor mij eigenlijk nooit een optie. Mijn vriendin twijfelde wel. Wel aan zitten denken om later op de dag, ’s avonds, voor alleen Oranssi Pazuzu en Blood Incantation te gaan. Toch twee van Assie’s favoriete bands. Uit eindelijk toch wel met z’n tweeën de gehele dag. Thuiszitten nietsdoen om het nietsdoen dient ook geen enkel doel.
We kwamen wel wat laat aan. Gavran was al aan het spelen toen wij bij Doornroosje aankwamen. Sludge/post-metal. Weinig mis mee. Lekker zwaar, goede sfeer. De cleane vocalen waren niet helemaal vast en/of zuiver, maar de screams hoog n intens. Moet eerlijkheidshalve bekennen dat er me verder weinig van is bijgebleven dan dit, en dat het een heel degelijke opener was/is.
Even door Doornroosje lopen. Ik was tot gisteren alleen maar in de kleine zaal geweest. Ik wist tot voorkort niet eens dat er nog een zaal was, én dat dat de grote zaal zou zijn. Het festival is goed en leuk opgezet. Veel zit- en hangplekken, zeer degelijk vegetarisch/veganistisch eten, Apart speciaalbierbarretje. Daar een Terzij de Horde gescoord. Een tripel black IPA, door Kromme Haring gebrouwen. Smaakt zoals je mag verwachten. Goede brouwer, heerlijke stijl: Stevig geroosterde mout, volle boddy, goed bitter, lange afdronk. Wel is, en dat was me al eerder opgevallen, Doornroosje godsafgrijslijk duur! Nou hoef ik niet op de kleintjes te letten, en EUR 8,50 voor een blikje special edition craft beer van een gerenommeerde brouwer met stevig alcoholpercentage wil ik op zo’n festival best betalen, maar EUR 9,50 voor een Inktvis, EUR 5,10 voor een flesje HJ, én EUR 3,80 voor een glas Spa Rood uit een grote fles… ?!
Wyatt E. van een afstandje beluisterd. Klonk qua geluid wel fijn, maar tegelijkertijd qua composities slaapverwekkend saai. Rituele drone/ambient.
Tijdens Oryx leek de kleine zaal overvol. Geen zin om te dringen, wachten, of derde rij vanaf de gang te kijken. Later leerden we dat mensen gewoon niet doorliepen, en in een rij vanaf de gang de kleine zaal inkeken terwijl er nog volop ruimte was. Heel vreemd. Totaal gestoord eigenlijk. Nouja, Oryx dus gemist.
Optijd de grote zaal in voor Throwing Bricks. Voor de derde keer in 2/2,5 maand. Bij Throwing Bricks viel het mij op dat bands op dit festival wél een gedegen soundcheck doen/krijgen. Het geluid was dus goed en vol. De instrumenten goed op elkaar afgestemd. De set/muziek was (wederom) zwaar en hard. Sludge/post-hardcore. Net wat harder, sneller en meer ‘core’ dan je gemiddelde sludge band. De zanger was deze keer ook wel goed bij stem. In tegenstelling tot bij Duister Collectief. Maar wat een verschrikkelijk vervelend en zielig mannetje is dat toch! Toen hij zijn riedeltje antisemitische Hamas-propaganda ging afsteken maar de zaal uitgelopen. Was een goed optreden, maar zó goed en leuk is Throwing Bricks nou ook weer niet dat ik deze totale onzin ervoor kan verdragen.
Waren we mooi optijd voor Predatory Void. Blackened sludge/doom metal. Nou kan ik een goede sludge band oprecht waarderen. Het liefst zo zwaar, hard, dissonant en ongemakkelijk mogelijk. Maar matige sludge verveelt echt heel snel. En ook als er degelijke sludge, op degelijke sludge, op degelijke sludge wordt gestapeld, gaat dit bij band drie behoorlijk de keel uithangen, terwijl die band op zichzelf wellicht erg leuk was geweest. Duister Collectief had hier last van, en ik denk dat Soul Crusher (voor mij(?)) ook net iets teveel sludge programmeert om mijn aandacht vast te houden. Predatory Void is echter geen matige of degelijke (sludge) band. De band brengt net wat extra, wat meer afwisseling, waardoor ze ook na meerdere andere acts in het genre toch erbovenuit weet te steken, weet te verrassen. Logge, zware ritmesessies afgewisseld met pakkende riffs en (relatief) veel details en dynamiek in het snarenspel. Zangeres die clean net op randje wiebelt, maar haar harsh vocalen zeker on controle heeft. De bassiste die ook achtergrond/tweede vocalen verzorgt, maakt het geheel af. Beetje Faetooth wel, maar er zijn meerdere momenten dat ik vleugje SubRosa hoor, en dat is natuurlijk altijd een groot pluspunt.
Alweer tijd om een hapje te gaan eten, en dan naar Sijjin. Net als Predatory Void een mij onbekende band, maar een zeer aangename verrassing. Sijjin trakteert ons op een welkome dosis old school metal. Heavy/thrash death metal-band. Ik meen een beetje Master’s Hammer in de gitaarlijnen te horen, maar vooral Zemial, en ook flink wat (oude) Morbid Angel. De zanger draagt een KAT-shirt, dus dan weet je het eigenlijk al wel. Stoere, rockende muziek, stevig in de jaren’80-invloeden geworteld. Catchy riffs, epische solo’s. Waardige metal. Zodiac Lung moet dit even checken.
Flink schakelen voor de volgende act, Pothamus. Want die bevinden zich zo ongeveer geheel aan de andere kant van het Soul Crusher-spectrum. Volgens de gatekeepers van true heavy metal Metal-Archives is dit geen metal. Iedereen die minder lichtzinnig is, hoort hier epische en sfeervolle post-metal/sludge. Hoewel wederom sludge, is dit andere koek dan een THrowing Bricks of Predatory Void. Uitgesponnen, subtiel opbouwende composities. Niet de tough guy-aanpak, maar hypnotiserende lijnen die ongemerkt intenser worden. Toch heb ik niet genoeg weten te acclimatiseren na Sijjin om erin op te gaan. Te zien aan de rij bij de merch. en het aantal Pothamus-LP’s dat voorbijliep, hebben de heren echter menigeen weten te overtuigen. Gelukkig staan ze binnenkort in Deventer voor een herkansing.
Fange overgeslagen. Heb ze dit jaar al eens gezien, en dat was totale rommel. Geloof best dat dit op CD hard is, maar live een plumpudding. Oranssi Pazuzu dit jaar ook al gezien. Op Roadburn. Harde set was dat. En ook dit optreden was oprecht episch en intens! Ik heb de afgelopen maanden op dit forum met regelmaat lopen klagen over bands die geen live toetsen meehebben, maar dat gaat bij Oranssi niet op. Meerdere synthesizers op het podium. Een geweldige en heerlijk trip! Het optreden was minder hard dan op Roadburn, maar er was (daardoor) veel meer ruimte voor de toetsen om tot hun recht te komen. Ik snap eigenlijk niet waarom ik heel lang dacht dat Oranssi Pazuzu niet mij aan mij was besteed, want was is deze band geweldig, ze hebben eigenlijk alles! Het is duister, dissonant, hard, ongemakkelijk, hallucinante meezuigende riffs, en een hele flinke dosis psychedelica! Van minimalistische, repeterende Kraftwerk-achtige kraut tot betoverende space/acid effecten. De vocalen waren intens, de riffs kwamen aan, het drumwerk weergaloos. Geweldig!
Wat wel echt utter-matig was, was de hiphop die tussen de bands door werd gedraaid. Dan mag het wel Clipping zijn, dat op Roadburn heeft gespeeld, en dus Walters seal of approval hebben; dat maakt het nog niet opeens goede en/of acceptabele muziek. Flikker toch een eind op, tryhard edgelords.
Voordat Blood Incantation zou beginnen nog even bij Healthyliving spieken. Moeilijk de vinger op te leggen welke stijl zou nou speelden. Ik hoorde Alcest-achtige post-metal, maar ook pakkende stoner/doom-riffs. Wellicht zelf een vleugje grunge, of begon een metal-overdosis m’n beoordelingsvermogen parten te spelen? In ieder geval een vreemde, maar frisse eend in de bijt. En niet onverdienstelijk. Leuke afwisseling, en objectief een goede zangeres. Sowieso stabieler, zuiverder en krachtiger dan (de cleane vocalen van) Predatory Void; wat ook echt niet onaardig was.
Tijdens Blood Incantation was ik nog bedwelmd door de muzikale LSD van Oranssi Pazuzu. Ging Blood Incantation dit wel kunnen overtreffen? Blood Incantation speelde wederom Absolute Elswhere integraal, en wat kan ik daar nou over schrijven? Wat een album, wat een trip! Het ding is inmiddels een jaar uit, en ik draai’m nog steeds minimaal iedere week een keer.
Riedl was beter bij stem dan afgelopen mei in Utrecht. Dat was toen wellicht ook het enige, licht minpuntje. Het spel was minder perfect dan in Utrecht. Er zaten een paar (hele kleine) rommelige momenten in. De toetsenist zat er op een gegeven moment net naast, maar een kniesoor. Dat geeft het geheel ook de vrijheid en ervaring van een live optreden. De Pink Floyd-stukken werden goed uitgevoerd. Tijdens de death metal lag de kraut wel echt op de achtergrond. De riffs waren wederom orgastisch genieten. En iedere keer weer als dat album de apotheose nadert, verbaas ik me erover hoe geweldig dat is opgebouwd! Gisteren ook weer. Wat is dat toch onbevattelijk goed! Totale vervoering, totale overgave. De toegift bestond vanavond uit The Giza Power Plant (veel beter, passende en waardiger dan Inner Paths) en Obliquity of the Ecliptic. En toch hebben ze het weer weten te flikken. Hoe goed, verrassend en overweldigend Oranssi Pazuzu ook was, Absolute Elswhere is een ander niveau.
Op zich dat ik Daufodt ook nog wel even willen kijken, maar mijn vriendin zat er (emotioneel) doorheen. Ik weet echter zeker dat Assie van zowel Oranssi als Blood Incantation intens had genoten. Voor jou, Olav!
Ondanks alles een geslaagde en mooie dag. Nog gezellig en goed met meerdere bekenden staan kletsen. O.a. NecRobert en XneggieX.
[Dit bericht is gewijzigd door KwelgeestIV op 12-10-2025 11:20]
 |