Zoals de topictitel zegt: twee dagen (voornamelijk(?)) Utrechtse post-black metal in DB's.

TERZIJ DE HORDE

THROWING BRICKS

THE FIFTH ALLIANCE

KARNABAHAR

TEARDRINKER

RADELOOS//ZIEDEND

BRIQUEVILLE
– SILVER KNIFE
– RADAR MEN FROM THE MOON
– ONTAARD
En nog veel meer…


https://www.dbstudio.nl/event/duister-collectief-outdoor-festival-1/

https://www.dbstudio.nl/event/duister-collectief-outdoor-festival-2-met-briqueville-silver-knife-radar-men-from-the-moon-ontaard-more/

Daar zit lekkers tussen. Helaas zit ik al met een dubbele boeking dat weekend

Beide teleurstellen en hierheen komen.
Direct opgelost.

quote:

---

Op 9 juni 2025 19:31 schreef KwelgeestIV het volgende:
Zoals de topictitel zegt: twee dagen (voornamelijk(?)) Utrechtse post-black metal in DB's.

---

Post-black en nog wat andere post-dingen dan

Niet eens zoveel voornamelijk Utrecht, in bovenstaande lijst zijn het er 3 geloof ik.

Post-heterocore voor en door echt Utrechtenaren.

Blijkbaar volgende week alweer.

Ik haal de Palestinavlag vast uit de kast :')

Was in de loop van vorige week opeens niet goed ((waarschijnlijk) neuritis vestibularis). Donderdag plat, vrijdag stuk beter. Herstel op zaterdag liet te wensen over, maar na wikken en wegen besloten door de zure appel heen te bijten en toch te gaan (geen covid ofzo, dus andere voor andere bezoekers maakt(e) het niet uit). Door dit getrut Spirit fort he Masses gemist (vernam dat het verrassend goed was geweest), en kwam halverwege Hezurra aan. Wat ik hoorde, klonk niet onaardig. Maar de band had de ‘akoestiek’ van het buitenpodium niet mee. Een probleem dat dit weekend wel vaker speelde. Ik lees op internet dat het een mengsel van post-rock/metal, black en doom moest zijn; ik hoorde volgens mij sludge. Maar moet eerlijk zeggen dat ik er met m’n hoofd (nog) niet helemaal bij was, dus halverwege binnenkwam, en nog de obligate ontmoetingsgesprekken met bekenden stond te voeren.
De eerste band die ik wel bewust en volledig kon meepakken was, als het goed is (lastminute wijzigingen in de speelvolgorde), Gavran. Ja, ook sludge. Goed en leuk. Wat, wat mij betreft, voor Gavran geldt, geldt voor meerdere bands die dit weekend optraden: Leuke en goede muziek, gedegen muzikanten, je hoort wat ze willen en dat lukt ze ook, maar allemaal erg formulematig; een idee dat conceptueel goed en correct wordt uitgevoerd, alle juiste boxjes worden afgevinkt, maar het ontbreekt aan net dat ene beetje extra’s dat de muziek eigenheid geeft waardoor de band echt goed en interessant wordt, en daardoor een beetje generiek blijft. Ja het is goed, maar ik heb dit al wel vaker gehoord, en ook een paar keer net iets beter, en met net iets meer eigen smoelwerk/authenticiteit. Desalniettemin dus goed genoten, maar mede omdat ik niet 100% was/ben, weet ik er niet veel meer van te maken dan: leuke/goede doch generieke sludge.
Hierna Karnabahar (blijkbaar bloemkool in het Turks). En dit vond ik dus gewoon niets. Emo/screamo/math rock, een combinatie van? Niet aan mij besteed. Gezellig praatje gemaakt verder. Punt van de programmering was wel dat de bands erg strak op elkaar stonden met een binnen- én een buitenpodium, met maximaal vijf minuten tijd ertussen. Dan sta je dus de afgelopen band nog even met bekenden na te beschouwen, gewoon een praatje te maken, naar de merch. te turen en/of een biertje te halen, en dan is de volgende band dus alweer een kwartier bezig.
Zo kwam ik wat laat bij (ik denk) Farer binnen. Wat meer zware/harde/ongemakkelijke doom/sludge/drone. Bij deze band mocht het een in ieder geval goed schuren; al vroeg ik me een paar keer af of dat expres ging, of dat er foutjes in het spel en/of geluid werden gemaakt. Men leek even langs elkaar heen te spelen, erg veel feedback. Deed me ergens aan Khanate en Sumac denken. Laatste nummer was opeens een stuk pakkender, swingbaar. Leuke band.
The Fifth Alliance, doom/sludge/subtiel vleugje stoner(?). Denk SubRosa Faetooth qua stijl. Wat metaliger dan wat ik voor de rest deze dag had gehoord. Goede zangeres die verschillende zangstijlen soepel met elkaar afwisselde. Paar lekkere, pakkende riffs. Stuk beter geluid dan Hezurra. Maar ook hier gold hetgeen dat ik al bij Gavran schreef: goed en leuk, maar het mist net dat beetje extra en eigenheid.
Wat eerst een (eet)pauze moest zijn, was opeens met een ambientartiest opgevuld. En hiervoor gold dan weer hetzelfde als bij Farer: ik kwam er wat laat achter dat de act al was begonnen. Gelukkig niet iemand die zijn laptop inplugt en op play drukt, maar er werden daadwerkelijk live geluidgolven opgewekt, geloopt en gemanipuleerd. Ongemakkelijk gruizend/noisie randje. Leuke afwisseling, goede artiest.
Throwing Bricks begon matig. Paar weken geleden in het voorprogramma van Cult of Luna was ik er zeer over te spreken, maar dit was daar een slap aftreksel van. Vooral de vocalen waren zwak. De zanger leek niet in vorm, maar het geheel ontbrak wat pit. Ook hier eigenlijk vrij voorspelbare post-metal/core/sludge, maar doorgaans net wat sneller, harder en met energie dat het knalt. Dat viel nu dus tegen. Al moet ik zeggen dat halverwege de set de zanger zijn stem leek te hervinden, en daarmee het gehele optreden toch weer lekkerder begon te klinken. Ook hier degelijk geluid, trouwens.
Als laatste band voor mij Teardrinker. Hard. Goed. Beukende sludge/post-hardcore met een venijnig randje crust. Blies eigenlijk alle voorgaande bands totaal omver. Agressie, energie, vakmanschap. Beetje erg politiek allemaal, maar men zal wel willen/kunnen aanvoeren dat muziek voor de band politiek is. Dat zonder de politieke dimensie, zonder het vermeende onrecht de bands anders had geklonken, niet had bestaan, in ieder geval niet zo hard en scherp was geweest. Dat de woede oprecht is en de muzikale agressie een manifestatie van de tot ontlading komende onderdrukking. Het zal allemaal best, van mij had dat wel een tandje minder gemogen; maarja, als heterofiele, Blanke cis-man snap ik het natuurlijk sowieso niet. Dat ik meen de agency te hebben dit hierover te kunnen en mogen schrijven is natuurlijk al uiterst dubieus en discutabel.
Maar verrassende goede en harde band, met een goede frontvrouw/persoon.

Eigenlijk had ik wel overnachting in Utrecht geregeld, maar vond het wel best geweest. Op tijd naar huis, eigen bed, uitslapen en relaxt opstaan. Dus toen Terzij de Horde opende ging ik er vandoor. Nou het ik na Self (wat ik destijds oprecht een goed en volwassen album vond) niets meer van ze gehoord, maar van wat ik van het podium hoorde afkomen, kon ik geen posters maken, hein.
Leuk initiatief dat Duister Collectief. Geschikte locatie, degelijke programmering, goede sfeer. Niet een heel enerverend festivalverslag, maar gelukkig schrijf ik het op eigen titel.

Zondag
Gepijpzeik met de NS; het zal ook eens niet.., maar toch net optijd voor Blossom & Wither. Lekkere, frisse post-metal/rock. IJzige, repeterende WitTR/Cascadian-achtige black metal-riffs, maar dan ingebed in een iets gezapiger geheel . Ook hier gold: “Hebben we vaker gehoord, had net iets meer eigenheid mogen hebben”, maar goede band en leuke opener zo op de vroeger zondagmiddag.
Hierna alweer Ortega. Die hadden blijkbaar met Dodentocht gewisseld. Tijd geleden dat ik (van) Ortega had gehoord. Vond het voorheen altijd een fijne band, maar het geheel kwam totaal niet uit de verf. Ik geef de akoestiek maar de schuld, maar de band wist totaal niet te overtuigen. Jammer.
Noctambulist dan. (Post-)black metal. Aardige ideeën en momenten, maar ook momenten dat ik niet goed wist waar ik naar stond te luisteren. Met m’n vriendin een luchtje gaan scheppen.
Lijkschouwer wist dan wel net de juiste snaar te raken. Blijkbaar was ik toe aan even wat meer conventionele metal. Brute double bass, authentieke black metal. Tikje norsecore wellicht, maar toch ook lekkere, typische riffs waardoor je er weer aan wordt herinnerd waarom black metal ook alweer regeert! Dit was geen beuken om de verdere leegte van de composities te maskeren; hier zat daadwerkelijk wat in. Dat nieuwe nummer dat ze speelden was net wat dynamischer en complexer dan riffwerk dan de rest. Dat gaat wel goedkomen. Wellicht dat ze gewoon erg positief aftekenden tegen de twee bands voor hen, maar ik vond het een overtuigend optreden.
Nog best wel content met Lijkschouwer naar Ter Ziele. Een band die ik eigenlijk alleen nog maar van hun, esthetisch plezante, T-shirts kende. Messcherpe sludge. Intense vocalen, rauw randje, muziek goed en hard neergezet. Bleef een tikje eentonig in de midtempo hangen, maar desalniettemin ook een overtuigend optreden!
Ontaard, wederom post-metal/sludge. Nu met een zangeres met intense vocalen, die zeker haar mannetje staat. Muzikaal erg in het verlengde van bands die we dit weekend al hadden gehoord, maar iets meer aandacht voor een ingetogen en ‘atmosferisch’ randje. Best wel knallend optreden.
En ook de (eet)pauze van zondag was met nog een (semi-)elektronische artiest opgevuld. Een jongen/man die zijn gitaar stond te mishandelen, om dat via een paneel tot noise uit te bouwen. Klinkt wat flauw, maar het wat best goed en intens. Wederom een welkome afwisseling.
Radar Men from the Moon vond ik de gehele tijd al een vreemde eend in de bijt. Ik ken deze formatie als een kraut/fuzz/space/prog/psy band. En daar had ik me dan ook op verheugd en ingesteld. Ik had al we vernomen dat ze niet meer de oude band waren, maar daar verder niet teveel achter gezocht. Toen ik echter de zanger van Throwing Bricks op het podium zag staan, bekroop mij al het gevoel dat dit wel eens mis kon gaan. Niets ten nadele van de man, maar zijn zangstijl vind ik niet direct bij eerder beschreven muziek passen. Blijkbaar hebben ze op hun meest recente album hun stijl naar meer industrial noise rock verlegd. Dat was even een koude douche, maar wel opeens een beter verklaarbare programmering. In het instrumentele gedeelte van de muziek viel afentoe nog wel wat psychedelische/hypnotiserende repeteren van lijnen en riffs te horen, maar de schreeuwerige vocalen die ik qua stijl en geluid vooral met Britse arbeidersklassemuziek associeer waren niet mijn ding.
Voor mij laatste band van het weekend (niet fit, NS, maandag werken, halftwaalf thuis was al wel laat genoeg) Silver Knife. De heren afgelopen Roadburn aan het werk gezien, en dat was goed, hard en intens!
Ze begonnen in een wat rommelige brij qua geluid, en er zaten ook wel wat missers en foutjes in het spel, maar dit was wel weer genieten. Een muur aan riffgeweld. Pakkende, swingende en hypnotiserende lijnen. Intense vocalen. Niet zo goed als op Roaburn, maar waardige afsluiter van het weekend. Misschien wel de beste band.

Wel wat oud-ZMers gespot (niet gesproken): Sisyphos, Inverted Church, Retardo, DecomposingBitch. De meeste hiervan stonden ook op het podium, maar toch, maar toch..

quote:

---

Op 1 september 2025 14:54 schreef KwelgeestIV het volgende:
Dit was geen beuken om de verdere leegte van de composities te maskeren

---

Leuk verslagje! Dit omschrijft precies waarom ik de bands in het post/sludge genre vaak niet onaardig vindt, maar bijna nooit écht goed.

Vanaf ons balkon ook nog wat flarden van een aantal bands gehoord. En afgelopen vrijdag nog DJ Paul!

quote:

---

Op 1 september 2025 14:54 schreef KwelgeestIV het volgende:
Radar Men from the Moon vond ik de gehele tijd al een vreemde eend in de bijt. Ik ken deze formatie als een kraut/fuzz/space/prog/psy band.

---

Hoorde hier toevallig een stukje van voorbijkomen en snapte ook niet wat ik hoorde. Flinke koerswijziging inderdaad.

[Dit bericht is gewijzigd door Sater op 01-09-2025 15:25]

Leuk om een verslag te lezen.

Die koerswijziging van RMFTM is al lang geleden ingezet. Iedere show die ik sinds hun piek (zo rond 2013) van heb gezien, vond ik minder goede dan de vorige. Het was echt een geweldige band toen ze nog spacerock en later meer moderne 'krautrock' speelden. Daarna ging het fout toen ze - zo lijkt het mij tenminste - het machtige GNOD als grote voorbeeld gingen nemen. Gnod twee drummers? RMFTM plots ook. Gnod speelt nihilistische Swans-stijl noise rock? RMFTM direct ook. Hun samenwerking op Roadburn 2017 was nog wel genietbaar, al was dat denk ik het moment dat de schreeuwzang zijn intrede deed. Dat was een grote mismatch. Toen ik ze een paar jaar later nog eens op Yellowstock zag bleken ze nog veel verder richting de punk opgeschoven. Erg lelijk was dat toen. Daardoor heb ik er alle interesse in verloren, sindsdien ook niets meer van geluisterd. Jammer om te horen dat ze zich sindsdien niet hervonden hebben.

Ah, willen ze Gnod nadoen. Dan landt het alweer wat beter. Ik was vooral heel erg onaangenaam verrast. Verderop in een stoel er nog wel naar zitten luisteren, en ik hoorde wel wat aardige dingen voorbijkomen, maar nee.. Maar goed.., Gnod dus.. Niet dat het nu opeens wél goed is, maar ik begrijp de muziek wel beter.


Edit: Die tweede drummer voegde overigens geen zak toe!

[Dit bericht is gewijzigd door KwelgeestIV op 01-09-2025 16:11]

Goed om het verslag te lezen, ik kon er niet meer heen en krijg de indruk ook niet zo bijzonder veel gemist te hebben.

Dat komt dan vooral doordat het vooral veel sludge lijkt te zijn geweest, en dat is niet helemaal mijn ding. Ik had op voorhand het idee dat het wat meer richting BM zou gaan allemaal, misschien wat post.

Alleen de zondag was voor de black metal-liefhebber voldoende geweest. Ik had van te voren niet (goed) naar de verdeling van de bands gekeken. Was indd net wat veel ende gelijkende sludge.

Kzaggut, maar ik was voornemens alleen op zaterdag te gaan initieel, de zondag was getuige je verslag nog best aardig te doen geweest.