Zaterdag
Only Death is Real @ De Nor. Vage locatie. Valt online wel terug te vinden, maar te weinig context en concretiteit om nou te snappen en doorgronden wat het is, wat het punt is, en waar je heengaat. Blijkt een sculptuur van een klein amfitheater in de beeldentuin/het park van een museum in een buitenwijk van Antwerpen dat tevens als podium dienstdoet en waar zich een barretje in bevindt. Openlucht dus tussen de bomen; bijna bosachtige omgeving. Gaaf en zeker passend en sfeerverhogend bij (undergound) black metal.
Shewolff trapte af. Jonge band met slechts een handvol optreden ervaring; maar dat was niet te horen. Rockende punk’n’roll met een zwartgeblakerd randje en een intense, agressieve zangeres die het geheel met haar messcherpe vocalen eigenhandig van een crusty vibe wist te voorzien. De muziek was simpel, maar doeltreffend. Zoals het bij dit (sub)genre behoort. Hoewel ze twee keer overnieuw moesten beginnen was het bij de allereerste akkoorden direct duidelijk dat er een cover van
In the Shadow of the Horns werd ingezet. Welke enthousiast door het publiek werd ontvangen. Tijdens de (tempo)wisselingen in dit nummer ging het meerdere malen mis met het spel. Blijkbaar is Darkthrone nog steeds andere koek dat echte punk. Desalniettemin leuk. Hierna werd er een nummer gespeeld dat mij wel heel erg aan
I Wanna Be Your Dog dan wel gewoon Pap Smear deed denken; maar omstanders meende dat het dat niet was. Al bij al sterk optreden, gave band. Ga ik hopelijk meer van vernemen. Opvallend goed geluid ook.
Dan de band waarvoor ik een weekendje naar Antwerpen was gegaan: Bacht'n De Vulle Moane.
Ergens toch spannend, want met overnachting, reis, horeca, obligate geluidsdragers et cetera, et cetera toch best een duur weekend. Dan is het wel erg zuur als de band live apenballen zuigt.
Het was direct wel duidelijk dat het niet een totale blamage zou worden. Achteraf de geluidsman nog wel horen klagen, maar vrij direct vooraan het podium was met het geluid niets mis. Wel was het (begin van het) eerste nummer vrij rommelig. De bas leek niet goed aangesloten en de vocalen waren ronduit zwak/matig. Dat laatste bleef helaas het gehele optreden. Hoewel de trippy elektronica en beats voornamelijk van een bandje kwamen, werd er gelukkig nog wel wat psychedelica live verzorgd. De nietsontziende, monotone doordenderende blackened Kraut-riffs wisten zeer zeker te overtuigen. Het geheel klonk snel beter en werd zeker swingbaar. Het geheel van psychedelische elektronica en hypnotiserende riffs met de invallende nacht tegen een achtergrond van bomen vormde een heerlijke trip. Hoewel de minste band van de avond, zeker de moeite en reis waard!
Als afsluiter Invunche. Fuck, wat waren die goed en sterk! Aparte podiumpresentatie wel. Zat vast een gedachte achter, maar die is mij ontgaan. Strak en hard slingerden ze nummers het publiek en de duisternis in. Goed spel, enthousiasme, agressie, prima geluid; alles klopte! Met drie gitaristen maakte de band met al het riffgeweld een verpletterende indruk. En ook live vind ik het echt heel erg als (oude) Arckanum klinken. En dan vooral in de vocalen en zanglijnen, maar toch ook het type riffs en de composities; maar ik ben geloof ik de enige.
Meerdere biertjes met Bokkie en Mikkascar gedaan.
Liepen verder toch ook nog 2 a 3 bekende gezichten rond. De heenweg was ik vanuit het centrum komen lopen. Zo’n vijfkwartier. Maar ik voelde de Duvels hun werk doen, en toen ik iemand anders een taxi zag pakken, was de keus heel snel gemaakt.
Top avond! Gave locatie, geweldige muziek, gezellig gepint. Blij dat ik ben gegaan. Als er volgend jaar weer een (obscure) black metal-avond is, dan ga ik die zeker in overweging nemen.
