aargh

wat heeft iedereen met al die vreselijke springerige avatars

quote:

---

Op 9 januari 2003 16:56 schreef aerodis het volgende:
aargh

wat heeft iedereen met al die vreselijke springerige avatars

---

Dat rood kruisje van jou is ook niet alles.

vuile poseur, hij doet het hier gewoon?

quote:

---

Op 9 januari 2003 16:59 schreef aerodis het volgende:
vuile poseur, hij doet het hier gewoon?

---

Hier niet.
Messchien zit hij nog in het geheugen bij jou.
Dat hij het daarom weer geeft.
Maar hier doet hij het niet in ieder geval.

quote:

---

Op 9 januari 2003 14:32 schreef Jenje het volgende:
Maar serieus .. waarom zou je het dagboek van een junk willen lezen?
Ga dan naar Hoog Caterijne en vraag daar iemand naar zijn leven ..

---

Ik vind het ook allemaal opgeblazen, een persoon die de realiteit niet aankan en vlucht in de drugs, uiteindelijk zelfmoord pleegt en omdat ie bekend geworden is met zijn nummers van 3 akkoorden wil heel de wereld zijn leven weten?? = media - hersenspoeling

Als je in zulke gevallen geïnteresseerd bent hoef je geen kurt C. boek aan te schaffen, gewoon je ogen open doen

[Dit bericht is gewijzigd door Mortanius op 09-01-2003 17:01]

quote:

---

Op 9 januari 2003 17:00 schreef Mortanius het volgende:
Ik vind het ook allemaal opgeblazen, een persoon die de realiteit niet aankan en vlucht in de drugs, uiteindelijk zelfmoord pleegt en omdat ie bekend geworden is met zijn nummers van 3 akkoorden wil heel de wereld zijn leven weten?? = media - hersenspoeling

Als je in zulke gevallen geïnteresseerd bent hoef je geen kurt C. boek aan te schaffen, geswoon je ogen open doen

---

Ik koop die dagboeken niet, vanwege de geldklopperij. Maar je kan toch niet ontkennen dat Nirvana een enorm baanbrekende groep was.. Simpele akkoordenschema's of niet. Van de eerste keer dat je SLTS hoorde (was bij mij toch zo) had je toch iets van: damn!!!!!!!

Damn .. geinige muziek, meer niet ...
Dan vind ik bijvoorbeeld het boek "Tien jaar OP" interesanter. Geschiedenis van een band en een muziekstijl.

De muziek had zeker een bepaalde kwaliteit, maar zoals zo vaak met muziek; de persoon erachter wil je niet meemaken; knap om je gevoelens zo goed te kunnen vertalen, maar wie is er nou geinteresseerd in al dat zelfmedelijden van de muzikant zelf?

Muzikanten met een interessante andere kijk op dingen zouden imo eerder een boek mogen schrijven; ik noem een Mike Muir, en Peter Steele (gast heeft wel humor), Trey Azagthoth etc. etc.

Dat boek van Marilyn Manson is trouwens best wel vet, zou niemand van jullie hier mischien zeggen, maar het is waar. Ik lees het in ieder geval nog een keer over dan een of ander stomme dagboek, wat moet ik nou nog meer over Kurt te weten komen, dat is allemaal toch bets bekend..