* Thursday, June 12, 2008: 22:30
* Doors open at: 21:30 till: 23:00
* Price: € 9 + mk
In 1996 staat er een Japans viertal op het Vera podium om te openen voor het Amerikaanse US Maple. Twee jongens en twee meisjes. Uiteraard allen vrij klein. De basgitaar lijkt in de handen van de iele bassiste een gigantisch apparaat. Zal ze onder het gewicht gaan bezwijken? Het lijkt bijna zo. Het viertal staat er ogenschijnlijk een beetje onwennig en verlegen bij. "We are Melt Banana from Tokyo, Japan!", klinkt het dan. En onmiddelijk verandert het kwartet in een stuiterende, furieuze bende die er in no time 40 ultrasnelle leipe nummers doorheen jaagt. Het is de ongeëvenaarde energieke gekte, die eerder in die tijd uit Japan naar Vera was overgewaaid met bands als The Boredoms, Space Streakings en Zeni Geva. Sindsdien probeer ik geen concert te missen, als het high speed stofzuiger gezelschap uit Tokyo hier over de vloer komt.
Melt Banana beschikt namelijk over een uiterst smakelijke mix van noise, snelheid, een arsenaal aan freaky effecten en hysterische zang, verpakt in tóch compacte, pakkende songs. Een mengeling van Noise, Punk, Japanse Pop en alle space gadgets, die er voor een gitarist voorhanden zijn. Gitarist Ichirou Agata haalt een heel arsenaal van geluiden uit zijn talloze bakjes, samplet zichzelf en speelt weer mee met zijn eigen loops, ondertussen onherkenbaar achter het van SARS bekende mondkapje. Zangeres Onuki Yasuho stuitert over het podium met schelle krijsende uithalen of snelle raps, die de energie van de band nog verder opstuwt. Bassiste Rika mm´ staat even prominent in de mix als de gitaaruithalen en zorgt voor een tweede laagstuwende instrumentale melodielijn. Ondertussen roffelen de drums voortdurend in de hoogste versnelling door. Wie dat laatste echter doet is al sinds 1997 steeds een verrassing.
In 1997 richt Melt Banana haar eigen A-Zap Records op, maar vertrekt tegelijk mede-oprichter en drummer Toshiaki Sudoh. Voor een tijdje wordt deze dan nog vervangen door Satanic Hell Slaughter’s drummer Oshima Watchma, maar tegenwoordig zijn het steeds wisselende bandleden, die de drums voor hun rekening nemen, waaronder de Amerikaan Dave Witte, bekend van Discordance Axis, Municipal Waste en (tegenwoordig) Burnt By The Sun. Het zal ook wel heel vermoeiend zijn, dat drummen bij Melt Banana.
Toshiaki Sudoh hield het dan toch mooi 5 jaren vol vanaf de oprichting van de band in 1992. Yasuko Onuki en Agata hadden eerder de band Mizu opgericht, maar al snel wordt dat uiteindelijk Melt Banana, geïnspireerd door de bekende Warhol-hoes van The Velvet Unerground. K K Null van Zeni Geva ontdekt de band en brengt de eerste plaat ‘Speak, Squeak, Creak’ uit op zijn Nux Organization label. Hij laat Melt Banana opnemen in Chicago met underground icoon Steve Albini. Deze laat de tomeloze energie van Melt Banana genadeloos rauw uit de speakers blazen. Het leidt tot een tweede plaat op het Amerikaanse Skin Graft, waardoor Melt Banana met labelgenoten US Maple op wereldtournee gaat en daarbij voor het eerst in Vera belandt. Verdere samenwerkingen met Steve Albini, Jim O´Rourke, John Zorn en Mike Patton en de geweldige intense live-shows, die Melt Banana er altijd weer uit weet te persen, versterken de wereldwijde underground cultstatus van de band. Ondertussen worden de nummers naarmate de jaren vorderen steeds meer songgericht en wordt de lo-fi sound verruild voor een meer hi-fi produktie. Maar deze veranderingen zijn slechts relatief, alles blijft extreem en noisy voor de argeloze buitenstaander. Zo van Electrolux naar Nilfisk. Op de laatste plaat ‘Bambi’s Dilemma’ worden de ‘popsongs’ weer voorzien van de compromisloze sound uit de begindagen en live blijft het altijd blazen.
Voor de fijngevoeligen onder ons: Als je "We are Melt Banana from Tokyo, Japan!" hoort en je hebt je oordopjes nog niet in, ben je dus wel mooi te laat.
Dikkie
http://www.vera-groningen.nl/agenda/melt-banana
één van de favo's van mijn broer. Past perfect bij het weer van vandaag!
