| M. |
| Schwarzgerät |
 |
 |
|
 Posted 29-11-2008 11:53 by M. |
   |
|
In de NRC van gisteren, artikel over concertverkoop... Interessant verhaal.
quote:
‘Het is diefstal’
CLAUDIA KAMMER
DE MOEIZAME STRIJD TEGEN ZWARTE HANDEL IN TICKETS
Tickets voor uitverkochte concerten worden op internet voor woekerprijzen doorverkocht. Zijn dit de wetten van de vrije markt of valt er iets tegen te doen?
‘Een verplichte irisscan voor bezoekers van popconcerten. Dat zou een goede remedie zijn tegen de woekerhandel in concerttickets.
Binnen een paar seconden weet je of iemand een kaartje rechtmatig in zijn bezit heeft.”
Willem Venema, die met zijn bedrijf The Alternative concerten organiseert van artiesten als Coldplay, Snow Patrol, Jamie Cullum en Ilse de Lange, zegt het zonder een spoor van ironie. Hij vindt de handel in tweedehands tickets een „apert foute ontwikkeling” die moet worden gestuit met „radicale maatregelen”.
Op internet is alles te koop, ook kaartjes voor popconcerten die uitverkocht zijn. Neem de concerten die de hardrockbands Metallica enAC/DC volgend voorjaar in Ahoy geven. Concertorganisator Mojo voorzag grote belangstelling, ook van handelaren, en besloot daarom vorige maand de kaartjes alleen via internet te verkopen.
Niettemin waren alle plaatsen binnen een uur uitverkocht. Veel fans die achter de computer zaten, werden teleurgesteld. Ze stonden eindeloos in een virtuele wachtrij en werden daar soms pardoes uitgegooid, zodat ze weer achteraan moesten sluiten. Eenmaal aan de beurt, bleken de kaartjes op.
Niet alleen fans waren achter de computer gekropen.
Tientallen internetbedrijfjes bieden nog volop tickets aan. Maar de prijzen zijn wel veel hoger dan de oorspronkelijke circa 75 euro (inclusief servicekosten). De hardrockfan die zijn idolen inAhoywil zien,moetminimaal150euro betalen, voor sommige plaatsen zelfs 450 euro.
Volgens Mojo en Ticketservice is het besluit om de tickets alleen online te verkopen, juist genomen om handelaren te weren. Wie kaartjes wilde bestellen, moest zijn naam en adresgegevens registreren, en per persoon mochten maximaal twee kaartjes worden besteld. Normaal is het maximum acht kaarten per persoon, een enkele keer vier. „Als we de tickets via de vaste voorverkoopadressen hadden verkocht, waren ze daar opgekocht door handelaren”, zegt een woordvoerder van Mojo.
Vanaf 1 januari verkoopt Mojo alleen nog kaartjes via internet en telefoon. Het contract met Ticketservice is opgezegd, een andere partij (CTS Eventim) handelt de online kaartverkoop voortaan af. Maar volgens Peter van Ruijven, directeur van Ticketservice Nederland, zal het afschaffen van de fysieke verkoop geen einde maken aan de handel in concertkaarten. „Handelaren maken op internet verschillende accounts aan om kaarten te bestellen”, zegt hij.
Rogier van der Heijden is directeur van Ticketunlimited, een bedrijf dat al tien jaar handelt in concertkaartjes. Hij vertelt dat hij de kaartjes krijgt via een „uitgebreid netwerk”. „Concertorganisatoren houden altijd een groot deel van de kaarten apart voor sponsors, radiozenders en medewerkers.” Zodra Van der Heijden hoort dat een concert uitverkocht dreigt te raken, boort hij deze kanalen aan. „Er is altijd wel iemand die zegt: dit concert mag dan uitverkocht zijn, ik heb nog kaarten voor je.”
Van der Heijden zet ook wel mensen in de rij bij het postkantoor of achter de computer, als hij van tevoren zeker weet dat een concert uitverkocht gaat raken. „Het is de kunst om precies genoeg kaarten in te kopen. Als ze blijven liggen, is dat een zware verliespost.”
Boze hardrockfans suggereren op internet dat Mojo zelf kaartjes doorspeelt aan handelaren.
De woordvoerder van Mojo ontkent die ten stelligste. „Van ons krijgen ze ze écht niet.”
Willem Venema kenschetst het doorverkopen van kaartjes als een lucratief bijbaantje. „Ouders zetten hun kinderen op zaterdag achter de computer en laten ze met hun creditcard kaartjes bestellen, om door te verkopen”, zegt hij. „Dat vinden die ouders normaal. Ik vind het diefstal.” Zijn voornaamste bezwaar tegen de secondary ticketing-bedrijven of scalpers, zoals ze in het Verenigd Koninkrijk worden genoemd, is dat ze niets investeren in de artiesten, maar wel veel meer winst maken dan de concertorganisatoren, die de financiële risico’s lopen.
Mojo wijst op andere nadelige effecten: er komen valse kaarten in omloop. Daarnaast werkt de doorverkoop prijsopdrijvend. Artiesten gaan zich afvragen of zij zelf geen hogere prijzen kunnen vragen voor concerten.
Rogier van der Heijden van Ticketunlimited trekt zich niks aan van de kritiek. „Mojo en anderen moeten niet zeuren dat wij alle kaarten opkopen”, zegt hij. „Voor hen is het alleen van belang dat een concert uitverkocht raakt. Ze creëren zelf bewust schaarste, door een deel van de kaarten te reserveren voor bedrijven, of door een grote act in een te kleine zaal te programmeren.”
Hij wijst erop dat Mojo sinds kort zelf medewerking verleent aan een website (Viagogo) waar kaarten worden doorverkocht. „Dat is toch ook handel? Mojo heeft boter op zijn hoofd.” De woordvoerder vanMojo ziet dat anders. „Wie bieden daar zelf geen kaarten aan en de site is alleen bedoeld voor mensen die wegens omstandigheden niet naar een concert kunnen.”
Valt er iets te doen tegen de tickethandel?
Zalen als Ahoy en Paradiso zeggen dat zij de kaartverkoop zoveel mogelijk in eigen hand houden. „Paradiso trekt vooral regelmatige concertbezoekers die zich niet laten bedonderen”, zegt adjunct-directeur Geert van Itallie. Toch ontkomt Paradiso er niet aan dat er kaarten worden doorverkocht aan niet-reguliere bezoekers die „onbewust” op de site van een handelaar terechtkomen.
Op veel kaarten staat tegenwoordig een barcode, die aan de zaal kan worden gescand.
Zo kan gecontroleerd worden of een ticket niet vals is of geannuleerd wegens diefstal of verlies. Maar of een ticket is doorverkocht, valt alleen te achterhalen als ook legitimatiebewijzen worden gecontroleerd.
Dat is erg tijdrovend en komt dus vrijwel nooit voor.
In juridische zin is er tot nu toe ook weinig te beginnen tegen het doorverkopen van kaartjes. De meeste concertorganisatoren stellen weliswaar in hun algemene voorwaarden dat het verboden is, maar wettelijk is het niet verboden. Mojo heeft hierdoor al verscheidene rechtszaken tegen handelaren verloren en heeft nu haar hoop gericht op een wetsvoorstel van SP en CDA dat de woekerhandel in kaartjes verbiedt.
Tweede Kamerlid Arda Gerkens (SP), initiatiefnemer, wil verbieden dat kaartjes voor culturele of sportevenementen met winst worden verkocht. „Een marge van 10 procent voor administratiekosten willen we wel toestaan”, zegt ze. „maar duurder mag het niet worden. Veel evenementen worden nota bene gesubsidieerd om ze betaalbaar tehouden voor een breed publiek.” Met hulp van GroenLinks en D66 tekent zich een krappe meerderheid (76 zetels) voor het voorstel af.
Gerkens wil de handhaving overlaten aan de concertorganisatoren zelf. Zij kunnen klachten indienen bij de Consumentenautoriteit, en die zou boetes kunnen opleggen.
Deze toezichthouder doet momenteel al onderzoek naar de tickethandel, maar wil over de individuele zaken niet veel kwijt. „Ons onderzoek richt zich niet op de doorverkoop van kaarten an sich, want dat is niet verboden”, zegt een woordvoerder. „Wa a r wij naar kijken, is de informatie die aan consumenten wordt verstrekt. Voor producten die via internet worden verkocht, gelden strikte regels, zodat consumenten weloverwogen een beslissing kunnen nemen. Het moet bijvoorbeeld duidelijk zijn wat een product kost en wie de verkoper is.”
Dat klinkt niet alsof het einde van de tickethandel snel in zicht is. En zolang er geen wet is die het doorverkopen van kaarten verbiedt, zullen rechters de handelaren in het gelijk stellen.
Fickt nicht mit dem Raketemensch!!
|
