quote:Op 30 oktober 2016 17:47 schreef Natural Disaster het volgende:
Niks, maar ik zeg ook nergens dat er iets mis is met homo's.
Blijkbaar wel met jouw interpretatievermogen mbt een onliner.
Aha. Dus "Korn is voor homo's" was positief bedoeld? Of is er iets in de muziek van Korn die in jouw optiek bij uitstek aanspreekt bij mensen die een seksuele voorkeur hebben voor medemensen van het eigen geslacht? Of is het een leuk weetje dat Jonathan Davis en zijn band zich hard maken voor homo-rechten? Of is dit een overzicht van een lijst van jouw favoriete dingen des levens (nummer 1: kletsen op fora; nummer 2: Korn; nummer 3: homo's; nummer 4: aanmaaklimonade; nummer 5: lijstjes maken)?
Zo veel interpretaties om uit te kiezen, dus je kunt het me moeilijk kwalijk nemen dat ik het bij het verkeerde eind had. Dat is het lastige van one-liners: ze zijn simpel.
She went and she left me like litter. She took all future summers with her. I lost all my money cuz I tried to bribe her. Now I can only afford an amateur sniper.
BenKnuckles
Bencore
Posted 31-10-2016 15:27 by BenKnuckles (Speciaal lid)
I'm lifted troop, you can bring your wack-ass crew
PandroidJack
The Paranoid Android
Posted 31-10-2016 15:28 by PandroidJack
Het zal 'Korn is ook voor homo's' moeten zijn.
[Dit bericht is gewijzigd door PandroidJack op 31-10-2016 15:29]
The man who comforts himself not with what he achieves, but with what he dreams of achieving.
HierIsMike
Posted 18-07-2018 15:55 by HierIsMike
quote:Op 18 juli 2018 6:50 schreef BenKnuckles het volgende:
Ja, maar Korn is een irrationele beslissing om eens door de discografie te lopen. Is ook alweer jaren terug. Het bevalt me eerlijk gezegd maar matig, hopelijk zijn de eerste twee platen wat beter (gebleven).
Naar aanleiding van Ben's Korn-discografieonderneming het Korn-topic weer eens omhoog schoppen.
De eerste twee Korn-platen zijn ronduit fantastisch. Monsters van grooves van de ritmesectie, onheilspellend gitaarwerk dat meer Public Enemy in zich heeft dan metalriffs en de "love it or hate it"-zang van Jonathan Davis. Zo'n track als Helmet in the Bush, dat is gewoon Godflesh. Overduidelijk een grote inspiratie voor de band.
Life is Peachy vergroot allebei de kanten nog wat meer uit. Het gitaarwerk is een tik dissonanter dan op het debuut, de hip-hopgrooves nog dikker aangezet. Minder dynamisch dan het debuut, maar een heerlijke energiebom. Bij Follow the Leader gaat de kwaliteit al omlaag. De eigenzinnigheid van Korn verdwijnt langzamerhand. Issues is gewoon degelijk en daarna wordt het zeer wisselvallig.
Op Untouchables staat een van de vetste Korn-tracks: Here To Stay. Dat nummer staat nog steeds als een huis.
Daarna is Korn III: Remember Who You Are nog een lichtpuntje. Je ziet het al aan de titel: de plaat die na Life Is Peachy zou komen qua sound. Een terugkeer naar de echte Korn-sound en ook geen experimenten met rappers. Gewoon erg lekker, maar het komt niet in buurt van de eerste twee.
[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 18-07-2018 15:58]
