| Dappere-Speerwerper |
| Stoethaspel |
 |
 |
|
 Posted 19-07-2010 15:48 by Dappere-Speerwerper |
    |
|
Review van Blastbeat magazine
Sepultura in Vriezenveen
Ik had Sepultura al een hele lange tijd niet meer gezien, dus leek het me wel leuk om dat weer eens te doen. Op deze tour komen ze maar 2 keer naar Nederland, en ik ging op weg naar Vriezenveen. Vanaf dag 1 vroeg ik me af wat een band als Sepultura in een metropool als Vriezenveen te zoeken heeft en dat antwoord kon ik alleen vinden door er heen te gaan. Het was ontzettend mooi weer en de weg was behoorlijk leeg dus ik was er weer veel te vroeg. Even dan maar een visje halen bij visboer Schotman, lekker kibbeling. De visboer wist me te vertellen dat het festival niet uitverkocht was, want er was ook nog kermis in een dorp verderop en er waren paardenraces in een ander dorp (ga dus voor de laatste info altijd naar de lokale visboer, want die weet alles!). Voeg hier het WK voetbal aan toe en de tent was inderdaad niet uitverkocht hoewel er op de avond zelf nog veel kaartjes zijn verkocht en de tent voor mij goed genoeg was gevuld.
De eerste band was Kudra Mata en zij speelden van 18.30 tot 19.00 uur. Zij waren samen met de tweede band (As Empires Fall) de winnaar van de Support Contest. Er had maar 1 winnaar uit moeten komen, maar om de een of andere reden werden het er dus 2. De tent was nogal leeg, maar dat deerde de mannen niet om vol overgave hun set uit te voeren. De muziek was goed stevig en het was een zeer goede warming up. Nu was dat opwarmen niet echt nodig, want het was in en buiten de tent bloedje heet. Iedereen bleef liever aan het einde van de tent buiten staan, waar ook een watersproeier constant aan stond om de mensen af te koelen. Tussen het nemen van enkele foto’s was ik ook steeds daar te vinden en de muziek was hier ook gewoon te volgen, want het speelde zich allemaal af in een tent. Geluidsisolatie was hier nul komma nul, dus het enige wat je bij de sproeier miste was het visuele aspect van de bands. Helaas begon Kudra Mata te laat aan hun set zodat ze na een minuut of 20 alweer moesten stoppen om het tijdsschema niet in de war te schoppen.
Om 19.20 mocht As Empires Fall een half uurtje spelen. Ik moet zeggen dat ik ze wel heel veel qua muziek op de vorige band vond lijken, maar dat kan ook aan mijn beperkte kennis van deze bands liggen. Ook hier weer stevige grunt met een stevige muur van geluid erachter. We gingen dus verder waar we gebleven waren, hoewel de nummers van deze band mij net iets meer deden. De tent werd wat voller en het publiek kon deze band ook wel waarderen, hoewel de hekken en de eerste paar meter ervoor totaal leeg bleven. Iedereen was duidelijk voor een andere band gekomen, maar ik denk dat deze band wel een aantal geïnteresseerden heeft weten te strikken. Het klonk vet, bruut en de stage show was ook OK. Je stond niet naar een paar mannen te kijken die de hele tijd naar hun vingers over de snaren zaten te kijken. Goede muzikanten met potentie.
Van 20.10 tot 20.55 uur mocht I.N.R.I. van zich laten horen en deze band was iets anders dan de eerste 2 bands. Ze waren iets ouder dan de eerste 2 bands en de looks was ook heel anders. Kale bovenlijven, een paar kale koppen, een stevige baard bij de zanger en gaan met die banaan. De zanger had geregeld de Heer in zijn mond met een vurige GVD, en het publiek vond dat schitterend. Bij de hekken werd het ook wat drukker, hoewel dat eigenlijk een slechte woordkeus is. Er stonden nu ongeveer vijf mensen tegen de hekken, maar dat is wel veel meer dan de nul daarvoor. De set was ook hier weer goed ruig en het publiek -dat in aantal toenam- kon zich goed amuseren. Variaties waren bij de eerste drie bands niet zoveel te vinden, maar een kniesoor die daar op let. Buiten bleef het druk bij de sproeier, maar dat zou de hele avond door blijven gaan, ook bij Sepultura.
Om 21.15 mocht Chiraw 3 kwartier geluid produceren. Ik had zitten kletsen met Johnny en Arjen (toevallige aanwezigen bij de sproeier) en Johnny vertelde me dat hij eigenlijk voor Chiraw kwam. Hij had ze een paar jaar eerder voor het eerst gezien en hij was meteen verkocht. Hij was er van overtuigd dat ik dit ook een goede band vond en hij wist ook zeker dat het drukker zou worden bij de hekken. Zelf zou hij helemaal los gaan. De intro was het Wilhelmus en alle bandleden kwamen in vol oranje tenue het podium op. Dit moest gewoon wel goed gaan worden. De voorspelling van Johnny kwam uit, hoewel ik natuurlijk ook moet opmerken dat de tent voller en voller werd dus de mensen moesten wel meer naar voor. De hekken werden echter ook meer bezocht en Chiraw wist een zeer goede set neer te zetten die het publiek echt los maakte. Dit was de band die het publiek muzikaal echt opwarmde. Niet alleen met grunt, maar ook met zuivere zang wardoor het meteen een band bleek met veel meer mogelijkheden. De ritmes van de band waren niet de standaard 4-kwarts waardoor je een veel complexer soort muziek kreeg waarin de kunde van de bandleden zeer goed naar voren kwam. Ook de nieuwe nummers van de allerlaatste CD gingen er in als zoete koek. Dit is tot nu toe de band van de avond voor mij en als ik vooruit mag lopen op Sepultura zouden ze dat ook blijven. De betekenis van de naam Chiraw is (volgens Johnny, dus als hij liegt doe ik dat nu ook) indiaans voor het ontladen van veel energie en dat is wat deze band ook deed. Een uitstekende act van een stel top muzikanten. Zo wil ik er wel meer. En met prijzen van vijf Euro voor een CD moet dit toch gewoon in de top 40 eindigen?
Na een hele lange pauze (volgens mij veel langer dan de geplande 30 minuten) kwam eindelijk Sepultura op de bühne. Het publiek was grotendeels in de tent, dus werd het dringen bij de hekken. Sepultura speelde hard en zonder nuances en de zanger stond een beetje in de verte te kijken (goede truc van veel bands om zo geen oog-contact te hoeven maken). Opeens viel me op dat de hekken die hier stonden eigenlijk leuk waren voor de koeienmarkt, maar niet voor een concert. Bij een wegafzetting gebruikt de politie dit soort hekken, omdat niemand er tegen duwt en ze niet omvallen bij sterke wind. Hier in de tent waren de omstandigheden iets anders en werd er wel tegen geduwd omdat de moshpit meteen achter de eerste lijn fans begon. Zelf stond ik ook vooraan en bij iedere duw in de rug (zeg maar gerust beuk) schoof het hek een stukje op richting het podium. De kleine groep bewaking die er was (kan nooit meer dan 6 man geweest zijn voor het hele festival) moesten worden ingezet om de hekken weer terug te krijgen en te houden. Dit lukte, maar daardoor konden ze niet het publiek een beetje in toom houden. Ik twijfel of ze dat sowieso wel konden, want volgens mij waren het gewoon wat jongens van de plaatselijke sportschool zonder enige opleiding (ja, ook voor goede beveiliging heb je een opleiding nodig!). De menigte werd helemaal gek van Sepultura, hoewel ik het geluid niet super vond. Bij “Roots, bloody roots” deed echt de hele tent mee en de moshpit ging door het dak. Na de nodige beuken in mijn rug voelde ik iemand me bij mijn enkels pakken en voordat ik het wist was ik over het hek heen gegooid. Na een zeer harde landing zag ik met pijn in mijn ribben dat er een grote neanderthaler van een boerenl*l (kilootje of 150) met een hoofd vol bloed en grote waas voor zijn ogen (of was het een bord voor zijn kop?) op mijn voormalige plek stond (ik verzin dit allemaal echt niet). De ‘beveiliging’ trok me van de grond (nog meer pijn in mijn ribben) en duwde me naar de zijkant (nóg meer pijn) zonder een woord met me te delen. Het is maar goed dat ik niets gebroken had, want de breuk had dan nu helemaal los gelegen en een tikje gecompliceerd geworden. Deze duik van ondergetekende mag ik wel een anticlimax van een toch wel leuke dag noemen, want door dit gebeuren en die pijn had ik geen zin of fut meer om hier te blijven. Na een uurtje Sepultura stapte ik met moeite in de auto en reed bijna 2 uur naar huis in hondenweer met bliksem, hoe metaforisch voor deze dag. Thuis aangekomen even douchen, want in dit soort tenten vliegt het bier overdadig in het rond. Waarschijnlijk een gekneusde rib aan dit alles overgehouden, maar je moet er iets voor overhebben om journalist te zijn. No pain, no gain!
Chiraw is de act van de avond, en Sepultura had hier nooit moeten optreden onder deze condities want dit was beneden hun stand (of dit is ondertussen hun stand natuurlijk). Het was een leuk festival, maar de tent was niet de locatie die een band als Sepultura op zijn best kon tonen. Dit was een tof metal-dorpsfeest, maar de omstandigheden en veiligheid waren ver van optimaal. Ik denk dat ik wel de enige zal zijn die er over zeurt, want de rest vond volgens mij dat rondvliegend bier en gegooi met personen wel leuk. Auw!
|
