Mijn ouders zijn a.s. 10 juni 36 jaar getrouwd; mijn schoonouders waren afgelopen 25 februari 37 jaar getrouwd.

Devoraz en ik zijn a.s. 18 september 10 jaar getrouwd.

Wat ik zowieso vind, is dat veel echtparen veel te makkelijk uit elkaar gaan. Uiteraard zijn veel scheidingen zeker niet voor niets, maar ik ben van mening dat je met praten en begrip een heel eind komt. Ok, dat geldt natuurlijk minder als er ook nog eens fysiek geweld bij komt kijken. Ik hoor nu namelijk alweer mensen protesteren, zo van: "je weet niet hoe die en die situatie was".

Dat zal vast wel, maar je trouwt met een belofte; die is dat je bij elkaar blijft tot de dood je scheidt. Devoraz en ik zijn overigens niet voor de kerk getrouwd, omdat wij atheïst zijn en het zeer hypocriet zou zijn. Maar ik vind dat die belofte niet voor niets is. En, afgezien van fysiek geweld, heb ik geen enkele reden om ooit een scheiding aan te vragen.

maar goed...

Mijn ouders gingen in 1984 scheiden, omdat mijn vader een andere vrouw had. Ik was toen 8, moest nog 9 worden. Is de eerste paar jaar nog veel geouwehoer geweest totdat de scheiding echt zwart op wit stond en nog meer van die ongein. En heb geen contact meer met mijn vader sinds mijn 11e, nu 15 jaar geleden. Heb ook zonder vader(figuur) mijn puberteit meegemaakt. Alhoewel: veel dingen wat een mens een mens maakt heb ik niet meegekregen, waardoor ik altijd in conflict lig met mensen, en waardoor ik ook nooit echt in een relatie zit. Ik vertrouw mensen niet, mensen begrijpen mij niet.
Het komt erop neer dat ik als gevolg van die scheiding en het gevoel van niet gewenst te zijn voor mijn vader, ik maar eigenlijk een waardeloos wezen ben.
Het is dat ik een vaste baan heb bij de ptt waar ik mij lekker voel, anders zou het mij helemaal nooit hebben meegezeten in mijn leven.

Het komt allemaal misschien vaag over mijn beschrijving hierboven, maar ik heb het al zo vaak moeten vertellen, dat ik er nu ff geen puf voor heb. Had net ook heel veel moeite om de eerste posts in deze topic te lezen. Na 5 gelezen posts ben ik dit maar gaan schrijven...

Ik leidt eigenlijk al jaren een liefdeloos leven en het enige waar ik echt naar verlang (buiten iemand die echt om mij geeft en haar leven met mij zou willen delen) is een nieuwe kans in een ander leven..........

ff oftopic...

quote:

---

Op 23 april 2002 16:48 schreef Darkzone het volgende:
Het is dat ik een vaste baan heb bij de ptt waar ik mij lekker voel

---

waar bij de ptt???
(ik werk bij ptt sorteercentre in dordrecht)

Nou mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader is een klootzak, heeft mij lichamelijk en geestelijk mishandeld. Heeft mij bedreigt met de dood, heeft ervoor gezorgd dat mijn moeder en broertje zelfmoord hebben geprobeerd te plegen waarna mijn moeder zwaar deperesief is geworden. Hij heeft al ons geld (we waren vroeger echt rijk) opgemaakt aan het kopen van een thaise hoer. Ook deed hij aan kinderporno verspreiding en is waarschijnlijk velemalen vreemd gegaan. Maar jah dat doet papa toch niet. Gelukkig is mijn moeder hertrouwd met een super vent. Hij is meer vader voor mij dan dat mijn orginele ooit voor mij is geweest.

Ik geloof dat veel huwlijken stranden doordat mensen klakkeloos met elkaar gaan trouwen (bij streng gelovigen vooral)zonder dat ze precies weten met wie ze te maken hebben. Logeren is heeel wat anders als samen wonen maar sommigen willen dat niet horen totdat ze er op een dag zelf achter komen.

quote:

---

Op 23 april 2002 18:30 schreef winters rage het volgende:
ff oftopic...



waar bij de ptt???
(ik werk bij ptt sorteercentre in dordrecht)

---

Spijkenisse, postbode.

quote:

---

Op 23 april 2002 18:39 schreef Cadaveria het volgende:
Gelukkig is mijn moeder hertrouwd met een super vent. Hij is meer vader voor mij dan dat mijn orginele ooit voor mij is geweest.

---

Mijn moeder heeft sinds alweer een jaar of 9 een nieuwe vriend. Echt een geweldige peer Ondanks dat hij zelf geen kinderen heeft, is hij meer een vader voor mij en mijn jongere broer, dan onze echte vader ooit is geweest en had kunnen worden. En samen hebben ze alles voor ons over.
Dat is iets wat ik ook heb meegekregen van hun: altijd anderen willen helpen (al laten ze mij meestal vallen als ik hun - vrienden dus - een keertje nodig heb, al is het maar een luisterend oor).

Ik ben het inmiddels al wel gewend om alleen te gaan en te staan in mijn dagelijkse leven. Val ook bijna overal buiten de boot. That's my destiny....

quote:

---

Op 23 april 2002 18:39 schreef Cadaveria het volgende:
Nou mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader is een klootzak, heeft mij lichamelijk en geestelijk mishandeld. Heeft mij bedreigt met de dood, heeft ervoor gezorgd dat mijn moeder en broertje zelfmoord hebben geprobeerd te plegen waarna mijn moeder zwaar deperesief is geworden. Hij heeft al ons geld (we waren vroeger echt rijk) opgemaakt aan het kopen van een thaise hoer. Ook deed hij aan kinderporno verspreiding en is waarschijnlijk velemalen vreemd gegaan. Maar jah dat doet papa toch niet. Gelukkig is mijn moeder hertrouwd met een super vent. Hij is meer vader voor mij dan dat mijn orginele ooit voor mij is geweest.

---

De mishandeling klinkt te bekend..verder zelfde verhaal,mijn moeder hertrouwde met een geweldige man toen ik 17 was,hem zag ik als vader,helaas is hij vorig jaar april overleden....ze heeft nu een nieuwe vriend....breek me de bek niet open

2 maanden kreeg ik uit het niets te horen dat mijn ouders gingen scheiden.. en het heeft nog steeds een sterk effect op mij (denk ik), ik weet gewoon echt niet wat ik ervan moet denken... (herkenning?) ik hou er gewoon niet vna dat de toekomst onzeker is, daar ha ik gjin nocht oan...