quote:

---

Op 16 september 2010 9:32 schreef bastianus het volgende:
Het is eigenlijk heel simpel. Mensen met een psychische stoornis zijn meestal afhankelijk van hulp om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dus afhankelijk. Als je wilt bezuinigen, kan je het beste geld afpakken van mensen die afhankelijk zijn. Die kunnen namelijk minder goed voor zichzelf opkomen.

---

Begrijp ik, maar even niet relevant.

quote:

---

En ja, de zwaardere gevallen hebben meestal weinig inkomen. Want niet in staat om te werken (afgekeurd), dus afhankelijk van een uitkering. Mensen met meer inkomen met psychische problematiek lopen meestal niet bij een GGZ-instelling (tenzij ze echt ver heen zijn), maar die volgens meestal consulten bij onafhankelijke psychiaters die ze zelf kunnen betalen.

---

Om hoeveel mensen gaat dat, die buiten GGZ-instellingen hulp betalen? Is een GGZ-instelling alleen maar voor vezekerde zorg?

Wat doet GGZ Nederland?
In Nederland wordt bijna negentig procent van alle geestelijke gezondheidszorg aangeboden vanuit instellingen voor geestelijke gezondheidszorg. GGZ Nederland is de vereniging van instellingen voor geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg. Met ongeveer honderd leden zijn we de grootste werkgeversorganisatie in de geestelijke gezondheidszorg. De ggz-sector is goed voor een omzet van vier miljard euro en biedt werk aan 70.000 mensen.
http://www.ggznederland.nl/ggz-nederland/vereniging.html

Dat klinkt toch alsof je moeilijk aan de GGZ-NL ontkomt

Gespecialiseerde zorg
Is meer specialistische behandeling noodzakelijk, dan verwijst de huisarts de patiënt door naar de tweede lijn, de gespecialiseerde ggz. In 2007 werden hier ruim 840.000 mensen behandeld. Ggz-instellingen hebben vaak aparte circuits voor volwassenen (18-65 jaar), ouderen en kinderen en jeugd. Bijna 90% procent van de patiënten wordt ambulant behandeld. Dat betekent dat de patiënt tijdens de behandeling thuis blijft wonen en aan het werk blijft. Is er meer zorg nodig, dan kan iemand voor kortere of langere tijd deeltijdbehandeling krijgen. In dat geval gaat iemand een aantal dagen per week naar de ggz-instelling toe (anderhalf procent). In drie procent van de gevallen krijgt een patiënt gemengd residentiële zorg, een combinatie van klinische en ambulante behandeling. Tenslotte ontvangt bijna negen procent van de patiënten residentiële zorg. Hierbij gaat het om klinische behandeling of het wonen in een beschermde woonomgeving.
http://www.ggznederland.nl/de-ggz-sector/het-ggz-werkveld.html

Dus, 90% is nog aan het werk in de gespecialiseerde ggz? Zouden die dan die 175 euro wel moeten kunnen lijden? Of mis ik dingen?

Voor die overige 10% zou het hard kunnen zijn, maar daar ken ik ook voorbeelden van die nog prima 2 keer per jaar op vakantie kunnen Uiteraard zijn over de hele linie mensen die het zwaarder hebben, maar om hoeveel gaat dat? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat we die mensen ontzien?

Die inkomensafhankelijke aanpak van OWW ben ik het op zich wel mee eens, maar ik zie dat meer dat je de mensen die echt niet kunnen lijden helpt en de rest eigenlijk gewoon niet (wat betreft dat eigen risico dan, feitelijk wordt je al erg geholpen natuurlijk).

quote:

---

Deze informatie baseer ik overigens op de praktijk, dus op mijn werk wat ik deed met psychiatrische patiënten en uit ervaring met familieleden en kennissen met dergelijke problematiek.

---

quote:

---

Op 16 september 2010 10:29 schreef HgarrothwulfF het volgende:
http://forum.zwaremetalen.com/forum_topic/3532709

---

Ohjajoh? Aap

Slotje!