De vorige was vol, dus bij deze

ooh dat gaat snel.

Godverdomme, Rotzak

---

quote:

---

Op 16 september 2010 9:32 schreef bastianus het volgende:
Het is eigenlijk heel simpel. Mensen met een psychische stoornis zijn meestal afhankelijk van hulp om te kunnen functioneren in de maatschappij. En dus afhankelijk. Als je wilt bezuinigen, kan je het beste geld afpakken van mensen die afhankelijk zijn. Die kunnen namelijk minder goed voor zichzelf opkomen.

---

Begrijp ik, maar even niet relevant.

quote:

---

En ja, de zwaardere gevallen hebben meestal weinig inkomen. Want niet in staat om te werken (afgekeurd), dus afhankelijk van een uitkering. Mensen met meer inkomen met psychische problematiek lopen meestal niet bij een GGZ-instelling (tenzij ze echt ver heen zijn), maar die volgens meestal consulten bij onafhankelijke psychiaters die ze zelf kunnen betalen.

---

Om hoeveel mensen gaat dat, die buiten GGZ-instellingen hulp betalen? Is een GGZ-instelling alleen maar voor vezekerde zorg?

Wat doet GGZ Nederland?
In Nederland wordt bijna negentig procent van alle geestelijke gezondheidszorg aangeboden vanuit instellingen voor geestelijke gezondheidszorg. GGZ Nederland is de vereniging van instellingen voor geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg. Met ongeveer honderd leden zijn we de grootste werkgeversorganisatie in de geestelijke gezondheidszorg. De ggz-sector is goed voor een omzet van vier miljard euro en biedt werk aan 70.000 mensen.
http://www.ggznederland.nl/ggz-nederland/vereniging.html

Dat klinkt toch alsof je moeilijk aan de GGZ-NL ontkomt

Gespecialiseerde zorg
Is meer specialistische behandeling noodzakelijk, dan verwijst de huisarts de patiënt door naar de tweede lijn, de gespecialiseerde ggz. In 2007 werden hier ruim 840.000 mensen behandeld. Ggz-instellingen hebben vaak aparte circuits voor volwassenen (18-65 jaar), ouderen en kinderen en jeugd. Bijna 90% procent van de patiënten wordt ambulant behandeld. Dat betekent dat de patiënt tijdens de behandeling thuis blijft wonen en aan het werk blijft. Is er meer zorg nodig, dan kan iemand voor kortere of langere tijd deeltijdbehandeling krijgen. In dat geval gaat iemand een aantal dagen per week naar de ggz-instelling toe (anderhalf procent). In drie procent van de gevallen krijgt een patiënt gemengd residentiële zorg, een combinatie van klinische en ambulante behandeling. Tenslotte ontvangt bijna negen procent van de patiënten residentiële zorg. Hierbij gaat het om klinische behandeling of het wonen in een beschermde woonomgeving.
http://www.ggznederland.nl/de-ggz-sector/het-ggz-werkveld.html

Dus, 90% is nog aan het werk in de gespecialiseerde ggz? Zouden die dan die 175 euro wel moeten kunnen lijden? Of mis ik dingen?

Voor die overige 10% zou het hard kunnen zijn, maar daar ken ik ook voorbeelden van die nog prima 2 keer per jaar op vakantie kunnen Uiteraard zijn over de hele linie mensen die het zwaarder hebben, maar om hoeveel gaat dat? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat we die mensen ontzien?

Die inkomensafhankelijke aanpak van OWW ben ik het op zich wel mee eens, maar ik zie dat meer dat je de mensen die echt niet kunnen lijden helpt en de rest eigenlijk gewoon niet (wat betreft dat eigen risico dan, feitelijk wordt je al erg geholpen natuurlijk).

quote:

---

Deze informatie baseer ik overigens op de praktijk, dus op mijn werk wat ik deed met psychiatrische patiënten en uit ervaring met familieleden en kennissen met dergelijke problematiek.

---

Sorry

quote:

---

Op 16 september 2010 10:14 schreef ZelThoR het volgende:

Dat klinkt toch alsof je moeilijk aan de GGZ-NL ontkomt

---

zo klinkt het. Maar als je goed zoekt kun je hier vrij van zijn.

quote:

---

Op 16 september 2010 10:17 schreef Black Jew het volgende:
zo klinkt het. Maar als je goed zoekt kun je hier vrij van zijn.

---

Hehehe, touché

quote:

---

Op 16 september 2010 10:14 schreef ZelThoR het volgende:
Godverdomme, Rotzak

---

Begrijp ik, maar even niet relevant.

Om hoeveel mensen gaat dat, die buiten GGZ-instellingen hulp betalen? Is een GGZ-instelling alleen maar voor vezekerde zorg?

Wat doet GGZ Nederland?
In Nederland wordt bijna negentig procent van alle geestelijke gezondheidszorg aangeboden vanuit instellingen voor geestelijke gezondheidszorg. GGZ Nederland is de vereniging van instellingen voor geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg. Met ongeveer honderd leden zijn we de grootste werkgeversorganisatie in de geestelijke gezondheidszorg. De ggz-sector is goed voor een omzet van vier miljard euro en biedt werk aan 70.000 mensen.
http://www.ggznederland.nl/ggz-nederland/vereniging.html

Dat klinkt toch alsof je moeilijk aan de GGZ-NL ontkomt

Gespecialiseerde zorg
Is meer specialistische behandeling noodzakelijk, dan verwijst de huisarts de patiënt door naar de tweede lijn, de gespecialiseerde ggz. In 2007 werden hier ruim 840.000 mensen behandeld. Ggz-instellingen hebben vaak aparte circuits voor volwassenen (18-65 jaar), ouderen en kinderen en jeugd. Bijna 90% procent van de patiënten wordt ambulant behandeld. Dat betekent dat de patiënt tijdens de behandeling thuis blijft wonen en aan het werk blijft. Is er meer zorg nodig, dan kan iemand voor kortere of langere tijd deeltijdbehandeling krijgen. In dat geval gaat iemand een aantal dagen per week naar de ggz-instelling toe (anderhalf procent). In drie procent van de gevallen krijgt een patiënt gemengd residentiële zorg, een combinatie van klinische en ambulante behandeling. Tenslotte ontvangt bijna negen procent van de patiënten residentiële zorg. Hierbij gaat het om klinische behandeling of het wonen in een beschermde woonomgeving.
http://www.ggznederland.nl/de-ggz-sector/het-ggz-werkveld.html

Dus, 90% is nog aan het werk in de gespecialiseerde ggz? Zouden die dan die 175 euro wel moeten kunnen lijden? Of mis ik dingen?

Voor die overige 10% zou het hard kunnen zijn, maar daar ken ik ook voorbeelden van die nog prima 2 keer per jaar op vakantie kunnen Uiteraard zijn over de hele linie mensen die het zwaarder hebben, maar om hoeveel gaat dat? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat we die mensen ontzien?

Die inkomensafhankelijke aanpak van OWW ben ik het op zich wel mee eens, maar ik zie dat meer dat je de mensen die echt niet kunnen lijden helpt en de rest eigenlijk gewoon niet (wat betreft dat eigen risico dan, feitelijk wordt je al erg geholpen natuurlijk).

---

Ik lul nog even verder vanuit praktijkervaring, niet vanuit cijfermatigheden. Maar m.i. wordt die ambulante dienstverlening en dat werken mooier voorgesteld dan het is. Ervaring leert me namelijk dat die ambulante dienstverlening eerder een soort bezuinigingsmaatregel is, waarmee zaken van kwaad tot erger verworden (de geslaagde gevallen ontken ik overigens niet, het kan ook goed uitpakken). Door mensen uit de residentiële zorg te houden zijn er geen bedden bezet, dit scheelt veel geld.
Die mensen die "gewoon" werken en op zichzelf wonen zijn vaak (in veel gevallen die ik zie in de praktijk) vereenzaamde mensen die zichzelf verwaarlozen. Ze werken vaak wel, maar vaak is dit toch een soort begeleid werk met behoud van uitkering. Zo gauw ze werkdruk opgelegd krijgen zie je het misgaan met ze.
Wat je ook vaak ziet is dat mensen met problematiek hun persoonlijke leven niet georganiseerd krijgen, en daardoor in schuldhulpverlening belanden. Vaak werken ze dan wel, maar het overgrote deel van dat inkomen moet dan weer afgedragen worden. 175 euro lijkt weinig geld, maar kan dan een flink bedrag zijn, zelfs op jaarbasis.
De GGZ is er natuurlijk bij gebaat om zo efficiënt mogelijk over te komen, ook in dit soort informatie die jij citeert. Maar mijn ervaring leert me dat dit soort zaken nogal eens rooskleuriger worden voorgesteld dan ze zijn. Bovendien is er veel verborgen problematiek, door schaamte veroorzaakt. Mensen gaan natuurlijk niet vertellen dat ze schulden hebben, niet rond kunnen komen of psychisch niet in orde zijn. Zoiets wordt door beleidsmakers nogal eens over het hoofd gezien.

quote:

---

Op 16 september 2010 10:34 schreef bastianus het volgende:
Ik lul nog even verder vanuit praktijkervaring, niet vanuit cijfermatigheden.

---

Da's goed, hoor, maar ergens moeten we toch een slag naar het geheel maken. Als ik naar mijn praktijkervaring op dit gebied kijk is alles fantastisch geregeld, namelijk. Mensen die ik met dit soort dingen in aanraking heb zien komen zijn er prima bovenop gekomen en zijn niet in geldnood gekomen. Dus als ik daar zou ophouden met nadenken is er geen enkel probleem. En als jij ophoudt met nadenken bij de slechte gevallen is het alleen maar een probleem

Dus, wat meer cijfermatigheid is wel nodig om uiteindelijk te kunnen zeggen of het goed of slecht gaat en waar er dingen verbeterd kunnenmoeten worden en om hoeveel mensen en geld dat dan gaat.

Die alles-is-kut/alles-is-prima-mentaliteit word ik een beetje moe van.

edit; en ik bedoel niet de cijfermatigheid van GGZ-NL zelf, die haalde ik alleen om een idee te krijgen van de aantallen. Niet van kwaliteit.

[Dit bericht is gewijzigd door ZelThoR op 16-09-2010 11:11]

quote:

---

Op 16 september 2010 11:11 schreef ZelThoR het volgende:
Da's goed, hoor, maar ergens moeten we toch een slag naar het geheel maken. Als ik naar mijn praktijkervaring op dit gebied kijk is alles fantastisch geregeld, namelijk. Mensen die ik met dit soort dingen in aanraking heb zien komen zijn er prima bovenop gekomen en zijn niet in geldnood gekomen. Dus als ik daar zou ophouden met nadenken is er geen enkel probleem. En als jij ophoudt met nadenken bij de slechte gevallen is het alleen maar een probleem

---

Ja nou ja. Arbeidsmatig gezien heb ik natuurlijk voornamelijk met de slechte gevallen te maken gehad, dat kleurt toch je beeld. En ik zie sommige psychiatrische mensen ook wel geld uitgeven en subsidies binnenhalen waardoor ik denk dat ze 175 euro gemakkelijk kunnen missen. Die grens snap ik ook wel, het is geen gigantisch bedrag voor iedereen.
Ik vraag me alleen af waarom een dergelijk bedrag en masse betaald moet worden, nuttiger zou zijn om het per individu te bekijken. Er is al heel veel bezuinigd op directe zorg, en sommige mensen zitten daardoor in de hoek waar altijd de klappen vallen.

quote:

---

Op 16 september 2010 11:47 schreef bastianus het volgende:
Ik vraag me alleen af waarom een dergelijk bedrag en masse betaald moet worden, nuttiger zou zijn om het per individu te bekijken. Er is al heel veel bezuinigd op directe zorg, en sommige mensen zitten daardoor in de hoek waar altijd de klappen vallen.

---

Ja, ben ik het mee eens. Maar zijn er geen aanvullende meer individuele regelingen, dan?

quote:

---

Op 16 september 2010 10:17 schreef ZelThoR het volgende:
Hehehe, touché

---

Ik ken ook niemand die beter geworden is door het ggz. Niet alleen omdat psychiatrische ziekten geen genezing kennen maar ook omdat ze niet willen kijken naar het individu.

Ze willen dat je bij een groep hoort zodat ze van daar uit kunnen werken.

Althans zo zie ik het vaak. Zal wel weer verschillen per regio.

quote:

---

Op 16 september 2010 12:45 schreef Black Jew het volgende:
Ik ken ook niemand die beter geworden is door het ggz. Niet alleen omdat psychiatrische ziekten geen genezing kennen maar ook omdat ze niet willen kijken naar het individu.

Ze willen dat je bij een groep hoort zodat ze van daar uit kunnen werken.

Althans zo zie ik het vaak. Zal wel weer verschillen per regio.

---

Bij mij wordt specifiek naar de mij gekeken, en niet naar de groep, maar ik zit dan ook niet bij een GGZ instelling.

quote:

---

Op 16 september 2010 13:35 schreef Rotzak het volgende:
Bij mij wordt specifiek naar de mij gekeken, en niet naar de groep, maar ik zit dan ook niet bij een GGZ instelling.

---

Ik denk dat Black Jew bedoelt dat ze je krampachtig in willen delen bij een groep met dezelfde "ziektebeelden" oftewel teveel de zaken uit de boeken halen.

Natuurlijk moeten ze een basis hebben om mee te werken maar ze kijken soms te weinig naar het individu.

Is helaas vaak ook mijn ervaring geweest (maar niet altijd)

[Dit bericht is gewijzigd door Burzum op 16-09-2010 15:10]

Al 5 maanden op de wachtlijst...

Ik hoop niet dat het een behandelding is tegen ongeduldigheid.

quote:

---

Op 16 september 2010 15:29 schreef VodeVilicious het volgende:
Al 5 maanden op de wachtlijst...

---

Idem

En dan nog een andere wachtlijst voor een intake bij een andere installing.

quote:

---

Op 16 september 2010 15:09 schreef Burzum het volgende:
Ik denk dat Black Jew bedoelt dat ze je krampachtig in willen delen bij een groep met dezelfde "ziektebeelden" oftewel teveel de zaken uit de boeken halen.

Natuurlijk moeten ze een basis hebben om mee te werken maar ze kijken soms te weinig naar het individu.

Is helaas vaak ook mijn ervaring geweest (maar niet altijd)

---

je snapt de, van mijn kant, iets wat ongenuanceerde, eigenlijk op frustratie gebaseerde uitleg.

quote:

---

Op 16 september 2010 15:33 schreef ElitE het volgende:
Ik hoop niet dat het een behandelding is tegen ongeduldigheid.

---

Gelukkig niet.

quote:

---

Op 16 september 2010 15:39 schreef Yirroth het volgende:
Idem

En dan nog een andere wachtlijst voor een intake bij een andere installing.

---

ik hoor soms wel eens dat de wachtlijsten in het noorden korter zijn als in de randstad.

hmm.

Volgende week een tweede intakegesprek.

De dysthyme stoornis of dysthymie is een psychische aandoening, een lichte vorm van depressie die zich kenmerkt door een gebrek aan plezier en genoegen in het leven en die minimaal twee jaar duurt. In het DSM-IV is de aandoening ingedeeld bij de stemmingsstoornissen. Het verschil met klinische depressie ligt voornamelijk in de intensiteit van de symptomen. Iemand met dysthymie is wel in staat sociaal en maatschappelijk te functioneren, maar de levenslust ontbreekt hierbij. De aandoening duurt ook langer dan een zwaar depressieve episode. De omgeving van dysthymiepatiënten ervaart hen vaak als somber, zuur of humorloos, wat tot een sociaal isolement kan leiden.

Dysthymiepatiënten zijn bij stress of schokkende ervaringen vatbaarder voor klinische depressie dan anderen. Als depressie zich naast dysthymie voordoet, spreekt men wel van een dubbele depressie.

Ok, dit stuk wist ik al. Kreeg vandaag alleen te horen dat dysthymie ook in het karakter kan zitten (aangeboren), wat niet altijd tot uiting komt. Ook schijnt de 1 vatbaarder te zijn voor depressie dan de ander en in de VS noemen ze dit een persoonlijkheidsstoornis.
Wazige shit, ik was alleen bekend met wat hier boven staat.
Iemand enig idee hoe het nou precies zit?

Is dat relevant? wat ervaar je zelf?

Niet iedereen is uitzichzelf een hypervrolijke sjaak natuurlijk, maar in hoeverre is dat iets waar je last van hebt?

quote:

---

Op 17 september 2010 14:14 schreef ElitE het volgende:
een hypervrolijke sjaak

---

En al ben je dat wel, trouwens, is er denk ik juist wat mis met je

Idd wie heet er nu nog Sjaak.

quote:

---

Op 17 september 2010 14:18 schreef ElitE het volgende:
Idd wie heet er nu nog Sjaak.

---

Tsss, die grap mag je niet meer maken als je eerst sjaak schrijft

Zullen we mij er even buiten laten.