nee ik ben er niet voor in behandeling..Ik weet niet wat ik ermee moet doen..
Mijn ouders denken dat het de puberteit is..geeneens een depressie ofzo..maar ik heb er veel over gelezen en alles wat daar staat beschrijft mijn gedrag enzo en gevoelens..

Ik vind dit echt heel moeilijk..weet iemand waar ik het beste eerst heen kan gaan?

Wat doet je pa dan ?

quote:

---

Op 28 mei 2002 11:57 schreef Morgil het volgende:
Ik vind dit echt heel moeilijk..weet iemand waar ik het beste eerst heen kan gaan?

---

Huisarts. Die kan je door verwijzen/advies geven.

Ik ben pas 1 keer naar mijn huisarts geweest toen mijn enkelband gescheurd was en toen begon ie alleen maar te zeuren over vanalles wat mis met me was enzo..
Maar die doorverwijzing kost geld en ik ben bang hoe mijn ouders zullen reageren.. Ze willen vast niet betalen enzo..

Heeft er misschien iemand msn/icq die me kan helpen? chatroom ofzo..

quote:

---

Op 28 mei 2002 12:01 schreef Morgil het volgende:
Ik ben pas 1 keer naar mijn huisarts geweest toen mijn enkelband gescheurd was en toen begon ie alleen maar te zeuren over vanalles wat mis met me was enzo..
Maar die doorverwijzing kost geld en ik ben bang hoe mijn ouders zullen reageren.. Ze willen vast niet betalen enzo..

Heeft er misschien iemand msn/icq die me kan helpen? chatroom ofzo..

---

Als je naar GGZ wordt doorverwezen kost het volgens mij pas geld als ze je in behandeling nemen, neem aan dat je gewoon verzekerd bent iig. Je huisarts kan je er in ieder geval meer over vertellen, of je advies geven wat je dan het beste kunt doen.
Sorry ik zit op m'n werk en moet zo weg, maar vanavond kan ik je mailen, of als je wilt chatten.

is goed.. Mijn ouders hebben wel een andere verzekering..maar we zitten wel in het ziekenfonds geloof ik..mijn vader heeft een eigen zaak vandaar...

GGZ zou ook kunnen ja..maar ik ben heel bang dat ze mijn probleem niet serieus nemen..ze hebben geen idee hoe diep het zit.

quote:

---

Op 28 mei 2002 12:11 schreef Morgil het volgende:
GGZ zou ook kunnen ja..maar ik ben heel bang dat ze mijn probleem niet serieus nemen..ze hebben geen idee hoe diep het zit.

---

GGZ neemt je wel serieus, zeker weten. Ze zijn bekend met borderline, je bent bepaald niet de enige, als dat een troost is.

quote:

---

Op 28 mei 2002 10:44 schreef elessar het volgende:
Hoe kom je daar nu bij Volgens mij mogen ze je niet eens zomaar opnemen, moet je daar echt wel toestemming voor geven. En je hebt ook borderline en borderline hoor.

---

Hoe ik hierbij kom? Voornamelijk door eigen ervaring en research. Bij het RIAGG dachten ze ooit ook dat ik borderline had (weet nog niet of dat zo was/is of niet). Borderline is erg moeilijk vast te stellen en naar mijn idee zijn hulpverleners er tegenwoordig wel erg gemakkelijk in om het beestje maar een naam te geven. Tuurlijk kunnen ze je niet zo maar op nemen. Mij hebben ze het lief gevraagd, maar ik heb geweigerd. Heb toen echter wel moeten praten als Brugman om er voor te zorgen dat ze me niet gedwongen op namen, dat kan namelijk ook. Dit gebeurt echter pas als ze denken dat je een gevaar voor je omgeving bent, of voor jezelf.
Het is inderdaad ook zo dat er verschillende vormen zijn van borderline, maar feit is gewoon, dat er verrot weinig over bekend is.

*edit* typefout

[Dit bericht is gewijzigd door JuronymouS op 28-05-2002 13:59]

Hmm .. ik krijg laatste tijd erg veel het idee dat men de naam Borderline maar als excuus gebruikt (patienten en therapeuten).
Je hoort ineens over zoveel mensen die er aan lijden.

Ja, maar ja, de symptomen zijn nooit echt duidelijk en de ziekte is relatief nieuw.

Hmm, niks tegen de mensen die aan de ziekte lijden, maar ik vind het dan nogal een ziekte waarvan men nogal eens misbruik van kan maken.

Ik ken hier een meisje, die via internet bepaalde dat ze Borderline had.
Dat soort situaties vind ik altijd dan weer zo vervelend.

Tegenwoordig is er een naam voor alles.. Burnout, depressie, borderline enzovoort. De fout is dat de oorzaken worden toegeschreven aan de personen. Voel je je niet goed in je omgeving, dan ligt dat vast wel aan jezelf. Als je alles dan bij elkaar optelt, dan is zowat 50% van de samenleving zwaar psychisch gestoord. Wordt het niet zowat tijd om de feitelijke (en naar mijn vermoeden maatschappelijke) oorzaken te gaan onderzoeken?
Oh nee, da's te moeilijk en teveel werk, en nu is het ideaal voor de farmaceutische industrie want iedereen is gek en heeft happy pills nodig.

[Dit bericht is gewijzigd door mislyd op 28-05-2002 15:19]

Een stomme vraag misschien, maar wat is borderline precies?

[edit] Ik heb er persoonlijk namelijk nog nooit van gehoord... [/edit]

[Dit bericht is gewijzigd door altx op 28-05-2002 15:29]

morgil, Ik ben even op informatie jacht gegaan.. Handig zo'n stageplaats.
Wat je kunt doen is met een leraar die je vertrouwd praten over je mishandeling. En je kunt hem vragen of hij het heeft opgemerkt. Je kunt samen met die persoon, of jij alleen naar de kinderbescherming stappen.
OOk kan je bij de politie aangifte doen van mishandeling, maar dat is niet echt handig voor de thuis situatie, maar dat kan wel bijdragen aan een verandering in de situatie.
oh ja je kunt misschien ook contact opnemen met de ggd. Huisarts is trouwens ook prima, maar je moet wel een toffe gast hebben. Die van mij heeft mijn moeder zelf tips gegeven hoe ze zelfmoord moest plegen

Trouwens hoe weet je dan dat je bordeline hebt?

[Dit bericht is gewijzigd door Cadaveria op 28-05-2002 15:35]

Er is een startpagina over, misschien word je daar wat wijzer van.

http://borderline.pagina.nl

(aan alt-X)

[Dit bericht is gewijzigd door elessar op 28-05-2002 15:35]

quote:

---

Op 28 mei 2002 15:18 schreef mislyd het volgende:
Tegenwoordig is er een naam voor alles.. Burnout, depressie, borderline enzovoort. De fout is dat de oorzaken worden toegeschreven aan de personen. Voel je je niet goed in je omgeving, dan ligt dat vast wel aan jezelf. Als je alles dan bij elkaar optelt, dan is zowat 50% van de samenleving zwaar psychisch gestoord. Wordt het niet zowat tijd om de feitelijke (en naar mijn vermoeden maatschappelijke) oorzaken te gaan onderzoeken?
Oh nee, da's te moeilijk en teveel werk, en nu is het ideaal voor de farmaceutische industrie want iedereen is gek en heeft happy pills nodig.

---

Ja, dat gevoel bekruipt mij ook.
In plaats van echt wat te doen wordt er maar een naampje aan gegeven en pillen voor geschreven.
Ik denk als veel (niet allemaal) mensen die aan dergelijke aandoeningen lijden in een betere omgeving gezet worden, dat hun klachten vrij snel zullen verdwijnen.

Je moet wel onthouden dat deze psychische stoornissen al eeuwen oud zijn, maar nooit geen aandacht aan is gegeven. Momenteel wordt er veel meer aandacht aan de echte patienten gegeven. Het nadeel is dat veel mensen ergens van horen, zoals bijvoorbeeld bij bordeliners erge pieken en dalen van stemmings wisselingen, oh dat heb ik ook vaak, nou dan heb ik bordeline. Dat gebeurd echt erg vaak. Pas als je onder behandeling van psycholoog of maatschappelijk werker bent geweest en die jou onderzocht heeft, krijg je de officiele 'stempel' maar dan krijg je ook begeleiding daar in en medicijnen om de stemmings wisselingen (en andere klachten) te onderdrukken.

gelukkig heb ik zelf weinig last van dingen maar ik weet precies wat jullie bedoelen. Mijn moeder heeft namelijk meer dan 10 jaar af en aan in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten en ben maar al te bekend met huisartsen die haar klachten niet serieus namen. Dit is nog steeds een probleem, aangezien bij andere aandoeningen andere medicijnen horen, en ze tot voor kort niet de medicijnen kreeg die ze nodig had omdat de arts niet geloofde dat mijn moeder MPS heeft. Nu is ze geloof ik naar een andere arts gegaan, die heeft haar in het gelijk gesteld.
ja wat wil ik hier eigenlijk mee zeggen. Niet alle vertrouwens personen en artsen zijn even goed, maar er zitten goede tussen en je moet die vinden, niet bij de arts blijven hangen die zegt dat het bijvoorbeeld door vermoeidheid komt ofzo, zorgen dat je je gelijk krijgt of iig herkenning, anders ga je er kapot aan.
Btw als je mishandeld wordt thuis, geef je vader aan hou veel je ook van hem houd want als jij het huis uit bent is een ander de lul. En ik denk dat jou moeder niet wil dat jij geslagen wordt, moeders hechten vaak meer waarde aan hun kinderen dan aan hun man, en misschien dat dat zal leiden tot een echtscheiding maar geloof me dat is dan echt het beste.
succes iig

quote:

---

Op 28 mei 2002 15:47 schreef ghoulliette het volgende:
geloofde dat mijn moeder MPS heeft.

---

wow, klote.,.. ik heb vorig jaar een onderzoek naar MPS gedaan. Dat is moeilijk leven. erger als iemand die schizofrinie heeft. Maar heet dat tegenwoordig niet DIS?

quote:

---

Op 28 mei 2002 15:48 schreef Cadaveria het volgende:
wow, klote.,.. ik heb vorig jaar een onderzoek naar MPS gedaan. Dat is moeilijk leven. erger als iemand die schizofrinie heeft. Maar heet dat tegenwoordig niet DIS?

---

ik weet het niet precies, ze heeft iig niet de vorm dat alle "stemmen" namen hebben, maar ze zijn er wel, ik zie mijn moeder erg weinig, ze is momenteel weer intern

quote:

---

Op 28 mei 2002 9:04 schreef Cadaveria het volgende:
morgil, ik zou niet naar het JIP gaan, ik heb er zelf gewerkt en ze kunnen je daar alleen maar doorverwijzen naar een algemeen maatschappelijk werker. Je kunt de algemeen maatschappelijk werker ook zelf opbellen omdat het een laagdrempelige instelling is. Deze mensen kunnen jou helpen om het leven op dat moment makkelijker te maken.
...
Ga hulp zoeken meid! Als je iets wilt weten of zeggen mail me maar.. Ze zeggen wel eens ervaring leert.
...
oh ja morgil, ben je trouwens onder behandeling voor je bordeline?

---

Het JIP is een doorverwijsstation idd; maar het gaat hier niet alleen om mishandeling; het gaat om de combinatie van: mishandeling, zelfmoordgedachtes, zelfverminking, verkracht zijn, borderline & gepest worden...

Er zijn bij het JIP meer mogelijkheden dan alleen maar een algemeen maatschappelijk werker.

wat ik weet van MPS (meervoudige persoonlijkheids syndroom) dat je dan ook echt iemand anders word. Er zijn mensen geweest die MPS hadden die zijn overleden door dat zij bijvoorbeeld suikerziekte hadden. En op het moment dat zij kind waren dat zij een te hoge dosis (hoe heet dat spul ook weer )kregen.
Ook veranderd de stem, handschrift, en de sterkte van de bril. Dus dit is zeker geen fake wat veel mensen toch nog denken.
-edit: ik bedoelde insuline- edit.

[Dit bericht is gewijzigd door Cadaveria op 28-05-2002 15:53]

quote:

---

Op 28 mei 2002 15:51 schreef Mutilator het volgende:


Er zijn bij het JIP meer mogelijkheden dan alleen maar een algemeen maatschappelijk werker.

---

Tuurlijk, maar dat bespaart je het kastje naar de muur gestuurd te worden.

quote:

---

Op 28 mei 2002 15:52 schreef Cadaveria het volgende:
wat ik weet van MPS (meervoudige persoonlijkheids syndroom) dat je dan ook echt iemand anders word. Er zijn mensen geweest die MPS hadden die zijn overleden door dat zij bijvoorbeeld suikerziekte hadden. En op het moment dat zij kind waren dat zij een te hoge dosis (hoe heet dat spul ook weer )kregen.
Ook veranderd de stem, handschrift, en de sterkte van de bril. Dus dit is zeker geen fake wat veel mensen toch nog denken.
-edit: ik bedoelde insuline- edit.

---

mijn moeder is idd veel veranderd, was ook vaak helemaal de weg kwijt of deed heel vreemd. ze heeft ook een psychose gehad (en suikerziekte toevallig ook nog)als ze te weinig rust krijgt wordt ze weer psychotisch, das heel vervelend. maar het gaat stukken beter, tot twee jaar terug viel absoluut niet met haar te praten. Ik wilde haar toen ook liever niet zien, nu is dat niet meer zo, en daar ben ik nu best blij om.

Sorry, het was niet de bedoeling dat het lijkt alsof ik alle psychische problemen wil minimaliseren. Helemaal niet! Natuurlijk zijn er zeer ernstige stoornissen als schizofrenie en MPS ed..
Ik wou er alleen op wijzen dat het tegenwoordig een lelijke trend is om problemen die een maatschappelijke oorsprong hebben, af te schuiven op het karakter of de persoonlijkheid van iemand.
Zo volgde ik de link die Elessar daarnet gaf, en kwam zo terecht bij http://www.beijum.org/diversen/borderline/indexborderline.htm.
Nu denk ik dat nogal wat mensen zie hier snel in kunnen herkennen, maar dat wil niet zeggen dat er werkelijk iets mis is met je!
Ook vraag ik me af ofdat er niet te snel medicijnen worden voorgeschreven voor dit soort zaken. Uiteindelijk ben je toch wie je bent. Als zulke medicijnen ervoor zorgen dat je geen emotionele pieken en dalen meer hebt, ben je uiteindelijk nog wel jezelf?
Elk mens wil gelukkig zijn, en zoekt een gans leven naar een manier om gelukkig te worden. Ik vind dat de medische industrie daarop inspeelt en er regenwoordig zodanig misbruik van maakt, ten koste van pubers en volwassenen van middelbare leeftijd, die eigenlijk alleen een perfect normale overgang maken in hun ontwikkeling.