Oebe |
|
|
|
|
Posted 08-06-2002 15:47 by Oebe |
|
|
Wat mij vooral opvalt is de verontwaardigde toon van de discussianten alhier. Een wakkere krantenlezer had dit onvermijdelijke staaltje van machtswellust vorig jaar allang zien aankomen.
-
Volkskrant:
'Red soldaten VS uit handen van Strafhof'
18 augustus 2001
Zullen er ooit Amerikaanse troepen op het strand bij Wassenaar landen om Amerikaanse soldaten uit de handen van het toekomstige Internationale Strafhof in Den Haag te redden? Het lijkt wel erg ver gezocht, maar de Republikeinen willen dat het Congres een wet aanneemt die de president het recht geeft troepen in te zetten om Amerikaanse soldaten te bevrijden uit de greep van het hof.
De bepaling maakt deel uit van een wet waarmee de Republikeinen willen zorgen dat het Internationale Strafhof nooit jurisdictie krijgt over Amerikaanse militairen. Het hof moet oorlogsmisdaden, volkenmoord en misdaden tegen de menselijkheid gaan berechten.
De wet, in de wandeling de 'Invasie van Den Haag-wet' genoemd, verbiedt verder de inzet van Amerikaanse troepen voor vredesoperaties van de Verenigde Naties, tenzij de Veiligheidsraad de Amerikaanse militairen bij voorbaat vrijwaart van strafvervolging door het hof. Ook bepaalt de wet dat Amerikaanse overheidsinstanties op geen enkele wijze mogen meewerken met het strafhof.
Conservatieve Republikeinse leiders hebben volgens de Washington Post gedreigd de contributie aan de VN opnieuw achter te houden zolang de wet niet door het Congres komt. De VS hadden de VN beloofd deze zomer 582 miljoen dollar aan achterstallige contributie te betalen.
Het opnieuw achterhouden van de VN-contributie zou president Bush in een lastig parket brengen, vooral omdat de VS hadden verzekerd dat het geld zonder verdere voorwaarden aan de VN zou worden overgemaakt. De toezegging maakte deel uit van een compromis waarbij de VS hun contributie iets omlaag kregen.
Maar tegelijkertijd voelt de regering weinig voor de wet, die is opgesteld door de oerconservatieve Republikeinse 'majority whip' Tom DeLay. Het bezwaar van het Witte Huis is dat de wet de bewegingsvrijheid van president Bush op buitenlands terrein beperkt.
De VS hebben al lang bedenkingen tegen het Internationale Strafhof, maar vlak voor zijn aftreden besloot president Clinton het verdrag over het hof toch te tekenen. Clinton voerde aan dat de VS de kans zouden verspelen het verdrag bij te stellen als ze zich er niet bij aansloten.
Sindsdien dringen conservatieve Congresleden er bij de regering-Bush op aan de ondertekening van het verdrag ongedaan te maken. Ook de regering is tegen het verdrag - de nieuwe onderminister van Buitenlandse Zaken John Bolton was een van de meest uitgesproken tegenstanders van het hof -, maar kennelijk heeft het Witte Huis nog niet bedacht hoe er onderuit te komen.
Het probleem is dat het volkenrecht niet voorziet in een procedure om de ondertekening van een verdrag ongedaan te maken. Het verdrag kan wel worden opgezegd, maar pas nadat de VS het hebben geratificeerd.
Het Witte Huis overweegt nu VN-secretaris-generaal Kofi Annan te laten weten dat de VS niet van plan zijn het verdrag te ratificeren. Maar kennelijk aarzelt president Bush nog, uit vrees voor een herhaling van het diplomatieke tumult na zijn aankondiging dat de VS niet van plan zijn zich te houden aan het Kyoto-akkoord over de beperking van de uitstoot van broeikasgassen.
Een van de bezwaren tegen het verdrag is het Strafhof personen zonder toestemming van hun regering kan vervolgen. Dat maakt volgens de critici inbreuk op de soevereiniteit van de VS. Onderminister Bolton waarschuwde vóór zijn benoeming zelfs dat het verdrag er eigenlijk op is gericht 'de Amerikaanse militaire macht aan banden te leggen'.
De tegenstanders zijn bang dat Amerikaanse militairen die meedoen aan vredesoperaties het doelwit zullen worden van onzinnige aanklachten. Om dat te voorkomen wilden de VS de Veiligheidsraad het laatste woord geven over het al dan niet instellen van strafvervolging. Dan zouden de VS een aanklacht altijd kunnen tegenhouden met hun veto. Maar dat voorstel is tijdens de onderhandelingen verworpen.
De argumenten die in dit artikel worden aangevoerd tegen ratificatie zijn overigens totale nonsens. In de statuten van het hof zijn de nodige bepalingen opgenomen die misbruik van het hof voor politieke redenen uitsluiten.
Het bericht van vandaag onderstreept slechts wat wij allang weten en dat is dat Amerika lak heeft aan internationale regels en lastige morele beperkingen in de uitvoering van hun buitenlandpolitiek (lees: imperialistische machtspolitiek.)
Wat Amerika wil - en steeds tot uitdrukking brengt middels het overmatig gebruik (Amerika is veruit de topscorer) van hun vetorecht (om maar eens een van die ergerlijke punten van anti-democratie te noemen) - is dat die beperkingen slechts gelden voor andere landen. Zo geldt dit ook voor het internationaal strafhof. De Amerikanen willen het wel steunen, indien het slechts wordt gebruikt voor de vervolging van degenen die niet de Amerikaanse belangen dienen.
Een oorlogsmisdadiger en schender van mensenrechten als bijv. Ariel Sharon of Saddam Hussein zal dan ook nooit voor dit gerecht verschijnen. Sharon niet omdat hij de Amerikaanse belangen dient en Saddam omdat hij de Amerikaanse belangen uitermate trouw diende net als veel van de despotische, mensenrechten verkrachtende Arabische leiders vandaag en nog voor pijnlijke onthullingen kan zorgen bij vervolging.
Is er bijv. niemand die zich afvraagt hoe het kan dat niemand in staat schijnt ook maar een van de topmensen van Al Qaida of Taliban op te pakken en de gevangenissen op Guantanamo bay in plaats daarvan vol zitten met voetvolk en bordenwassers en bommen in Afghanistan tegenwoordig doorgaans plegen te vallen op feestende bruiloftsgangers?
|