Sporty Voleg |
Dude Nukem v2.0 |
|
|
|
Posted 12-06-2002 12:00 by Sporty Voleg |
|
|
Het is inderdaad wel weer typisch hoe de VS (zoals hierboven al werd beschreven) alle regels alleen steunen als het om het zogenaamde nationale belang gaat.
Overigens, Oebe, dat we dit al eerder hadden kunnen zien aankomen (ik doel op het artikel dat je citeerde), betekent natuurlijk niet dat we hierover niet verontwaardigd 'mogen' zijn. Rijkelijk laat, dat is het inderdaad wel.
Ik help je overigens hopen dat we het Amerikaanse boerenverstand kunnen aanspreken, want (net als enkele anderen die hier hebben gepost) heb ik daar vooralsnog een erg hard hoofd in (heeft trouwens niets met metal te maken).
Ik denk meteen aan het "angst inboezemen tegen een duivelse vijand" waar je het al over had. Een ander (ik geloof Atilla) wees nog er op hoe nationalistisch ze ineens kunnen worden als het om hun land gaat. Dit is natuurlijk een eeuwenoude techniek die bijvoorbeeld door de Russen erg frequent en succesvol werd toegepast: is het land verdeeld? Dan kies/creëer je een collectieve vijand en begin daar een oorlog tegen. Ineens heb je weer één natie.
Het is dan ook in dit licht dat ik mijn twijfelos heb over een ommezwaai in het Amerikaanse bewustzijn. Een alternatieve informatiebron/nieuwsvoorziening als het Internet heeft in principe grote potentie. Echter, de censuur die nu al p dit medium plaatsvindt, mag niet worden onderschat. Voorbeeld: Vlak na de WTC-aanslagen lieten enkele lieden (o.a. bandleden) zich kritisch uit over terrorisme en de eigen regering op de message-boards van bandjes als Rage Against the Machine. Even later waren die niet meer on-line. The land of the free, ten voeten uit.
Natuurlijk zijn dit heel erg voor de hand liggende sites/bronnen/bla als het om het toepassen van censuur gaat. Een beetje slimme persoon kan haar/zijn nieuws ongetwijfeld redelijk vrijwaren van censuur, maar bereikt zij/hij dan nog wel de gemiddelde computeranalfabeet?
Het is om deze redenen dat ik betwijfel in hoeverre het Amerikaanse boerenverstand aangesproken kan worden. Mijn hoop was sowieso al tot een nulpunt gekelderd door de reacties van bepaalde (Amerikaanse of Amerikagezinde) mensen die ik toch niet als onintelligent wil bestempelen, die domweg hun president napraatten en aan de aanslagen simpelweg refereerden als "these terrible acts of war against our country"
Ik ga nu naar de Formido om een stuk plastic te kopen. Dat ga ik over mijn tafel spannen en rondom vastplakken aan de vloer met een rol gaffa-tape die ik nog heb liggen (muzikant, hè?). Ik verstop mij daaronder met de paar sneetjes brood die ik nog heb, en daarmee red ik het dan nog wel tot de eerste paddestoel verschijnt en de schokgolven daarvan mijn voorgevel omverwaaien.
Touché, pussycat!
|