| BenKnuckles |
| Bencore |
 |
 |
|
 Posted 14-08-2017 13:02 by BenKnuckles (Speciaal lid) |
   |
|
Enkel de zaterdag geweest, maar dat was weer vet! De mainstage was ook indoor, maar dat bleek geen slechte keuze te zijn. Bijna altijd een heel degelijk geluid en de festivalgedeeltes die niet overdekt waren, waren een slagveld vol modder en hooi. De parking was net voor de start van het festival helemaal verzopen, dus die was ook ontoegankelijk. Gelukkig een bijna lege parking gevonden op een goede kilometer van het festivalterrein.
Het begon bijzonder matig met Reduction (slechte gimmick) en The Curse of Millhaven (dertien in een dozijn melodieuze death metal met metalcore-inslag). Had me voorgenomen om Fubar en Batsheba te gaan kijken, maar die heb ik maar links laten liggen. Uiteindelijk lukt het me op een festival nooit om alles te gaan kijken wat ik wil zien, want ontspanning.
Van Malevolence verwachtte ik niet al te veel, omdat ze op plaat best matig zijn. Live ontpopt het zich echter tot andere koek. De Crowbar-zang werkt dan wel erg goed en de beatdownstukken komen dan net wat harder aan. Bijzonder populaire band ook, gezien de publieksreactie. Blij ze toch eens aan het werk gezien te hebben. Ryker's heb ik dan weer overgeslagen om de aangekochte merch in de auto te gaan leggen en met m'n compagnon even te gaan rusten. We zijn immers net geen tieners meer. De nieuwe albums zijn bijzonder matig en volgens de opa's is de nieuwe zanger niet alles. Achteraf gezien misschien wel wat spijt van, gezien het toch een best vette show moet geweest zijn.
Vijf minuten staan kijken bij Terzij de Horde, wat daar toch niet echt leek over te komen. Wat ik heb gehoord interesseert me dan wel weer genoeg om de platen er eens bij te halen en de eerstvolgende zaalshow te proberen meepikken. Lekker intens, de zanger ging er ook heerlijk in op. Uiteindelijk waren de culthelden van Billy Club Sandwich dé klepper waar ik op wachtte. Dat maakten ze ook wel waar. Heerlijk onsubtiele en luchtige beatdown hardcore zoals ze het enkel halverwege de jaren 90 leken te kunnen maken. De armen en beentjes kunnen strekken op Suckerpunch en Slow With Your Hands, dus blij. Geen idee hoe lang het geleden was dat die jongens nog in Europa gestaan hebben, maar ze leken oprecht onder de indruk van de hoeveelheid toeschouwers in de tent. Schitterend.
Cough had hetzelfde probleem als Terzij de Horde. Moddervet, maar na enkele minuten leek ik er helemaal geen zin meer in te hebben en ga ik dus maar wat platen opsnorren. Arkangel maakte hun reputatie dan weer volledig waar. Er lijkt altijd wel een sinistere en ongemakkelijke sfeer rond te hangen op hun shows, wat past bij de moddervette en ziedende metalcore. De band wist iedereen weg te blazen (de zanger had ook weer die typische "kan mij wat schelen"-attitude), beestig geluid ook. Winnaar van de dag was dan weer die vent die op veertig minuten tijd maar liefst vier gevechten wist te doen losbreken door op gezichten te beginnen timmeren, waarvan er ook een jonge gast languit op de grond ging. Arkangel leverde er de goede soundtrack bij. Toch maar de platen op hevige rotatie zetten de komende dagen, want stiekem was dit toch wel het beste concert dat ik in lange tijd gezien heb.
Het volledige omgekeerde was dan weer Turnstile. De tweede keer dat ik ze zie en opnieuw was het een groots feest. Old school hardcore met een heerlijke groove erin. De gemiddelde leeftijd ging van 30 naar 18. Wat een spektakel zetten deze jongens opnieuw neer. Dit keer niet openen met 7 en Keep It Moving (al kwamen die wel langs), maar gewoon keihard de vlam in de pan met Canned Heat. Even dansen op Blue By You, maar verder heel veel positieve sfeer. Met de glimlach het concert ondergaan, weggegaan al badend in het zweet. Voornamelijk mijn zweet. Het werd ook al goed druk aan de main stage, wat veel zegt over de populariteit van de band.
Dan toch voor de zoveelste keer Nasty meegepikt. Ook al leek ik er zelf minder in te zitten dan op Groezrock vorig jaar (?), misschien ook door het mindere geluid, leek het publiek er wel van te genieten. Veel rondzwaaiende ledematen daar voor het podium. Ook nog The Boys en As The Blood Runs Cold in de setlist, dat kan niet mis zijn. Ergens halverwege de set kwam de ene Arkangel-bokser ook nog even een gevechtje starten. Kwestie van bezig te blijven.
Op tijd weggegaan, want het zou de eerste keer zijn dat Crowbar live mijn gemoed terroriseerde. Zo'n Crowbar-setlist is voor mij alleen maar onovertroffen als er enkel werk van de eerste vier platen gespeeld wordt, maar Windsteins troepen blijven riffmeesters voor mij. Dicht bij de speakers was het geluid vreselijk, maar heb hier heel hard van genoten. Het obligate dansje bij The Cemetary Angels werd niet in dank afgenomen, maar zo'n break gaat recht door al je organen. Al zat ik wel met het gevoel dat het iets beter kon, ben ik toch gigantisch tevreden weggestapt. Moddervet.
Helemaal uitgeput van de dag wat uit de drukte gestaan bij Harley Flanagan. De man lijkt zo gek als een achterdeur te zijn, maar wat een entertainer is het! Gaf dat ene heldhaftige crewlid gigantisch veel werk door zijn microfoonstandaard om de twee minuten in het publiek te gooien, lulde een heel eind door, liet maar al te graag weten dat hij alle Cro-Magsnummers geschreven heeft en dat hij het niet al te goed kan vinden met die ene zanger. Nou heb ik meer met de andere Cro-Magsversie die rondtoert, maar dit was ook heel erg genieten. Leuk om ook wat materiaal van na The Age of Quarrel te horen.
Ieperfest blijft een schitterend festival. Dat DIY-gevoel zit er nog steeds in (ondanks dat het best groot is), het voedsel is heerlijk, de green policy werkt. Blij dat ik niet in een tent lag te slapen. Nog steeds stram en moe van alles.
tldr: veel hardcore, een beetje metal, af en toe Fight Club, schitterend festival. Arkangel. Turnstile.
I'm lifted troop, you can bring your wack-ass crew
|
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-4129649-1356280281-9300.jpeg.jpg)
